Dom wydawniczy Ostoja

Książka niniejsza ma charakter pionierski: rozpoczyna ona systematyczne badania w dziedzinie dotychczas przez uczonych naszych pomijanej i przemilczanej. Zrozumiałe jest przeto, iż będąc pierwszym właściwie studium naukowym w tym zakresie nie ma ona bynajmniej pretensji do wyczerpania tematu, który dopiero dalsze prace historyków polskich w pełni zbadają i wyświetlą. Autor kierował się w swojej pracy jedynym celem, jakim było najbardziej obiektywne przedstawienie prawdy dziejowej, rozumiejąc dokładnie, jak niezmiernie ważne jest dla narodu, ażeby poznał rzeczywisty, nie sfałszowany ubocznymi względami, obraz swojej przeszłości.   
                                                                                                              - Stanisław Didier -

Tekst książki pochodzi z roku 1924. Autor zauważa, że Polska nigdy nie prowadziła niezależnej, samoistnej, konsekwentnej polityki wobec żydów — a żydzi prowadzili taką politykę wobec Polski od pierwszych faz swego napływu.

Św. bp Pelczar w zwarty i logiczny sposób przedstawia genezę rewolucji francuskiej prezentując ją - zgodnie z rzeczywistością - jako krwawy przewrót, godzący we wszelkie przejawy życia ludzkiego, począwszy od religii, obyczajowości, stosunków społecznych aż do urządzeń struktury władzy w państwie i w świecie.

Publikacja stanowi kwintesencję spostrzeżeń ojca Kolbego na temat związku Żydów i masonerii wraz z odniesieniem do ich relacji do Kościoła katolickiego i Rzeczpospolitej okresu międzywojennego.

Sprawy proste i jasne dla ojca Kolbego są dzisiaj tymi, które politycznie poprawni „postępowi Europejczycy” obowiązkowo wyszydzają i cenzurują. Mimo upływu kilkudziesięciu lat należałoby zastanowić się nad wyjątkowo aktualnością spostrzeżeń św. Maksymiliana także i dziś.

Ze Wstępu Autora: (..) Tego upadku duchowego, jaki przeżywamy, nie da się wyjaśnić jakimś zbiegiem zdarzeń zewnętrznych, ani jakimś mechanicznym działaniem obcych, wrogich sił. Zło musi tkwić głębiej, musi tkwić w nas samych. Jeżeli nie dostrzegamy go dziś z należytą wyrazistością, jeżeli nie widzimy jasno wyjścia — to gdzieś musi być jakaś zasłona, która zakrywa nam oczy. Póki jej nie zedrzemy, będziemy błądzić bezradnie. Książka moja chce wskazać na to, że uzdrowienia stosunków u nas nie można dokonać mechanicznie, przez jakiś luźny akt wyzwolenia. Musimy zmienić radykalnie istotne podstawy naszego życia politycznego, gospodarczego, kulturalnego, przebudować nasze mieszkanie tak, aby przestało być polskie tylko z nazwy. (..)

Teodor Józef Fryderyk Jeske-Choiński — intelektualista, pisarz i historyk, publicysta konserwatywny, krytyk teatralny i literacki urodził się 27 lutego 1854 r. w Pleszewie (Wielkopolska). Uczęszczał do gimnazjów klasycznych w Śremie i Poznaniu. Studia inżynierskie odbywał na politechnice we Wrocławiu, filozoficzne na uniwersytecie w Pradze, a literaturoznawcze w Wiedniu.

Nigdy nie upadł judaizm tak nisko jak w stuleciach XVII i XVIII. Z jego monoteizmu nie zostało nic oprócz formułek, drobiazgów rytualnych, sofizmatów talmudycznych, fantazji kabalistycznych i wiary w amulety.

Książka Masoneria — Czym jest, a czym nie jest stanowi zbiór artykułów zamieszczonych w latach trzydziestych XX wieku w „La France Catholique”, organie wielkiej organizacji antymasońskiej we Francji (Federation Nationale Catholique).

Autorem ich jest były mason, później gorliwy katolik, piszący pod pseudonimem „Verax”. „Verax”, jak to zauważył tłumacz broszury na język polski w swojej adnotacji zamieszczonej przed jej tekstem, postąpił bardzo mądrze; zamiast kreślić długą historię masonerii od jej powstania do naszych czasów, zamiast starać się wyłożyć przeciętnemu inteligentowi zawiłe doktryny wolnomularskie, po prostu dosłownie zacytował wyjątki z rozmaitych przemówień masonów na konwentach Wielkiego Wschodu.

Sześć broszur, które ukazały się w 1927 roku jako zeszyty programowe Obozu Wielkiej Polski.

Książka niniejsza jest dalszym ciągiem, uzupełnieniem i wzbogaceniem, szeregiem nowych oświetleń i dokumentów — „Światowej polityki żydowskiej”, ogłoszonej w r. 1934. Stanowiąc sama przez się całość odrębną — w ramach zakreślonych swoim tytułem — jest równocześnie jak gdyby drugim tomem, na nowych i bogatszych jeszcze materiałach opartym, wymienionej publikacji.

Zgodnie z zamiarem autora, książka niniejsza stanowi zbiór dokumentów, którymi sami żydzi świadczą o istocie i metodach światowej polityki żydowskiej. Znajduje się tu około trzystu wyciągów z dzieł, odczytów, przemówień, rozpraw i wynurzeń najwybitniejszych działaczy żydowskich doby obecnej oraz z doniesień żydowskiej prasy politycznej. A wszystko z dokładnym wskazaniem źródeł i dat. Autor świadomie zacieśnił rolę swoją do rozumowego uporządkowania tak wielkiej ilości przytoczeń, dzieląc je i szeregując według głównych sprawy zagadnień, a stanowisko własne zaznacza tylko mimochodem, w słowach najkrótszych. Wobec jasnej treści przytoczeń i dobrego ich układu, szersze komentarze są tu, istotnie, zbyteczne. Jest to, słowem, praca o niezwykłym w tej dziedzinie obiektywizmie. (od wydawcy, 1934 r.)