Znaleziono produktów: 258

Pierwszy tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Mazowieckim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Powieść ta opisuje życie codzienne mińskiego półświatka. Jak autor pisał we wstępie do książki: `Bohater powieści, Aleksander Baran, to postać autentyczna. Pochodził z Wilna i takie miał nazwisko. Został rzeczywiście rozstrzelany latem 1919 roku w Mińsku na Komarówce. Meliny, złodzieje są przeważnie autentyczni. Przygody w 50% rzeczywiste. Jest tam sporo fantazji, lecz nie ma nic z próżni. Wszystko powstało z czegoś, co przeżyłem w więzieniach lub na wolności.`

Bohaterem tej satyry jest - jak twierdzi autor - Marek, autentyczny diabeł dziewiątej kategorii. Swego bohatera umieszcza Piasecki w Polsce w latach 1945-1946. Dla podkreślenia "autentyczności" przygód Marka, "dokumentuje" je wycinkami z ówczesnej prasy krajowej. Pierwsze wydanie tej powieści zostało opublikowane w 1948 roku w Londynie i spotkało się z dużym zainteresowaniem czytelników. Jak pisał na łamach londyńskich "Wiadomości" Ferdynand Goetel: jako lektura książka bawi, zajmuje i śmieszy.

Zbiór opowiadań, rozgrywających się w czasie wojny 1920 roku. Autor opisuje tragiczne losy młodych żołnierzy walczących z bolszewikami. I właśnie ten zbiór opowiadań staje się pomnikiem nie tylko dla tych kilkunastu ukazanych tu postaci, ale dla nich wszystkich, dla tysięcy polskich rycerzy XX wieku poległych w walce z falą bolszewizmu.

Niniejszy zbiór jest wydaniem wierszy i piosenek żołnierskich Kornela Makuszyńskiego, zawierającym teksty z dwóch tomików autorskich Piosenki żołnierskie oraz Żołnierz, diabeł i dziewczyna. Dodatkowo prezentowane są cztery wiersze drukowane tylko w czasopismach oraz nuty siedmiu piosenek, na czele z najbardziej popularnymi Makami (muzyka Stanisław Niewiadomski).

Drugi tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Litewskim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Powieść ta opisuje życie codzienne mińskiego półświatka.

Jak autor pisał we wstępie do książki: `Bohater powieści, Aleksander Baran, to postać autentyczna. Pochodził z Wilna i takie miał nazwisko. Został rzeczywiście rozstrzelany latem 1919 roku w Mińsku na Komarówce. Meliny, złodzieje- są przeważnie autentyczni. Przygody w 50% rzeczywiste. Jest tam sporo fantazji, lecz nie ma nic z próżni. Wszystko powstało z czegoś, co przeżyłem w więzieniach lub na wolności".

Cadyk to charyzmatyczny przywódca religijny chasydów. Dla współwyznawców stanowił on wzór sprawiedliwości, pokory i pobożności, był uważany za cudotwórcę i otaczany czcią. Taką wybitną jednostkę uczynił Ossendowski bohaterem swej powieści Cadyk ben Beroki.

Cisza i milczenie panowały przy samotnym ognisku na martwej płaszczyźnie Al-Hamady. Od czasu do czasu wzdychały niewidoczne w mroku wielbłądy, zgrzytał piasek pod ich szerokimi kopytami, coś szeleściło nad ziemią spowitą zwojami ciemności. 
Przy ognisku, wśród Arabów, siedział biały człowiek, niskiego wzrostu, szczupły, o chudej, gładko ogolonej, ascetycznej twarzy i dużych, bladych i zimnych oczach. Był to Thomas Edward Lawrence, archeolog, zakochany w Arabii i jej mieszkańcach, uwielbiany przez nich do tego stopnia, że obdarzyli go przydomkiem „Lawrence’a z Arabii”. 

W romansie, którego akcja rozgrywa się na Wileńszczyźnie w 1939 roku, autor ukazał, jak system polityczny zabija szczęście wartościowych jednostek.

Młodsi od swoich wyroków to pierwsza  część trylogii Kawał życia. Obejmuje lata 1935-1956, czyli czas burzliwej młodości autora, który z rodzinnego Wilna został przesiedlony na Ziemie Odzyskane. We Wrocławiu w roku 1950 powołał do życia organizację polityczną, znaną pod nazwą " Wrocław - Północ", "Batalion młodzieżowy AK" bądź "Proletariat". Po dwóch latach działalności grupa została zlikwidowana przez WUBP, a Horodniczy skazany na 15 lat więzienia.

Książka przedstawia więc tragiczne losy pokolenia Kolumbów rocznik 30, którzy byli więzieni i prześladowani za walkę o ideały, a także poznać warunki życia i atmosferę słynnych więzień PRL-u.

„Śpij, mężny” w Katyniu, Charkowie i Miednoje to relacja z prac ekshumacyjnych prowadzonych w latach 1991,1994–1996 w miejscach masowych mordów, dokonanych przez Sowietów na polskich oficerach – Autor był tych prac obserwatorem i uczestnikiem – oraz z wyprawy w 1997 r. do Kotłasu śladami stryja Stanisława (1898–1944) – ofiary stalinowskiego reżimu, któremu niniejszą książkę zadedykował.

„W chwili śmierci Andrzej Bobkowski miał 48 lat. Zaledwie 48 lat. Zaledwie, bo przecież był wielką nadzieją polskiej literatury. Bo był jednym z największych piewców urody życia. Mało było w polskiej literaturze XX wieku tak namiętnych witalistów, wyznawców zasady primum vivere, zbuntowanych przeciw ideologiom śmierci, filozofiom – jak powiedziałby Irzykowski – rafy koralowej, każącym podporządkować szczęście jednostki interesom kolektywu. Niewielu też naszych pisarzy potrafiło tak czule reagować na piękno świata i tak cieszyć się chwilą – nawet w czasie najbardziej marnym. A raczej wbrew niemu. [...]”