Polityka

Nie wszystkie rewolucje zaczynają się od krzyku. Niektóre rodzą się w ciszy akademickich gabinetów. Ziarno zostało zasiane dawno temu – dziś to już las. Ta książka to próba wyjaśnienia, jak pewne idee potrafią przetrwać klęskę, przegrupować się i wrócić silniejsze niż kiedykolwiek – już nie pod sztandarem sierpa i młota, lecz w tęczowych barwach nowoczesności. Opowiada o wojnie, której nie zauważysz, jeśli będziesz patrzeć tylko tam, gdzie każą Ci patrzeć media. To wojna o Twoje dziecko, Twoją wolność, Twoje sumienie – to wojna prowadzona z uśmiechem, z bajką Disneya i z hasłem „tolerancji” na ustach.

Autor, twórca bestsellerowego Manifestu Antykomunistycznego, obnaża hipokryzję lewicowych ideologii, manipulacje mediów i instytucji oraz zagrożenia dla wolności słowa. Potępia mechanizmy i demaskuje tych, którzy wykorzystują szczytne hasła jako tarczę dla forsowania niebezpiecznych doktryn. Mierzy się z pytaniem: czy dzisiejsza wojna kulturowa to naprawdę walka o prawa jednostki – czy może cyniczna gra, której stawką jest totalna kontrola nad społeczeństwem?

To wezwanie do oporu przeciwko rewolucji, która niszczy tradycyjne wartości, rodzinę i tożsamość narodową. To próba odpowiedzi na pytanie: dlaczego w imię równości godzimy się na cenzurę, a w imię wolności – na tresurę.

Co się z nami dzieje? Dlaczego tak łatwo dajemy sobą manipulować, dajemy się okłamywać i wykorzystywać; działać wbrew własnym interesom osobistym i narodowym?

Po co i dlaczego tak łatwo sprzeniewierzamy się własnym wartościom, zmieniamy (porzucamy) nasze poglądy i postawy, godzimy się na utratę godności, ograniczenie wolności i niezależności? Z czego to wszystko się bierze?

Grzegorz Osiński (1967-2022) – fizyk kwantowy, informatyk i kognitywista, w swojej ostatniej napisanej przed śmiercią publikacji skierowanej do jak najszerszego grona odbiorców, w przystępny sposób pisze o zagrożeniach jakie płyną ze świata sztucznej inteligencji, wszechobecnych algorytmów i coraz bardziej dominującej roli korporacji BIG TECH.

Ile naprawdę wiedzą o nas BIG TECHY? Czy wiedzą o nas więcej niż nasi najbliżsi? A jeśli tak, to co z tą wiedzą robią lub zamierzają zrobić w przyszłości? Czy chodzi tylko o kwestie reklamowe, czy może również – lub przede wszystkim – o globalne zarządzanie całymi społeczeństwami, kontrolę nastrojów społecznych, oczekiwań, potrzeb, czy wreszcie wyborów politycznych? A może chcą pójść jeszcze krok dalej, ku stworzeniu naszych „cyfrowych bliźniaków” zgodnie z tym, co od lat ogłaszają transhumaniści?

Czy jesteśmy już jako całe społeczeństwa cyfrowymi niewolnikami nawet nie zdając sobie z tego sprawy? Czy jest jakieś wyjście z tej pułapki, w której znalazł się cały świat?

Polska przeszkadzała i wciąż przeszkadza. Dlaczego? Komu? O tym w brawurowy sposób pisze znany korespondent paryski, dziennikarz i publicysta, Piotr Witt. Patrzy i porównuje przeszłość z teraźniejszością. Zmieniają się imperia, zmieniają się głowy państw, zmieniają się sojusze międzynarodowe, zmieniają się taktyki, zmienia się cały świat. Jedno pozostaje niezmienne i ponadczasowe: wszystkim przeszkadza niepodległa Polska. Dlaczego? Odpowiedź i dowody na ten permanentny stan rzeczy na kartach książki.

Marsz w kierunku totalitaryzmu rozkłada się na trzy etapy. Pierwszym jest negacja istnienia prawa i prawdy obiektywnej, czego konsekwencję stanowi zrównanie dobra i zła, grzechu i cnoty. Drugim – instytucjonalizacja dewiacji moralnych objawiająca się w przemianie prywatnej niegodziwości w publiczną cnotę. Trzecim wreszcie – wprowadzenie ostracyzmu społecznego i prawnej karalności dobra.
Do tego momentu właśnie doszliśmy. Żyjemy w społeczeństwie hołdującym swoistemu antydekalogowi, w którym dozwolone jest wszystko poza publicznym deklarowaniem wierności zasadom porządku naturalnego i chrześcijańskiego. Jest to zarazem ostatni moment, aby przeciwstawić się dyktaturze relatywizmu.

Wierzysz, że demokracja to najlepszy system rządów, jaki stał się udziałem ludzkości? Wierzysz, że demokracja najlepiej broni twoich praw, jest sprawiedliwa, twój głos ma realne znaczenie, a ty masz wpływ na rzeczywistość polityczną? Jeśli tak uważasz to bezwzględnie musisz poznać pracę Demokracja – opium dla ludu, w której Autor poddaje system demokratyczny dogłębnej analizie. Książka jest o tyle niebezpieczna, że po jej lekturze Czytelnik już nigdy nie będzie patrzył na demokrację łaskawym okiem i pokładał w niej swoich nadziei na lepsze jutro.

Połowa roku 2018 to dobry moment na podsumowanie pewnego etapu – bo oto właśnie w polskim życiu publicznym osiągnęliśmy kolejny „moment prawdy”. To określenie zapożyczam nie z jakiejś grafomańskiej poezji, ale z fachowego języka służb – konkretnie: sowieckiego Smiersza (Smiert’ szpionam!) – gdzie „momentem prawdy” nazywa się kulminację gry operacyjnej niejako wymuszającej ujawnienie; chwilę, w której nie da się już dłużej uprawiać gry pozorów i przeciwnik zmuszony jest wykonać ruch odsłaniający bez cienia wątpliwości tożsamość i rzeczywiste zamiary. „Moment prawdy” to ostateczna konfrontacja, w której opadają maski i wreszcie jasnym staje się, kto jest kim.

Kiedy przed dwustu laty pisano Konstytucję Stanów Zjednoczonych, miała ona stać się przewodnikiem dla amerykańskiego eksperymentu wolności. W dzisiejszym społeczeństwie bardzo trudno jest jednak rozpoznać ślady wizji, którą snuli wówczas Ojcowie Założyciele. (...)

Coś zatem poszło nie tak. Pozycja rządu i nastawienie ludzi do jego roli uległy od roku 1787 dramatycznym przemianom, z których większość miała miejsce w wieku dwudziestym. Wydaje się, że oglądamy właśnie schyłkową fazę amerykańskiej demokracji. Z czego słynie obecnie Ameryka? Z kłamstw. Kolejni prezydenci kłamią na temat polityki zagranicznej, dokonując sekretnych operacji w ogóle nie zaakceptowanych przez Kongres. Kłamią naukowcy fałszujący wyniki swoich badań; Wall Street aż huczy od plotek o oszustwach i skandalach. Kłamstwo stało się normą dla coraz większej liczby ludzi.

Trzy boiskowe historie – sędziego piłkarskiego, trenera i młodego piłkarza, które łączą się ze sobą i przeplatają, są pretekstem do ukazania gorzkiej prawdy o polskiej piłce nożnej na różnych szczeblach rozgrywkowych: korupcji, ustawiania wyników meczów, skorumpowanych sędziów i bezwzględnych działaczy sportowych.

Piłkarskie bagno jest co prawda fikcją literacką, ale inspiracją do jej napisania były rzeczywiste historie, zarówno te zasłyszane, jak i te, o których można było przeczytać na pierwszych stronach prasy. Wszystko to okraszono wątkami obyczajowymi i kryminalnymi.

Książka pokazuje, jak marzenia i młodzieńcze ideały utalentowanego piłkarza z niewielkiej miejscowości zderzają się z brutalnym światem zawodowego futbolu przesiąkniętego brudem, fałszem i zepsuciem; w którym sportowa rywalizacja jest tylko tłem istoty współczesnej piłki nożnej: układów, biznesów i mafijnych koneksji działaczy, sędziów i zaprzedających się piłkarzy.

Dość. Koniec przyzwolenia na bezeceństwa, afery, zdradę, złodziejstwo, zaprzaństwo. Dość przewałek, cynizmu, bezpodstawnych oskarżeń, pedagogiki wstydu, przemysłu pogardy, szantażu moralnego i moralnego relatywizmu. Poeta się wkurzył. W końcu stracił cierpliwość. Lepiej późno niż wcale. Tak można scharakteryzować walącą między oczy publicystykę Waldemara Żyszkiewicza – zbiór felietonów, refleksji, wywiadów – którą polecam polskiemu czytelnikowi jako groźny dla trwania układu znak czasu.

Marek Jan Chodakiewicz

Czy Polacy wciąż tworzą wspólnotę narodową? Czy III RP to pasmo klęsk i porażek, czy również sukcesów tylko nie chcemy lub nie umiemy ich dostrzec? Czemu nie mamy być z nich dumni? Jak zbudować silne państwo, którego nie będziemy musieli się wstydzić? Wreszcie: dlaczego wyjaśnienie katastrofy smoleńskiej jest tak bardzo ważne dla przyszłości Polski, jej pozycji na arenie międzynarodowej, ale także dla nas, jako wspólnoty?

W tej książce znajdziecie wywiady z lekarzami, fachowcami i działaczami społecznymi o pandemii. Prawie wszystkie zostały ocenzurowane i wyrzucone z YouTube’a! Będziecie mogli przeczytać o tym, że za koronawirusem stoją te same osoby, które stały za innymi tego typu wydarzeniami na świecie. Dowiecie się, że szczepionka na koronawirusa jest niepotrzebna i może nas zabijać, jak i o tym, że lockdown to najgorsze rozwiązanie w walce z epidemią.

Tę książkę i zawarte w niej wywiady dedykuję wszystkim Polakom, którzy zostali pozostawieni sami sobie ze swoją chorobą, i przez fatalne decyzje rządu Mateusza Morawieckiego stracili życie, gdyż nie dojechali na czas do szpitala lub odmówiono im opieki ze względu na brak testu. Panie Boże, jeśli ja o nich zapomnę – Ty zapomnij o mnie.