Pardwa

Ksiądz Catherin posiada tę rzadką cechę, że potrafi kwestie zawiłe i głębokie ująć i przedstawić w sposób tak jasny i przejrzysty, że stają się one zrozumiałe nawet dla umysłów mniej z daną dziedziną obeznanych. Głęboka jego i rozległa wiedza pozwala mu wszechstronnie wyzyskać aparat naukowy w uzasadnieniu poruszonych problemów, nadając wywodom autora charakter ściśle naukowy, co tak pociąga umysły, zapatrzone w zdobycze współczesnej nauki.

Oddając Katolicki pogląd na świat Catherina do użytku polskiego społeczeństwa, z całego serca pragniemy, by dzieło niniejsze stało się przyczynkiem do duchowego odrodzenia rodaków, i skierowało ich umysły i serca ku Temu, co o sobie powiedział: „ja jestem zmartwychwstaniem i życiem” (Jan 11,25).

“Jest rewelacyjna i mówi o tym, o czym nikt teraz nie mówi. Dotyka tematów z perspektywy katolickiej i narodowej kluczowych, bo mówi o… dzieciach.”

Robert Bąkiewicz, Prezes Zarządu Stowarzyszenie Marsz Niepodległości

Od najdawniejszych czasów uchodził św. Juda Tadeusz za patrona w sprawach beznadziejnych, a doświadczenie okazało tysiące razy, że nabożeństwo do tego świętego i jego wstawiennictwo znalazło u Boga cudowne wysłuchanie nawet w takich okolicznościach, gdy już według ludzkiej rachuby żadnej nie było nadziei.

Wszystkie nasze zadania streszczają się w tym jednym przykazaniu: naśladować Chrystusa, w którym się wypełniła wszelka doskonałość Boża.

Lecz co to znaczy naśladować Chrystusa? Czy to znaczy czynić dosłownie to, co on czynił, odtwarzać materialnie jego uczynki i stawiać nasze kroki w ślady Jego stóp? Czy to znaczy tylko odbijać oblicze Syna Człowieczego, jak zwierciadło odbija przedmioty? 

O skuteczności ćwiczeń duchowych decyduje to, czy udziela się ich tak, jak tego wymaga święty Ignacy. Kto by zmienił w ich układzie lub w poszczególnych rozważaniach rzeczy istotne, osłabiłby ich siłę i pokazałby tym samym, że nie rozumie przedziwnej logiki i psychologii ich układu i że nie dość głęboko wniknął w samą książeczkę. 

Bóg wpoił w serce człowieka delikatne uczucie wstydliwości co do niektórych rzeczy dotyczących ciała, by to uczucie przypominało nam o
obowiązkach czuwania nad sobą. Uczucie wstydu jest dla nas jakby sygnałem, nawołującym do ostrożności. Byłoby niebezpiecznym i złym, gdybyśmy
lekkomyślnie na ten sygnał nie zważali. Kto nie liczy się wcale z głosem sumienia, przestrzegającym przed niewstydliwością, ten łatwo przeoczy go i
wtedy, gdy będzie chodziło o rzeczywisty grzech.

Ojca Fabera, słynnego konwertytę z anglikanizmu, cechuje głęboka bezkompromisowość sądów oraz mistrzowska precyzja w odsłanianiu tajemnic ludzkiej duszy. Książka nie jest pozbawiona swoistego angielskiego humoru, co – przy poruszaniu spraw o doniosłym znaczeniu – czyni ją wolną od sztywnego moralizatorstwa. Wszystko to sprawia, że treść prezentowanego dzieła z pewnością zainteresuje i zaskoczy wielu spośród tych, którzy sądzą, że o życiu duchowym wiedzą już wszystko.

Książeczka zawiera kilkanaście modlitw autorstwa świętego Tomasza z Akwinu, jego 16 rad dla zdobycia skarbu wiedzy oraz Litanię do św. Tomasza z Akwinu.

Tekst z 1937 roku znaleziono wśród zapisków pewnej młodej dziewczyny, Klary, która zmarła w klasztorze zaledwie po kilku latach życia zakonnego. Opisała w nim sen, z którego dowiedziała się o losie swej znajomej – Anny , zmarłej przedwcześnie w wypadku samochodowym, potępionej po śmierci... Nie ma w liście, przekazanym Klarze, drastycznych opisów miejsca potępienia. Anna opowiedziała Klarze jeszcze raz o swoim życiu, które doprowadziło ją do świadomego i dobrowolnego odrzucenia Boga u progu wieczności.

Człowiek, nie posiadający łaski poświęcającej, nie ma w sobie życia Bożego, przeto uczynki jego nie mają wartości dla życia wiecznego z Bogiem.  Człowiek taki jest jakby dzikim drzewem, nie posiadającym soków szlachetnych, drzewem, które tylko dzikie owoce rodzi. Ażeby się doczekać z takiego drzewa owoców dobrych, ogrodnik zaszczepia na nim latorośl szlachetną i sprawia, że drzewo zaczyna szlachetne owoce przynosić.

"Dziełko obecne (...) chciałoby, opatrzone błogosławieństwem nieba, wprowadzić pobożnego czytelnika w zrozumienie pism doskonalszych i głębszych. Na wzór skromnego podręcznika naukowego pragnie ono za pomocą niewielu a łatwych lekcji obudzić pociąg do dalszego studium. Albo, jeśli wolno się tak wyrazić, dziełko to usiłuje przełożyć na język powszedni i zastosować do warunków obecnych czasów zasady duchowe, z którymi winni być oswojeni wszyscy pragnący wieść życie godne chrześcijanina".

ze Wstępu

[...] Konfesjonał to przyjęcie syna marnotrawnego do łaski i dziedzictwa ojca swego ukochanego.

Konfesjonał to koniec gniewu Bożego a początek radości z nawróconego grzesznika.

Konfesjonał to triumf łaski Boga a zdeptanie szatana.