Publicyści prawicy

Chociaż czas zatarł pamięć o dokładnym miejscu pochówku wielkiego apostoła to domniemaną mogiłę ze szczątkami Piotra przez wieki otaczała nabożna cześć milionów pielgrzymów. Papież Pius XII w 1939 wbrew stanowisku swoich poprzedników postanowił zweryfikować dane dyktowane przez tradycję pątniczą i dokładnie zbadać watykańskie podziemia. Po dziesięciu latach prac wykopaliskowych i badawczych ogłosił światu, że odnaleziono prawdziwe miejsce pochówku Rybaka znad Jeziora Galilejskiego. 

Książka pełna mocnych i bezkompromisowych tekstów Pawła Lisickiego. W poszukiwaniu prawdy odważnie stawia pytania i w oparciu o powszechnie znane fakty stara się na nie odpowiadać - bez obaw, że narazi się tym czy innym środowiskom.

W ostatnich latach obraz Lutra uległ całkowitej przemianie. Za sprawą licznych wypowiedzi kardynałów Waltera Kaspera, Kurta Kocha czy Karla Lehmanna stał się z wolna nauczycielem wiary i wzorem do naśladowania dla katolików.

Co jest przyczyną tak całkowitej zmiany stanowiska Kościoła? Próba odpowiedzi na kartach książki. 

NOWA KSIĄŻKA RED. PAWŁA LISICKIEGO!

Dogmat i tiara to książka o porzuceniu dogmatu, o paraliżu zasady dogmatycznej.
O zjawisku, które widać gołym okiem, kiedy jawni heretycy nie tylko są tolerowani, ale wręcz robią kościelne kariery, kiedy wielu biskupów chce błogosławić czynnych homoseksualistów, a siostry zakonne – bronić aborcji.

W prezentowanej książce, której podtytuł to "Dwanaście rozmów o tym jak Polska traci niepodległość", Czytelnik znajdzie odpowiedz na pytanie dlaczego Donald Tusk zrezygnował z prezydentury, kto ponosi winę za katastrofę Smoleńską, o co chodziło w "wojnie o krzyż", jakim prezydentem - z punktu widzenia wolnościowca - był Lech Kaczyński, czy położenie determinuje los państwa, jak politycznie można zagospodarować Europę Środkową, czym jest Judeopolonia-bis, dlaczego eurosceptyków udało się skanalizować, kto w Polsce jest członkiem stronnictwa rozbiorowego.

Odbiorcę na pewno zafrapuje, a może wręcz przestraszy ów schyłek III RP użyty w tytule książki. niechby te uczucia skłoniły go do dociekania na przykład, jakie prawo intelektualne mają autorki do wyrażania sugestii o powolnym kończeniu się formacji politycznej przypisywanej obecnej Rzeczypospolitej. (...)

Osobliwe jest w tej książce to, że im większe w niej natężenie krytyki, tym więcej emanuje z niej wiary w lepsze jutro. 

Autor odkrywa przed czytelnikami dlaczego tak mało wiemy o ważnych wydarzeniach z najnowszej historii Polski? Polemizuje z narzuconą nam fałszywą narracją dotyczącą Polski i Polaków. Zajmuje się sprawami, które często celowo są przemilczane.

Kres komunizmu, socjalizmu w Polsce? Formalnie tak, a w rzeczywistości zostały struktury z tamtego czasu, grupy wpływów i interesów. Żeby zrozumieć, co dziś dzieje się w Polsce, koniecznie trzeba wiedzieć jak funkcjonowała bezpieka, jak systemowi służyli funkcjonariusze propagandy.

Gdy osiemnaście lat temu, w 1995 r. „Paszkwil Wyborczej” wyszedł drukiem, myślałem, że jego żywot – jako książki o Powstaniu Warszawskim – będzie krótki. Rzecz dotyczyła bowiem bieżącego (jak się wówczas wydawało) sporu nie tyle o samo Powstanie (bo ten się nigdy nie zakończy), co propagandowego ataku „Gazety Wyborczej” na jego uczestników. Skoro uznano na jej łamach, że AK i NSZ wytłukły mnóstwo niedobitków z getta, to naturalną rzeczą było dokładne sprawdzenie, czy jest to prawda czy też fałsz.

Jest to wybór artykułów publicystycznych z zakresu najnowszej historii Polski oraz polityki z ostatnich kilkunastu lat, zamieszczanych w tygodniku "Nasza Polska". Upływ czasu nie spowodował ich dezaktualizacji, wprost przeciwnie - dziś bowiem teksty te, nabierają dodatkowej mocy, jak dobre wino i są nadal bardzo świeże, dotykając najbardziej drażliwych spraw.

To pionierska praca pogłębiająca wiedzę na temat rewolucji francuskiej i odkłamująca jej mit. Ks. Poradowski ukazał genezę, przebieg i skutki rewolucji, która tragicznie zaważyła na losach świata w XIX i XX wieku. Szczególnie cenne są spostrzeżenia autora na temat jej wpływu na rewolucję październikową w Rosji i na ekspansję komunizmu na świecie.

Skamieliny III RP to z pewnością książka niezwykła. Jerzy Jachowicz, jeden z najbardziej znanych dziennikarzy ostatniego ćwierćwiecza, uznawany za prekursora polskiego reportażu śledczego, tym razem wciela się w rolę publicysty politycznego.

Autor piętnuje postawę swych bohaterów, owych „skamielin III RP”, za pomocą krótkiej, błyskotliwej analizy, nie stroniąc od subtelnej ironii i kpiny. Często też prowadzi z czytelnikiem grę, wplatając w narrację całkowicie fikcyjne teksty, dla których punktem wyjścia zawsze są fakty. Osiąga w tym tak wysoki stopień wiarygodności, że czasami jego redakcyjni koledzy serio pytają, jak udało mu się zdobyć tak poufne zarządzenie albo list. Prostota języka w połączeniu z jego jasnością, precyzją opisu oraz rygorystyczną oszczędnością słowa nadaje publicystyce Jachowicza oryginalny koloryt, który powoduje, że przy całej swej lekkości i lapidarności teksty te zapadają w pamięć.