Polityka, publicystyka, idee

Nieobliczalny eksperyment ma pomóc ludziom lepiej żyć. Książka jest napisana dla osób wykształconych, raczej dorosłych katolików, którzy mogą czuć się coraz bardziej niepewnie w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości.

Silną stroną książki jest osadzenie w faktach. Nie jest to jedynie zapis moich obserwacji, przemyśleń czy intuicji. Cała praca zawiera ponad 600 odnośników do różnych źródeł informacji. Są więc liczby, wykresy, tabele potwierdzające szokujące często stwierdzenia.

Układ książki nie jest przypadkowy, Kościół omawiam jako ostatni, bo właśnie w nim i w odnowie duchowej, którą tylko Kościół może poprowadzić widzę nadzieję na przyszłość.

Voegelin kontynuuje w tej książce badania, które podjął we wcześniejszych tomach, doprowadzając narrację do czasów upadku cesarstwa rzymskiego. Można w niej znaleźć także obszerne odwołania do paralelnych fenomenów w kulturach azjatyckich, szczególnie do cywilizacji chińskiej.

Każdej wiosny od 1832 roku piętnaście nowych osób otrzymuje propozycję wstąpienia do zakonu Skull and Bones. Po ukończeniu Yale wiele z nich wspina się na szczyty władzy i nadaje kształt światu, w którym żyjemy. Oto opowieść o tym, jak się to dzieje i dlaczego…

Połowa roku 2018 to dobry moment na podsumowanie pewnego etapu – bo oto właśnie w polskim życiu publicznym osiągnęliśmy kolejny „moment prawdy”. To określenie zapożyczam nie z jakiejś grafomańskiej poezji, ale z fachowego języka służb – konkretnie: sowieckiego Smiersza (Smiert’ szpionam!) – gdzie „momentem prawdy” nazywa się kulminację gry operacyjnej niejako wymuszającej ujawnienie; chwilę, w której nie da się już dłużej uprawiać gry pozorów i przeciwnik zmuszony jest wykonać ruch odsłaniający bez cienia wątpliwości tożsamość i rzeczywiste zamiary. „Moment prawdy” to ostateczna konfrontacja, w której opadają maski i wreszcie jasnym staje się, kto jest kim.

Hiszpański filozof José Ortega y Gasset (1883–1955) jest znany z – ciągle dziś aktualnej i budzącej żywe reakcje – teorii „człowieka masowego”. Zebrane tu teksty pochodzą z okresu od połowy lat 20. XX wieku do wczesnych lat 40., a więc z czasów bodaj najbardziej dramatycznych w najnowszej historii Hiszpanii: od upadku monarchii i narodzin II Republiki w 1931 roku po tragedię wojny domowej 1936–1939.

Nowa książka Waldemara Łysiaka, Łysiak na łamach 8 – Ruch oporu, prezentuje publicystyczny (eseje, artykuły, felietony) opór autora przeciwko wszelakiemu złu dzisiejszych czasów, od apatriotyzmu i nihilizmu kontrkulturowego, do lewackiej politpoprawności i fałszowania historii.

Nazwę "filozofia presokratejska" lub z polska "przedsokratejska" stosujemy do autorów z VI i V wieku przed Chrystusem. Jest to pierwszy etap tego wysiłku intelektualnego, który dość szybko uzyskał miano "filozofii", a z czasem stał się jedną z cech wyróżniających cywilizacji zachodniej. Badając ten nurt, badamy zatem źródła filozofii i pierwsze impulsy, które w kolejnych wiekach miały doprowadzić do wspaniałego rozkwitu myśli.

„A niby do czego mi się to przyda?” – to pytanie zadawane przez wielu poirytowanych uczniów i studentów. Niestety niewielu rodziców, nauczycieli i wykładowców potrafi udzielić na nie konstruktywnej odpowiedzi. Zakłopotanie opiekunów podpowiada nam, że uczniowie i studenci mają powody, by marudzić.

Z drugiej strony wymagającym rodzicom, którzy do znudzenia powtarzają dzieciom: „Ucz się pilnie i skończ porządne studia, a znajdziesz dobrą pracę”, też trzeba przyznać rację. Dane mówią bowiem jasno – statystycznie rzecz biorąc im lepsze wykształcenie tym wyższe zarobki.

Jak rozwikłać tę zagadkę? Skoro większość materiału nauczanego w szkołach jest kompletnie nieprzydatna, dlaczego pracodawcy płacą więcej tym, którzy pilnie się go uczyli? A może wartość dyplomów nie leży w nauczanym w szkołach materiale, lecz gdzie indziej? Czy w takim razie jako społeczeństwo nie dopuszczamy się gigantycznego marnotrawstwa czasu i zasobów?

Od czasu rewolucji francuskiej, poprzez ideologie tworzone w XIX wieku, rewolucję sowiecką i dwie wojny światowe ten nurt dążący do zniszczenia Zachodu zyskał na sile, zarówno politycznej, jak i ekonomicznej. W ostatnich dekadach możemy dostrzec jego szybko rosnącą przewagę nad siłami pragnącymi zachować tradycyjne wartości. Jesteśmy świadomi tego, jak zachodnia cywilizacja popełnia spektakularne samobójstwo.

Wiek XXI miał przynieść Polsce tak długo wyczekiwany pokój i spokój. Mieliśmy bądź rozpłynąć się w imperialnych strukturach Zachodu, bądź wygodnie w nich umościć, skupiać się odtąd na bogaceniu i jakości życia. Widzimy przeciwieństwo tych marzeń: wielkie przyspieszenie historii, rozpad ładu międzynarodowego, słabnięcie Europy i USA, wzrost niepewności i niepokojów. Wszystko na tle rewolucyjnych przemian technologicznych i społecznych.

To oznacza, że wezwanie do wielkości jest dla Polaków znów aktualne. Jego rewersem jest niebezpieczeństwo zaniku, niezmiennie związane z położeniem w „strefie zgniotu”, między Niemcami a Rosją. Wakacje się skończyły. Musimy zadbać o swoje miejsce w świecie – albo zrobią to za nas inni.

Ta książka mówi w dużej mierze o tym, jak ważne i trudne to zadanie. Oraz jak bardzo jesteśmy do tej przygody niegotowi.

Ludzie to istoty społeczne. Ich unikalnym mechanizmem przetrwania jest zdolność do współpracy. Najbardziej fundamentalną relacją na rynku jest współpraca, a nie konkurencja. Podstawowa relacja rynkowa to relacja handlowa – wymienianie się dobrami lub usługami na wzajemnie uzgodnionych warunkach.

Kto zaplanował i przeprowadził „Operację Okrągły Stół”? Dlaczego przez ponad dekadę mafia terroryzowała obywateli a policja i służby nie były w stanie zapanować nad „chłopcami z bronią”? Jak powstawały wielkie finansowe dynastie i co z tym miał wspólnego FOZZ? Dlaczego Polska stawiana jest jako organizator i wykonawca holokaustu? Czy „Operacja Pandemia” jest początkiem otwarcia nowej rzeczywistości? Jak przebiega proces manipulacji oraz dlaczego hasłem „teoria spiskowa” przykrywa się rzeczywistość? Na te i inne pytania odpowiada Marcin Rola w książce z Jarosławem Kornasiem w której ujawniają czyste fakty w sprawie tematów celowo wyciszanych przez mainstreamowe media. Bez znieczulenia, bez brania jeńców, bez politycznej poprawności.