LTW

W niewoli sowieckiej, to jedna z najważniejszych książek dotyczących obozu w Starobielsku oraz zbrodni Katyńskiej. Autor opisuje dramatyczny czas kampanii wrześniowej, dostanie się do niewoli oraz warunki panujące w obozach w Starobielsku, Pawliszczewie i Griazowcu.

„Jeden z moich przyjaciół, który wiedział dość dużo o tym, co mnie spotykało, powiedział kiedyś, że gdybym podzieliła swój życiorys na dziesięć kobiet, każda z nich byłaby przekonana, iż jej życie jest bogate w wydarzenia” – pisze Autorka we wstępie do swych wspomnień zatytułowanych Dary losu.

Książka ta powstała z zapisków autora zebranych jeszcze w więzieniu. Piasecki przechował zapiski przez lata okupacji i po zniszczeniu znacznej części dowiózł resztę do Anglii. Zrekonstruował powieść dopiero w 1957 roku, a opublikował w 1962. Bohaterem tej bogatej w wątki autobiograficzne książki jest młody weteran walk o niepodległość po pierwszej wojnie światowej. Żywot tego "rozbrojonego" człowieka prowadzi go przez ohydne piwnice, spelunki, karczmy, meliny, domy publiczne, studio zdjęć pornograficznych, fałszerstwo czeków i sprzedaż tychże aż do więzienia.

Dla honoru organizacji to druga część cyklu "Wieża Babel". Akcja tej pełnej wątków autobiograficznych powieści rozgrywa się na Wileńszczyźnie w latach 1942-1943. Józef, znany w pewnych kręgach jako Kondor, rozpoczyna współpracę z wileńską AK, a dokładnie z komórką dokonującą zamachów na zbrodniarzy skazanych na śmierć przez "górę".

Szybko jednak wychodzi na jaw, że tylko nieliczni członkowie AK są prawdziwymi bojownikami o wolność ojczyzny. Mimo że bohater obejmuje kierownictwo nad niesprawnie działającą placówką, planowane są zamachy i giną kolejni skazani. Honor organizacji zostaje więc ocalony, ale Józef dobrze wie, że to zbyt mało.

„Nad naszymi ziemiami rozpętała się nawałnica, rwąc, niszcząc, paląc, druzgocąc i łamiąc wszystko, co napotkała po drodze, pędząc nas przed sobą w świat… tułaczy i rozbitków. Przed nami szła śmierć – za nami pozostawała pustka!” – pisze w swej "Burzy od Wschodu" Maria Dunin-Kozicka (1877–1948), która czerwcu 1918 r. zmuszona została do opuszczenia majątku w Lemieszówce na Kijowszczyźnie. Jednak nie przed szaleństwem przyrody uciekała, a przed rewolucją bolszewicką, która poznaczyła Kresy zgliszczami spalonych dworów, cieniami pomordowanych ziemian i ruiną zdeptanej kultury polskiej. Ta książka to jedno z niewielu (obok Pożogi Z. Kossak-Szczuckiej i Na ostatniej placówce E. z Zaleskich Dorożyńskiej) pięknych świadectw siły polskości na Kresach i dramatu, jaki spotkał wiernych jej obrońców na najdalej wysuniętych placówkach.

Jedenaście wyjątkowych rozmów z jedenastoma wyjątkowymi ludźmi. Ich przeżycia to niemal gotowy scenariusz filmu o powojennych losach powstańców warszawskich – uwięzienie, tortury, groźby, strach, odwaga, niezłomność.

W książce Sowiety. Historia ZSRS profesor Wieczorkiewicz przedstawia sposób funkcjonowania tego państwa, metody zdobywania i dzierżenia władzy przez jego przywódców oraz wpływ ich polityki i ideologii bolszewickiej na życie zwykłych obywateli. A trzeba pamiętać, że niemal 70-letnie istnienie ZSRS obfitowało w najróżniejsze wydarzenia: od powstania GUŁagu po pierwszy lot człowieka w kosmos. Autor wskazuje Czytelnikowi kluczowe argumenty w dyskusji o tym, czy był to hegemon na skalę światową, czy też kolos na glinianych nogach, który w roku 1991 rozpadł się na kilkanaście kawałków.

Głównym bohaterem Świadka jest Wiktor Katon, dziennikarz znany czytelnikom z powieści Niewidzialni. Tym razem Katon próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczego zaginięcia swego przyjaciela i dziennikarza Julka Jędryki, który w latach 90. badał m.in. w sprawę strzałów w kopalni „Wujek”. W czasie dziennikarskiego śledztwa okazuje się, że ze sprawą zaginięcia Jędryki jest powiązane zabójstwo Stefana Bardeckiego, który został zamordowany w szwedzkim hotelu. Śledztwo Katona wywołuje reakcję ze strony byłego funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa…

Życie bez złudzeń to zbiór szkiców (tylko w części publikowanych) z lat 90. ubiegłego stulecia po pierwszą dekadę wieku dwudziestego pierwszego. Książka jest próbą zastanowienia się nad przyczynami i skutkami – niekiedy ciążącymi do dzisiaj – popełnionych wtedy błędów. Zarówno tych spowodowanych przez polityków jak i zawinionych biernością społeczeństwa. Zapewne wiele z nich było niełatwo uniknąć, gdy uwzględnić, że III RP powstała w dramatycznie trudnych okolicznościach: dużej presji zewnętrznej i zależności nie tylko od sowieckiego imperium, ale również od niechętnego do zmian geopolitycznych Zachodu. Nie można też zapomnieć, że Polska lat 80. była gospodarczym bankrutem, uzależnionym od kredytów i od umorzenia niespłaconych długów bankowych.

Prawa strona literatury, rozumiana przez Urbanowskiego jako kolekcja tekstów zaświadczających o poglądach i postawach przedstawicieli wydzielonej przezeń "formacji intelektualnej" (i artystycznej), odwiedzana była przez znawców literatury współczesnej znacznie rzadziej niż "strona lewa", która w czasach PRL-u – nawet w swych miernych dokonaniach – została szczegółowo opisana. Maciej Urbanowski przezwycięża uprzedzenia, proponuje próby empirycznych sprawdzeń. Uważnie czyta i przegląda teksty pisarzy o orientacji prawicowej. Materiał jest bogaty i zróżnicowany, przeto tworzona panorama okazuje się rozległa. Walorów poznawczych tego zbioru szkiców nie da się zakwestionować”.

Cuda Polski to oparta na wzorach francuskich seria Wydawnictwa Polskiego Rudolfa Wegnera wydawana w latach 1928-1939. Każdy z czternastu tomów opowiada o innym zakątku Polski, o jego historii, geografii, kulturze, przedstawia pełny obraz niezwykłych miejsc widzianych oczyma znawców tych terenów. Seria ta okazała się wielkim sukcesem edytorskim dwudziestolecia międzywojennego i choć w PRL była usuwana z bibliotek, powróciła po roku 1989 w postaci reprintów, które cieszyły się niemałą popularnością. Dzięki bogatej treści, wielu ilustracjom i kunsztownemu układowi graficznemu stanowi ona edytorską perełkę.