Nortom

 Znaki sprzeciwu to refleksje na temat aktualnej sytuacji politycznej, społecznej i kulturalnej w Polsce. Autor ukazał również trudną sytuację w polskim Kościele katolickim oraz zagrożenia, jakie niosą dla narodu polskiego działania demoliberalnych i postkomunistycznych środowisk, mających poparcie zagranicznych ośrodków.

Zbigniew Żmigrodzki przedstawia sytuację społeczną i polityczną III Rzeczpospolitej w latach 2008-2009, która, wg autora, jest bardzo niedobra. Duże bezrobocie w kraju doprowadziło do tego, że młode pokolenie Polaków musi szukać pracy za granicą. Konieczne w Polsce przemiany hamują media stosujące cenzurę poprawności politycznej. Również część hierarchii kościelnej popiera te niekorzystne dla Polski działania.

Autor porusza aktualne problemy polityczne, społeczne i światopoglądowe nurtujące obecnie Polaków. Ukazuje zagrożenia jakie niosą ze sobą rosnące wpływy środowisk lewicowych i liberalnych oraz nasilająca się cenzura poprawności politycznej, które narzucają w Polsce wzorce sprzeczne z wartościami chrześcijańskimi. Coraz bardziej wzrastające wpływy zdegenerowanej i wypaczonej zachodniej ideologii, sprzyjają zubożeniu kultury i wulgaryzacji życia społecznego i politycznego.

Autor przedstawił sytuację polityczną, społeczną oraz w Kościele Katolickim w Polsce w latach 2005-2007. Nawiązując do wcześniejszych lat wykazał, że wiele zmian w Polsce po 1989 roku było pozornych. Komuniści rządzący do 1989 roku praktycznie nie utracili władzy. Bardzo szybko dostosowali się do nowej sytuacji, zmienili barwy partyjne i stali się socjaldemokratami i liberałami. Te stare-nowe ekipy uzyskały również poparcie większości hierarchii kościelnej w Polsce. Tym pozornym przemianom w kraju sprzyjały i sprzyjają nadal media, zdominowane w większości przez postkomunistów i liberałów, oraz nie zmienione od lat kadry w kulturze polskiej, gdzie potomkowie komunistów z lat 50. XX wieku, nadal dominują w życiu społecznym i politycznym.

Jako wnikliwy obserwator stwierdził, że opanowanie mediów przez postkomunistów i demoliberałów oraz stosowanie cenzury i "poprawności politycznej", prowadzi do totalizacji życia społecznego i politycznego w Polsce.

Prezentowany zbiór tekstów obejmuje felietony publikowane w 2012 roku na łamach tygodnika Nasza Polska.
Dotyczą aktualnych problemów narodu i państwa polskiego: politycznych, społecznych, światopoglądowych.

Wspomnienia Autora, który jako dziecko był świadkiem ataku niemieckiego lotnictwa na Wieluń o świcie 1 września 1939 roku. Podczas 4-krotnych dywanowych nalotów na miasto, zbombardowano bombami burzącymi i zapalającymi nie tylko budynki mieszkalne ale również szpital, kościół farny i synagogę. W wyniku zbrodniczego ataku Luftwaffe zginęło około 1200 cywilów, a miasto zostało zniszczone w 70%. Autor sugestywnie opisuje ucieczkę mieszkańców z płonącego miasta przed Niemcami oraz okrucieństwo okupacji: rozstrzeliwanie Polaków i Żydów, wypędzenia i prześladowanie mieszkańców miasta i okolic. Dopiero od kilku lat z trudem przebija się do powszechnej wiadomości wiedza, że Niemcy hitlerowskie rozpoczęły napad na Polskę od masakry cywilnej ludności w Wieluniu, a nie atakiem na Westerplatte.

Ten niewielki zbiór wierszy jest przeznaczony przede wszystkim dla dzieci, a starszym przypomina ich wzniosłe uniesienia z okresu dzieciństwa i młodości. Wiersze Władysława Bełzy przypominają o ważnych i elementarnych wartościach, o których wszyscy powinniśmy pamiętać na co dzień, ponieważ są zawsze aktualne.

Od Autorki: Zbiorek poezji, który przedstawiam, zawiera moją - artysty plastyka, wizję Katynia. W ten skromny sposób pragnę oddać hołd wszystkim oficerom Wojska Polskiego, ofiarom okrutnej, wyrafinowanej zbrodni Katyńskiej. Szczególnie pragnę uhonorować przyjaciół mojego Ojca - wykładowców Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. gen. Józefa Bema w Zambrowie, zamordowanych w Katyniu i Charkowie: por. Antoniego Wiśniewskiego, por. Franciszka Cemirskiego, por. Jana Medyńskiego, kpt. Mieczysława Wronkę, kpt. Leona Meleszkiewicza, kpt. Tadeusza Świderskiego, por. Jana Wieczorka i por. Mieczysława Bochenka. Aby nie byli zapomniani.

Jest to pionierska, bogato udokumentowana praca, która jest wymownym oskarżeniem zbrodni, dotychczas nie ukaranych i nie potępionych przez polskie władze i opinię światową.

Przez 45 lat komunizmu w Polsce bagatelizowano zbrodnie Ukraińców popełnione na narodzie polskim, ponieważ Polska była terytorium niesuwerennym, a jej polityka była podporządkowana Moskwie. W Polsce stosowano wówczas cenzurę, ograniczono swobodę wypowiedzi w mediach, dopuszczając się jednocześnie manipulacji.