Polityka, publicystyka, idee

Bronisław Wildstein, autor Cieni moich czasów, uczestnik i obserwator najnowszej historii Polski, opowiada o swoich doświadczeniach od wczesnego dzieciństwa po chwilę obecną, koncentrując się głównie na ostatnim ćwierćwieczu losów naszego kraju. Książka jest więc także rodzajem eseju, w którym autor próbuje się zmierzyć z dziejami III RP oraz pokazać Polskę na tle gwałtownie zmieniającej się cywilizacji Zachodu. Historia oglądana jest z bliska poprzez losy konkretnych ludzi i wydarzenia, w których sam Wildstein brał udział, a pokazywana jest w wielu wymiarach: od anegdotycznej warstwy wydarzeń przez szkice biograficzne jej głównych aktorów po historiozoficzną refleksję.

Ta niepoprawna politycznie jak jej bohater, bogato ilustrowana, wyjątkowa książka z mnóstwem anegdot z życia redaktora to wielka gratka dla fanów Stanisława Michalkiewicza, ale i jego adwersarze, którzy uważają go za kontrowersyjną postać, znajdą coś dla siebie. To także książka o epoce, w której żył i żyje, dlatego pojawiają się znane nazwiska, takie jak prezydent Wałęsa, prezydent Duda, prezydent Kwaśniewski, prezydent Trump, prezydent Reagan, prof. Balcerowicz, Tusk, Michnik, prof. Geremek, gen. Jaruzelski, gen. Kiszczak, Gierek, Urban, Cejrowski, prof. Gwiazdowski, Korwin-Mikke, Łysiak, Ziemkiewicz, Gadowski, Braun, Czuma, Kaczyński, Kisielewski, o. Rydzyk czy Stalin. Nie brakuje ostrych słów i dosadnych sformułowań.

Marksistowskie, bolszewickie, antyludzkie idee są dziś narzucane społeczeństwom zachodnim nie tylko za pośrednictwem mediów, kina i teatru, szkoły i uniwersytetu, ale także za pomocą stanowionego prawa, przez instytucje od wieków cieszące się ogromnym autorytetem, które w sposób niezauważalny dla milionów ludzi zostały przejęte i przebudowane przez marksistów kulturowych, by służyć rewolucji. Jak do tego wszystkiego doszło? Na jakim etapie rewolucji jesteśmy? Co nas jeszcze czeka? O tym jest ta książka.

Prowokacyjna, pełna przykładów historycznych jak i współczesnych, napisana z bezwzględną logiką a także z wielką pasją. Obok To NIE musi być państwowe nie można przejść obojętnym. Tę książkę trzeba przeczytać, głęboko przemyśleć przykłady, które najpewniej wywrócą do góry nogami nasze wyobrażenie o instytucji państwa i niepodważalnym dogmacie, że niektóre dziedziny życia ex definitione muszą być państwowe.

Polecam lekturę tym wszystkim, którym bliski jest aforyzm Stanisława J. Leca, że „Z jednego systemu nie wydobędziemy się długo: ze słonecznego”.

Andrzej Sadowski (Centrum im. Adama Smitha)

Książkę tę bezwzględnie powinni przeczytać wszyscy polscy kandydaci na prawicowych polityków. Zwłaszcza, że czyta się ją bardzo przyjemnie. Jej autora nie od dziś znamy jako niestrudzonego wydawcę, który wierny konstatacji Józefa Mackiewicza, iż jedynie prawda jest ciekawa, publikuje swoiste "prohibita" - książki łamiące kanony politycznej poprawności. De Valera udowadnia, że potrafi on również ciekawie opowiadać.

Jerzy Wolak, "Polonia Christiana", nr 43 (luty-marzec 2015).

Czym była PO w chwili narodzin, czym gdy zatriumfowała, a czym jest dziś?  Jakie cele przyświecały politykom Platformy? Czy był to projekt naprawy kraju, czy realizacji prywatnych ambicji? Czy PO to twór wyjątkowy w ostatnim ćwierćwieczu, czy logiczna i nieuchronna kontynuacja polityki niegdyś prowadzonej przez Kongres Liberalno-Demokratyczny i Unię Wolności? Kiedy Donald Tusk zamienił się z reformatora w hipnotyzera? Dlaczego Bronisław Komorowski musiał zostać prezydentem?

Krótko mówiąc: jak Platforma Obywatelska porwała Polskę i co z tego wynikło?

Krótka historia człowieka to kolejna książka Hansa-Hermanna Hoppego, która zarówno w sposobie argumentacji, jak i treści argumentów przełamuje wiele współczesnych polityczno-poprawnościowych mitów i wymyka się tradycyjnym podziałom czy to na poszczególne nurty myśli politycznej, czy to na dyscypliny naukowe. Jeden z takich niekonwencjonalnych aspektów filozofii politycznej Hoppego starałem się choć trochę przybliżyć: tezę o prakseologicznej, socjologicznej i kompatybilności anarchokapitalizmu i konserwatywnego ładu kulturowo-moralnego.

„A niby do czego mi się to przyda?” – to pytanie zadawane przez wielu poirytowanych uczniów i studentów. Niestety niewielu rodziców, nauczycieli i wykładowców potrafi udzielić na nie konstruktywnej odpowiedzi. Zakłopotanie opiekunów podpowiada nam, że uczniowie i studenci mają powody, by marudzić.

Z drugiej strony wymagającym rodzicom, którzy do znudzenia powtarzają dzieciom: „Ucz się pilnie i skończ porządne studia, a znajdziesz dobrą pracę”, też trzeba przyznać rację. Dane mówią bowiem jasno – statystycznie rzecz biorąc im lepsze wykształcenie tym wyższe zarobki.

Jak rozwikłać tę zagadkę? Skoro większość materiału nauczanego w szkołach jest kompletnie nieprzydatna, dlaczego pracodawcy płacą więcej tym, którzy pilnie się go uczyli? A może wartość dyplomów nie leży w nauczanym w szkołach materiale, lecz gdzie indziej? Czy w takim razie jako społeczeństwo nie dopuszczamy się gigantycznego marnotrawstwa czasu i zasobów?

II rozszerzone wydanie książki, poszerzone o rozdział dotyczący odporności oraz ew. szczepionki na koronawirusa.

Ta książka obudziła Niemców doprowadzając do milionowych demonstracji! Czy obudzi również Polaków?

Słynne dzieło czołowego niemieckiego myśliciela konserwatywnego okresu Republiki Weimarskiej, intelektualnego przywódcy opozycji na początku rządów Hitlera, zamordowanego w czasie nocy długich noży.

Grzegorz Eberhardt – nie w mundurze, ale przecież wiernie służył. (...) Służył na najważniejszym z frontów: walki o polską pamięć historyczną, o polską świadomość narodową, o zachowanie tradycji i utrzymanie racji stanu. Jako bezpartyjny cywil przysłużył się z pewnością sprawie polskiej bardziej niż niejeden polityk i niejeden generał.                                       Grzegorz Braun