LTW

Książkę tę tworzą trzy przenikające się wzajemnie eseje, których motywem przewodnim, łączącym je w harmonijną całość, jest Litwa – ojczyzna wielkich Polaków, gniazdo rodzinne Piłsudskiego i Miłosza, natchnienie Sienkiewicza. Inspiracją dla tychże rozważań było zaproszenie do towarzyszenia podczas podróży do kraju lat dziecinnych, które autor otrzymał od noblisty – Czesława Miłosza.

„Śpij, mężny” w Katyniu, Charkowie i Miednoje to relacja z prac ekshumacyjnych prowadzonych w latach 1991,1994–1996 w miejscach masowych mordów, dokonanych przez Sowietów na polskich oficerach – Autor był tych prac obserwatorem i uczestnikiem – oraz z wyprawy w 1997 r. do Kotłasu śladami stryja Stanisława (1898–1944) – ofiary stalinowskiego reżimu, któremu niniejszą książkę zadedykował.

Satyra ta jest opisem polskiej rzeczywistości na Kresach widzianej oczami „wyzwolicieli”. Sergiusz Piasecki w humorystycznej formie pokazał zderzenie się dwóch różnych światopoglądów. Opinie czytelników zebrane w bibliotekach i czytelniach na obczyźnie bardzo korzystnie oceniały styl i język tej książki. Sposób myślenia i zachowania krasnoarmiejców według opinii czytelników ściśle odpowiadał „wzorom” zapamiętanym przez mieszkańców Kresów Wschodnich z ich spotkań z nimi w okresie wojny.

Bohaterem tej satyry jest – jak twierdzi autor – Marek, autentyczny diabeł dziewiątej kategorii. Swego bohatera umieszcza Piasecki w Polsce w latach 1945–1946. Dla podkreślenia „autentyczności” przygód Marka, „dokumentuje” je wycinkami z ówczesnej prasy krajowej.

Wątki powieści Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego prowadzą w stronę upadku zarówno twardego i zaradnego mężczyznę, jak i wrażliwą i delikatną kobietę. Nie poddają się jednak, a ich losy przecinają się niczym tytułowe zygzaki. Czy uda im się dotrzeć do szczęśliwego finału?

Postrach Gór to powieść, której akcja dzieje się w dwudziestoleciu międzywojennym na Huculszczyźnie i w Warszawie. Młody bohater książki, wychowany na Wierchowinie, zostaje powołany do wojska i trafia do warszawskiego pułku, gdzie niebagatelny wpływ na niego ma wojskowa dyscyplina i poznana przypadkiem panna Stefania.

Szkarłatny kwiat kamelii to zbiór opowiadań Ferdynanda Ossendowskiego będący – obok prozy Sieroszewskiego – jednym z najwcześniejszych świadectw fascynacji Krajem Kwitnącej Wiśni. Wesołe i smutne, pisane czasami serio, a czasem z przymrużeniem oka historie przedstawiają japońskie obyczaje, historię i mentalność.

Przez kraj ludzi, zwierząt i bogów jest zapisem przygód autora na Wschodzie w okresie, kiedy wraz z polsko-rosyjską grupą „białych” powziął zamiar przedarcia się przez Mongolię do Chin. Wszedł wówczas do dowództwa „białego” oddziału samoobrony, a następnie stał się na krótko doradcą politycznym barona Ungerna. Książka, którą Czytelnik ma w ręku, po raz pierwszy ukazała się w Nowym Jorku pod tytułem pod tytułem Beasts, Men and God. Jej polskie tłumaczenie, zostało wydane w 1923 r. Książka miała rekordową – jak na polską literaturę lat międzywojennych – liczba tłumaczeń na inne języki.

Bohaterem tej satyry jest - jak twierdzi autor - Marek, autentyczny diabeł dziewiątej kategorii. Swego bohatera umieszcza Piasecki w Polsce w latach 1945-1946. Dla podkreślenia "autentyczności" przygód Marka, "dokumentuje" je wycinkami z ówczesnej prasy krajowej. Pierwsze wydanie tej powieści zostało opublikowane w 1948 roku w Londynie i spotkało się z dużym zainteresowaniem czytelników. Jak pisał na łamach londyńskich "Wiadomości" Ferdynand Goetel: jako lektura książka bawi, zajmuje i śmieszy.

Opisując osobiste przejścia i przeżycia na polsko-rosyjskiej wojnie nie mam i nie miałem bynajmniej zamiaru stworzyć jakiejś rzeczy ściśle wojskowej ani tym bardziej nadać mej pracy charakteru historycznego. [...] Są to wspomnienia przeciętnego, szarego żołnierza piechoty, dla którego wojna była nie polem popisów lub droga do zaszczytów, lecz twarda, pełna znojów i trudów służba.

Autor prezentowanego dzieła, „J. Grabiec”, to Józef Dąbrowski, pułkownik Korpusu Sądowego Wojska Polskiego. Należał do pokolenia, któremu przypadło w udziale dzieło związane z odbudową polskiej państwowości. Przejawiał także Józef Dąbrowski szczególne zainteresowania historią, zwłaszcza dziejami ojczystymi. Prezentowana praca, to jedna z kilku jego książek z zakresu publicystyki historycznej.