Homo Dei

Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym jest najbardziej dojrzałym dziełem św. Alfonsa, napisanym w ostatnim okresie jego życia. Stanowi swego rodzaju syntezę myśli Świętego nad tym, czym jest życie duchowe. Kreśli w nim „program życia duchowego” dla wszystkich, także dla żyjących z dala od Boga.

Nie ma już dziś w zasadzie wątpliwości, że narastający kryzys małżeństwa i rodziny ma u swych podstaw kryzys męskości. Autor, członek Komisji Episkopatu do spraw Rodziny, a także mąż, ojciec i dziadek, przekonuje, że najlepszym sposobem na zaradzenie mu jest ukazywanie Jezusa jako wzoru męskości w każdej sferze życia; wzoru, z którym mogliby się utożsamić także dzisiejsi mężczyźni, by stać się odważnymi, walecznymi, bezkompromisowymi, ofiarnymi i kochającymi mężami i ojcami, prawdziwymi podporami swoich rodzin i ich przewodnikami w drodze do Boga.

W 2017 roku będziemy obchodzić 100. rocznicę pierwszego objawienia fatimskiego. Z tej okazji prezentujemy modlitewnik, w którym znajdują się między innymi: cenny komentarz do Orędzia w kontekście współczesnych czasów poparty wypowiedziami papieży, opis objawień, litania do błogosławionych Franciszka i Hiacynty, nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca, rozważania różańcowe, pieśni, modlitwy.

Książka jest zaproszeniem i wezwaniem skierowanym do młodych ludzi, aby rozważyli cel i sens swojego życia w perspektywie wolności i odpowiedzialności. Zawiera refleksje na temat współczesnego świata i poszukiwania dróg wyjścia z kryzysu zagrażającego nie tylko tradycyjnie pojmowanemu systemowi wartości, lecz także samym podstawom egzystencji człowieka. Chodzi o ciebie i twoje życie, o twoją wolność i twoje życie - o szczęście, które przychodzi, kiedy poznajesz i wypełniasz sens swojego życia.

Św. Alfons Liguori, założyciel Zgromadzenia Redemptorystów, poświęconego opiece duchowej nad ubogimi i opuszczonymi, był przekonany o niezwykłym znaczeniu modlitwy jako koniecznego środka zbawczego.

W dzisiejszych czasach śmierć jest tematem tabu. Tymczasem, o czym przypomina nam św. Alfons, jest ona nie tylko wydarzeniem nieuniknionym, ale także ostatnim aktem ziemskiej egzystencji i bramą do życia wiecznego. Jest aktem w pełni świadomym i brzemiennym w konsekwencje, stanowiącym ostateczny, nieodwołalny już wybór, który zadecyduje o naszej wieczności. Dlatego właśnie tak ważne jest szczególne, osobiste przygotowanie się do niej.

Modlitwa kapłańska jest nie tylko ciekawą i udaną przygodą literacko-poznawczą, ale nade wszystko niezwykłą okazją do diagnozy oraz pogłębienia osobistej relacji z Bogiem (…), stanowi swoiste antidotum na współczesną kulturę odejścia od Boga, cywilizację śmierci, której św. Jan Paweł II przeciwstawiał cywilizację miłości. Człowiek odczuwa dzisiaj głód prawdy i sprawiedliwości, ponieważ odczuwa głód Boga. Zaspokojenie tego głodu jest najszczytniejszym powołaniem kapłana. Musi on więc najpierw – jak słusznie przekonuje Autor w Modlitwie kapłańskiej – starać się zadbać o dojrzałość duchową we własnym życiu oraz o silną i klarowną wiarę, która potrafi oprzeć się różnym atakom. Życie kapłana może zatem rozwijać się i wzrastać tylko w klimacie żywej wiary, czego wyrazem jest autentyczna modlitwa kapłańska. „Modlitwa jest źródłem, ale i środkiem do wytrwania w miłości Mistrza z Nazaretu”.

Wyświęcony na kapłana 13.10.2001, ukończył studia i uzyskał licencjat z teologii ekumenicznej Kościoła. Wrócił do Iraku w 2003 roku i posługiwał w kościele pw. Ducha Świętego. Został wezwany do nieba z powodu niecnego czynu popełnionego przeciwko niemu, po zakończeniu celebrowania niedzielnej Mszy św. w dniu 3.06.2007.

Działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina jest źródłem wszelkiego dobra. Całe życie Jezusa prowadziło do tego, by Duch został dany Jego uczniom, wspólnocie Kościoła. Duch Święty ożywia stworzenia i sprawia, że Ewangelia jest głoszona po całym świecie, a wierni stają się „nowymi ludźmi”, otwartymi na Boże natchnienia. 

Współczesność, ze swoimi rozmaitymi ideologiami, zwłaszcza relatywizmem, a także hałasem medialnym, pośpiechem i konsumpcjonizmem, wydaje się bardzo utrudniać przeciwstawienie się pokusom naruszenia porządku wpisanego przez Boga w stworzenie, co jest istotą grzechu.

Relacje to nie sfera marzeń, lecz przestrzeń do działania; dobre relacje to nie wynik szczęśliwego przypadku, lecz zadanie dla każdego z nas. Ani rodzina, ani jakakolwiek wspólnota ludzka nie ostoi się sama z siebie, bez systematycznego, twórczego zaangażowania. Problem w tym, że niewiele osób wie, jak się do tej pracy zabrać i na czym ona polega. Efektem jest powszechny kryzys rodziny, rozpad małżeństw i przyjaźni, trudności w komunikacji i coraz większa samotność. Prawda, która stanowi podstawę udanych i trwałych związków, jest jednak bardzo prosta: potrzebna jest miłość, mądrość i cierpliwa praca. Mam nadzieję, że ta książka stanie się praktyczną pomocą w budowaniu dobrych relacji dla każdego, komu na nich zależy.