Promocje

Kompetentna i rzeczowa książka o ziołach, owocach oraz innych naturalnych sposobach wspomagających profilaktykę i leczenie chorób serca. Autor omawia częste i groźne schorzenia (chorobę wieńcową, dusznicę bolesną, zawał, tachykardię, nerwicę serca, nadciśnienie) oraz pomaga rozpoznać ich objawy.

Kto zna smak i niepowtarzalny aromat konfitur z płatków róży z babcinej spiżarni i nadziewanych nimi pączków, ten dobrze wie, że róże są nie tylko do podziwiania.

Serce ludzkie jest jak kwiat – bardzo nadzwyczajny w swoim pięknie i owocowaniu. Jednak zarówno jego piękno, jak i owocowanie jest uzależnione od pielęgnacji. 

I co dalej? jest czwartą częścią wspomnień Zbigniewa Siemaszki, po Zapleczu i młodości; (XV wiek – 17 września 1939); okresie Pod sowiecką władzą; (1939–1942); Latach zanikającej nadziei; (1942–1945). Ten czwarty tom obejmuje okres od zakończenia wojny w 1945 do demobilizacji Autora w 1948.

Obszerne i wielostronne przedstawienie pierwszych 50 lat życia gen. Andersa. Praca opisuje czasy i wydarzenia obejmujące pobyt przyszłego generała w carskiej Rosji, wojnę bolszewicką, okres Polski Niepodległej, klęskę wrześniową, a potem więzienie i Armię Polską w Sowietach. Książka ta to pierwsza rozległa biografia gen. Andersa, obejmująca ponad połowę jego życia, zaopatrzona w aneksy (niektóre w języku angielskim) i ilustracje.

– Kto, kiedy i w jaki sposób zdecydował o tym, że w Warszawie będzie prowadzona walka?
– Według jakiego planu akcja miała być przeprowadzona?
– Jak i na jakiej podstawie wybrano moment rozpoczęcia walki?
– Jaką rolę w tych decyzjach warszawskich odgrywało oczekiwanie pomocy sowieckiej?
Ostatnio, po zapoznaniu się z drugim wydaniem wspomnień płk. dypl. Iranka-Osmeckiego i ze wspomnieniami mjr. dypl. Jaźwińskiego, powstały jeszcze dwa pytania:
– Kto wywierał wpływ na decyzje obierane w Warszawie w 1944 r.?
– Kiedy Komenda Główna AK przeszła od nastawienia konkretnego i racjonalnego do emocjonalnego i irracjonalnego?
Odpowiedzi i wyjaśnienia, do których zdołałem dotrzeć, znajdują się w umieszczonych w tej książce dziewięciu opracowaniach.”

To książka o tym, jak system trawi i niszczy dobre intencje. I o polityku, który zamiast zostać wielkim reformatorem, zamieszkał w pałacu otoczonym murem, a w środku postawił symbol swoich przywar i awansu społecznego – kryształowy fortepian.

Pomimo ciągłego rozwoju farmakologii coraz częściej powraca się do tradycyjnych metod leczenia i prewencji schorzeń. Ziołolecznictwo dzięki badaniom wykorzystującym najnowsze zdobycze techniki nie jest tylko wiedzą historyczną, ale jest dziedziną, która wciąż się rozwija. W książce można znaleźć podane w przystępny sposób krótkie opisy wybranych chorób, związane z nimi dolegliwości oraz przepisy na ziołowe specyfiki skuteczne w schorzeniach zarówno układu krążenia, układu odpornościowego, dróg moczowych, układu kostnego, nerwowego oraz w innych dolegliwościach związanych ze starzeniem się organizmu jak np. bezsenność czy katarakta. 

Zbigniew Lohmann (1900-1978), prawnuk pochodzącego z Kurlandii Romana Lohmanna (1785-1838), który zapoczątkował polską linię Lohmannów. Autor pamiętnika, ziemianin, ostatni właściciel Podlesia. Ukończył Akademię Rolniczą w Bydgoszczy uzyskując tytuł inżyniera. Brał udział w wojnie 1920 roku, w której odniósł rany kulą dum, a jej odłamek miał w płucach przez resztę życia. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie szykanowany przez komunistyczną władzę, zmuszany do zmiany miejsc pracy i zamieszkania ponad 20 razy. Za posiadanie pamiętnika Andersa Bez ostatniego rozdziału miał liczne rozprawy sądowe i trafił na parę miesięcy do więzienia. Pamiętnik zaczął pisać około 1960 roku dla przyszłych pokoleń.

Zbigniew Leśnicki odsłania przed Czytelnikami zapomniane oblicze Krakowa. W sobie tylko właściwym, dowcipnym i niepowtarzalnym stylu pokazuje miasto poprzez sztukę, barwne postacie i perypetie monarchów.

Zbigniew Koźliński, żołnierz Armii Krajowej, przedstawia w tej autobiograficznej powieści losy swoje i współtowarzyszy broni w czasie okupacji na Wileńszczyźnie oraz po wojnie, w konspiracji na terenach wyzwolonej Polski.

Celem tego eseju jest przedstawienie wyczerpującej odpowiedzi na zasadnicze pytania egzystencjalne, a w szczególności na pytanie – kim jest człowiek i czy jego życie ma sens? Odpowiedź na te pytania dana jest w ramach ogólnego modelu istniejącej rzeczywistości, inspirowanego przez warunek konieczny, aby życie każdego człowieka miało prawdziwy, a nie tylko pozorny sens. Modelu należącego nie do fizyki*1, lecz do metafizyki*, podstawowego działu filozofii, nakierowanego na poszukiwanie racjonalnych i ostatecznych fundamentów rzeczywistości.