Dom wydawniczy Ostoja

Zgodnie z zamiarem autora, książka niniejsza stanowi zbiór dokumentów, którymi sami żydzi świadczą o istocie i metodach światowej polityki żydowskiej. Znajduje się tu około trzystu wyciągów z dzieł, odczytów, przemówień, rozpraw i wynurzeń najwybitniejszych działaczy żydowskich doby obecnej oraz z doniesień żydowskiej prasy politycznej. A wszystko z dokładnym wskazaniem źródeł i dat. Autor świadomie zacieśnił rolę swoją do rozumowego uporządkowania tak wielkiej ilości przytoczeń, dzieląc je i szeregując według głównych sprawy zagadnień, a stanowisko własne zaznacza tylko mimochodem, w słowach najkrótszych. Wobec jasnej treści przytoczeń i dobrego ich układu, szersze komentarze są tu, istotnie, zbyteczne. Jest to, słowem, praca o niezwykłym w tej dziedzinie obiektywizmie. (od wydawcy, 1934 r.)

Książka niniejsza jest dalszym ciągiem, uzupełnieniem i wzbogaceniem, szeregiem nowych oświetleń i dokumentów — „Światowej polityki żydowskiej”, ogłoszonej w r. 1934. Stanowiąc sama przez się całość odrębną — w ramach zakreślonych swoim tytułem — jest równocześnie jak gdyby drugim tomem, na nowych i bogatszych jeszcze materiałach opartym, wymienionej publikacji.

Sześć broszur, które ukazały się w 1927 roku jako zeszyty programowe Obozu Wielkiej Polski.

Książka Masoneria — Czym jest, a czym nie jest stanowi zbiór artykułów zamieszczonych w latach trzydziestych XX wieku w „La France Catholique”, organie wielkiej organizacji antymasońskiej we Francji (Federation Nationale Catholique).

Autorem ich jest były mason, później gorliwy katolik, piszący pod pseudonimem „Verax”. „Verax”, jak to zauważył tłumacz broszury na język polski w swojej adnotacji zamieszczonej przed jej tekstem, postąpił bardzo mądrze; zamiast kreślić długą historię masonerii od jej powstania do naszych czasów, zamiast starać się wyłożyć przeciętnemu inteligentowi zawiłe doktryny wolnomularskie, po prostu dosłownie zacytował wyjątki z rozmaitych przemówień masonów na konwentach Wielkiego Wschodu.

Nigdy nie upadł judaizm tak nisko jak w stuleciach XVII i XVIII. Z jego monoteizmu nie zostało nic oprócz formułek, drobiazgów rytualnych, sofizmatów talmudycznych, fantazji kabalistycznych i wiary w amulety.

Teodor Jeske-Choiński jest autorem około trzydziestu powieści, dramatów i nowel o tematyce historycznej i współczesnej. W swoich dziełach zwracał uwagę na więzi łączące starożytną cywilizację antyczną z cywilizacją chrześcijańską, natomiast przemiany w życiu społecznym i kulturalnym XIX i XX wiecznej Europy porównywał do czasów upadku starożytnego Imperium Rzymskiego.

Teodor Józef Fryderyk Jeske-Choiński — intelektualista, pisarz i historyk, publicysta konserwatywny, krytyk teatralny i literacki urodził się 27 lutego 1854 r. w Pleszewie (Wielkopolska). Uczęszczał do gimnazjów klasycznych w Śremie i Poznaniu. Studia inżynierskie odbywał na politechnice we Wrocławiu, filozoficzne na uniwersytecie w Pradze, a literaturoznawcze w Wiedniu.

Dwa tysiące lat dobiega od czasu, kiedy legiony „łagodnego” Tytusa położyły kres bytowi politycznemu narodu żydowskiego. Runęły wówczas mury Jerozolimy, poszła z dymem świątynia Salomona, legło półtora miliona ludzi na różnych pobojowiskach. Szlachetny syn Wespazjana płakał nad gruzami starodawnego miasta, lecz mimo to powlókł za sobą do Rzymu przedstawicieli najznakomitszych rodów, aby uświetnili jego wjazd tryumfalny.

Nikt by się w Niemczech nie spodziewał, że jakiś syn chłopski przewróci do góry nogami religię katolicką i rządy panujących książąt. Tym kimś był Marcin Luter, który przyszedł na świat 10 listopada 1483 roku w Eisleben.

Ze Wstępu Autora: (..) Tego upadku duchowego, jaki przeżywamy, nie da się wyjaśnić jakimś zbiegiem zdarzeń zewnętrznych, ani jakimś mechanicznym działaniem obcych, wrogich sił. Zło musi tkwić głębiej, musi tkwić w nas samych. Jeżeli nie dostrzegamy go dziś z należytą wyrazistością, jeżeli nie widzimy jasno wyjścia — to gdzieś musi być jakaś zasłona, która zakrywa nam oczy. Póki jej nie zedrzemy, będziemy błądzić bezradnie. Książka moja chce wskazać na to, że uzdrowienia stosunków u nas nie można dokonać mechanicznie, przez jakiś luźny akt wyzwolenia. Musimy zmienić radykalnie istotne podstawy naszego życia politycznego, gospodarczego, kulturalnego, przebudować nasze mieszkanie tak, aby przestało być polskie tylko z nazwy. (..)

Publikacja stanowi kwintesencję spostrzeżeń ojca Kolbego na temat związku Żydów i masonerii wraz z odniesieniem do ich relacji do Kościoła katolickiego i Rzeczpospolitej okresu międzywojennego.

Sprawy proste i jasne dla ojca Kolbego są dzisiaj tymi, które politycznie poprawni „postępowi Europejczycy” obowiązkowo wyszydzają i cenzurują. Mimo upływu kilkudziesięciu lat należałoby zastanowić się nad wyjątkowo aktualnością spostrzeżeń św. Maksymiliana także i dziś.

Św. bp Pelczar w zwarty i logiczny sposób przedstawia genezę rewolucji francuskiej prezentując ją - zgodnie z rzeczywistością - jako krwawy przewrót, godzący we wszelkie przejawy życia ludzkiego, począwszy od religii, obyczajowości, stosunków społecznych aż do urządzeń struktury władzy w państwie i w świecie.