Sławomir Dawidowski – Francisco Franco Tom I + II

Sławomir Aleksander Dawidowski (ur. 1961), doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie nauk o polityce. Autor książki Evita Peron. Pierwsza Dama Populizmu. Publikował m. in. w pismach Tylko Polska, Szczerbiec oraz na stronie autonom.pl Współpracuje z Centrum Edukacyjnym Polska. Tematyka wygłaszanych przez niego prelekcji wiąże się z jego politycznymi zainteresowaniami. Np. "Pearl Harbor – amerykańska prowokacja", "Hiszpańska 1936--1939. Powstanie antykomunistyczne, przyczyny, przebieg, skutki", "Generał Francisco Franco i wojna domowa w Hiszpanii (17.07.1936-01.04.1939.)", "Hiszpania generała Franco wobec II wojny światowej", "Kultura i sztuka w III Rzeszy Niemieckiej. Część I: Wprowadzenie w temat: Teatr, Opera Część II: Wprowadzenie w temat: Film na przykładzie Leni Riefenstahl, Cześć III: Wprowadzenie w temat: Rzeźba, Architektura, Malarstwo", "III Rzesza Niemiecka w ocenie historyków niemieckich. Cześć I Narodowa modernizacja, czy totalitarny reżim, Cześć II Czy holokaust to niemiecki projekt narodowy czy tylko modernizacja zabijania?". Jego praca Fransisco Franco. Pragmatyczny autorytaryzm jest pierwszą monografią dotyczącą generała Franco napisaną przez polskiego autora.

O ile w poprzedniej epoce w języku polskim były dostępne prace skrajnie krytyczne względem generała Franco, to dzisiaj konkurują z nimi prace pochlebne. Większość z nich ogranicza się jednak do mniej lub bardziej precyzyjnego wyliczenia najważniejszych wydarzeń z życia Caudillo. Dla mnie były one jednak tylko pretekstem do podjęcia szerszej refleksji. Franco żył w epoce, w której zdobycie władzy i jej utrzymanie wiązało się z dużymi kosztami moralnymi. Długoletni okres jego rządów daje możliwość przyjrzenia się psychologii władzy oraz technice jej wykorzystania. Jego rządy ze względu na swoją specyfikę, co by o nich nie sądzić, były i są swego rodzaju fenomenem. Ich wyjątkowość przejawia się m.in. w stworzeniu autorytarnego systemu, który zapewnił mu 39 lat władzy absolutnej. Jej główną cechą był pragmatyzm i makiawelizm. Biblia i Książę to dwie podstawowe lektury, z którymi Franco nie rozstawał się nawet w czasie podróży.  

Fragment Wstępu