Znaleziono produktów: 81

Feminizm, mimo że wymierzony w mężczyzn, jak każda doktryna walki, nienawiści, egzystencjalnego sporu, który angażuje człowieka w pełni i do końca, i kładzie na szali jego życie niszczy też swych wyznawców. Tezy feminizmu złamały wiele kobiet, zniszczyły im życie. Cierpią. Niektóre otwarcie, inne już po przekroczeniu granicy cierpienia, ale wciąż niepogodzone ze swym losem, niezdolne, by znaleźć jego przyczynę w chorej doktrynie, wciąż drą mordy dawno już pozbawione nie tylko uroku, ale i uzębienia. Jak w starym dowcipie: nie mogą już pogryźć, ale chciałyby jeszcze poćmokać.

Pierwszą książką, Hieny Modliszki, Czarne Wdowy, czyli jak kobiety zabijają, autor wysoko zawiesił sobie poprzeczkę. Książka została napisana niezwykle autentycznie i szczerze, wątrobą i sercem. Musi to przyznać zarówno czytelniczka, jak i czytelnik. Ta prawda nie ma płci.

Ponad dwadzieścia pięć lat temu, a więc jedno pokolenie wstecz, ukazała się książka Francisa Fukujamy, w której wieścił on koniec historii, jaki - jego zdaniem - przyniósł upadek komunizmu w krajach Europy środkowej i wschodniej oraz w ZSRR (było kiedyś takie państwo, które miało istnieć wiecznie, a stopniowo, poprzez podbój pokojowy i militarny, obejmować ludy i lądy całego świata - dziś jego następcą jest - z konieczności bardziej terytorialnej, ale i po części mentalnej - Rosja).

Poznali się w połowie lat 60. On - doktorant Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, ona - studentka arabistyki. Po słynnym wykładzie prof. Kołakowskiego, wygłoszonym z okazji 10 rocznicy Października 1956 r., zabrał głos jako pierwszy i wkrótce, zmuszony przez władze komunistyczne, musiał wyjechać z Polski. A jednak ich miłość przetrwała. Dzięki jego kontaktom spotkali się w Szwecji. Potem pobrali i zamieszkali na stałe w Berlinie Zachodnim. Byłaby to zapewne jedna z wielu romantycznych historii, gdyby…

Był u mnie przedstawiciel Znaku, Więzi, potem przedstawiciel PAX-u. Nie mogą na siebie patrzeć, ale w gruncie rzeczy mają te same tendencje: gra polityczna, licytowanie się w zdobywaniu rozgłosu, osobiste i grupowe ambicje, dobro Narodu na końcu.

To praca poświęcona dziejom unii rosyjsko-polskiej, zainicjowanej w roku 1815, objęciem władzy królewskiej w Polsce przez cara Aleksandra I. Tym razem autorzy omawiają polityczne, prawne i społeczne dzieje Królestwa Polskiego rozpoczęte w noc listopadową 1830 roku, a zakończone klęską na polu bitwy, czyli oblężeniem i zdobyciem Warszawy przez wojska Iwana Paskiewicza. Dzieje te, uporządkowane są w sześciu częściach książki.

To książka bardzo osobista. Jest opowieścią o zesłaniu i życiu w Kazachstanie, gdzie każdy dzień mógł być ostatni, gdzie "prywykat'nada", by przeżyć.

Prozaik, dramaturg, satyryk, poeta, eseista, publicysta, krytyk, także działacz polityczny i społeczny - człowiek, którego orężem było pióro. Walczył nim zacięcie, a że talentu mu nie brakowało, był liczącą się osobistością życia literackiego i publicystyki II RP.

Pod redakcją profesora warszawskiego UKSW ukazał się tomik poświęcony postaci nietuzinkowej, choć znanej dotąd raczej specjalistom Chodzi o Gertrudę Mieszkównę, Córkę Mieszka II, a wnuczkę Bolesława Chrobrego, przez matkę, żonę Mieszka, spokrewnioną z niemieckim rodem cesarskim Ottonów, a - z kolei - poślubioną przez syna Jarosława Mądrego, księcia kijowskiego Izjasława.

Decyzja o abdykacji zaskoczyła większość katolików i obserwatorów życia Kościoła katolickiego, bo to wydarzenie rzadko spotykane w Jego dziejach. Ostatnia abdykacja miała miejsce pod koniec XIII wieku, ale Celestyn V był papieżem niespełna rok... Benedykt XVI swój urząd pełnił już lat prawie osiem, zważywszy jednak pontyfikat poprzednika, Jana Pawła II - zaledwie osiem.

Książka zawiera 16 artykułów, poruszających wiele kwestii związanych z naszym dziedzictwem i obecnością na wschodzie.

Wyobraźnia zbiorowa narodu zależy od jego znajomości historii. Jest ona przez wieki kształtowana z pokolenia na pokolenie. Bez historii nie da się zrozumieć współczesnych dziejów narodu. Podobnie nie można pojąć stosunków między narodami, bez wglądu w ich historię. Dlatego istotne jest, aby każdy naród znał swoją własną historię, chociaż nie zawsze tak jest.