Dom wydawniczy Ostoja

Reprint wydania z roku 1906.

Książka Jędrzeja Giertycha opisuje sytuację Kościoła Katolickiego po zakończeniu Soboru Watykańskiego II. Obnaża działania wrogów Chrystusa, zarówno tych, działających na zewnątrz Kościoła, jak i tych, którzy udają katolików. Piętnuje bierność i wzywa do podjęcia stanowczej walki w obronie Wiary i Tradycji katolickiej.

Książka Masoneria — Czym jest, a czym nie jest stanowi zbiór artykułów zamieszczonych w latach trzydziestych XX wieku w „La France Catholique”, organie wielkiej organizacji antymasońskiej we Francji (Federation Nationale Catholique).

Autorem ich jest były mason, później gorliwy katolik, piszący pod pseudonimem „Verax”. „Verax”, jak to zauważył tłumacz broszury na język polski w swojej adnotacji zamieszczonej przed jej tekstem, postąpił bardzo mądrze; zamiast kreślić długą historię masonerii od jej powstania do naszych czasów, zamiast starać się wyłożyć przeciętnemu inteligentowi zawiłe doktryny wolnomularskie, po prostu dosłownie zacytował wyjątki z rozmaitych przemówień masonów na konwentach Wielkiego Wschodu.

(Ze wstępu)
W niniejszej pracy znajdzie czytelnik opis formowania wojskowych oddziałów polskich do walki orężnej z Niemcami w latach 1914–1921. Chcę przypomnieć fakty dawniej bardziej znane, a dziś zapomniane, że mimo olbrzymich ofiar krwi złożonych przez naród polski w I wojnie światowej, którego blisko 2 miliony synów zmuszonych było walczyć w trzech zaborczych armiach przeciwko sobie. Polacy nie zawahali się, gdy tylko zaistniała możliwość tworzenia własnego, polskiego wojska w różnych warunkach i miejscach, do walki z Niemcami. Jak było to trudne i skomplikowane, przekonać się będzie można w trakcie czytania. Przeszkody mnożyły się na każdym kroku: na ziemiach polskich, w Europie, Amerykach czy Azji.

Pamiętnik o. Kordeckiego, to bezpośrednia relacja z niezwykłych czterdziestu dni, które zmieniły oblicze wojny polsko-szwedzkiej z lat 1655-1660. Pamiętnik zawiera cytaty z ówczesnych dokumentów i korespondencji głównych bohaterów oblężenia i obrony Jasnej Góry.

Książka powstała w oparciu o odczyty wygłoszone przez autora w październiku 1884 r. w Edynburgu, w sześć miesięcy po ukazaniu się encykliki papieża Leona XIII Humanum Genus (O masonerii).

 "W skrzętnej gałęzi literatury, w dziennikarstwie, tworzą żydzi obecnie ogromną większość. Stąd ta drażliwość, kiedy się pocznie mowa o żydostwie."

Bierdiajew posiada ogromną intuicję historyczną, umie uchwycić to, co pewne epoki miały najistotniejszego, umie wyłowić w przeszłości nieprzemijający element odwiecznej Prawdy i skonstruować na tej podstawie syntetyczny zarys tego, co w rozwoju dziejowym przynosi przyszłość.

Wynikiem tej zdolności Bierdiajewa jest „Nowe Średniowiecze”, które stanowi syntezę, wynikającą z połączenia nieprzemijających elementów przeszłości z tym, co pozostanie wiecznym i trwałym dorobkiem współczesności.

Dwa tysiące lat dobiega od czasu, kiedy legiony „łagodnego” Tytusa położyły kres bytowi politycznemu narodu żydowskiego. Runęły wówczas mury Jerozolimy, poszła z dymem świątynia Salomona, legło półtora miliona ludzi na różnych pobojowiskach. Szlachetny syn Wespazjana płakał nad gruzami starodawnego miasta, lecz mimo to powlókł za sobą do Rzymu przedstawicieli najznakomitszych rodów, aby uświetnili jego wjazd tryumfalny.

Jest to doskonałe streszczenie nauki Feliksa Konecznego o cywilizacjach. W sposób zwięzły i przystępny główne tezy tego wybitnego uczonego zostały tu przedstawione w formie nadającej się dla szerokiego kręgu odbiorców.

Wśród setek przekręconych faktów historycznych, wśród tych całych bibliotek różnorodnych fałszów, są niektóre specjalnie ulubione tematy - gdzie już nie wiadomo co należy bardziej podziwiać: czy bezczelność ''historyków'', czy też naiwność publiczności, bezkrytycznie powtarzającej podawane jej brednie! [...] Jednym z takich znakomitych tematów dla bezkrytycznych harców historycznych, zwróconych przeciwko Kościołowi, są zazwyczaj Wieki Średnie, a przede wszystkim Inkwizycja! A iluż to wierzących katolików, spuszcza smutnie głowę i bije się w piersi, słysząc gromy padające na Kościół, za te ''ciemne średniowiecze'', za te ''stosy inkwizytorskie!''... Świat wierzy, iż to są rzeczywiste gromy, padające z ognia wzburzonych serc, gdy faktycznie to tylko tak jak w ''Pięknej Helenie'' Offenbacha: brzmi wielki gong blaszany, kuty z fałszu i obłudy, w który za kulisami uderza Kalchas masonerii! (fragment książki)

Dziełko to powstało, jak pisze autor, z praktycznej potrzeby, gdy nauczał na kursach historii Polski w wznowionej w roku 1919 wszechnicy wileńskiej, gdzie należał do pierwszego grona profesorów.

Dla tych, którzy nie mają czasu na czytanie Dziejów Polski..., pozycja fundamentalna!