Abp Józef Teodorowicz - Kazania o Bogu i Ojczyźnie

Kazania patriotyczne Arcybiskupa Teodorowicza to dla dzisiejszego Polaka-katolika lektura z pewnością więcej niż pomocna. Jeśli z burzy, jaka się dziś nad Kościołem i Polską rozszalała, ma on wynieść nie tylko nienaruszoną, ale też wzbogaconą i zahartowaną katolicką oraz polską tożsamość – jeśli ma obronić przed nawałnicą kłamstwa swoje i swoich dzieci polskie oraz katolickie myślenie, i co więcej, ma to myślenie na nowo odkryć i uaktywnić – to najzwyczajniej w świecie nie stać go na zamknięcie się na przekaz, jaki głosi „Skarga XX wieku”.

Arcybiskup Józef Teodorowicz płomienny kaznodzieja, głęboki intelektualista i mistyk, określany mianem polskiego Newmana, w przedziwny sposób połączył w sobie miłość Boga i Polski. Cała jego biografia to ciąg walki o Boga w duszy Narodu, walki twardej, nieustępliwej – walki, którą bez wątpienia kiedyś uwieńczy zwycięstwo, ale która dziś nadal jeszcze trwać musi.

Józef Teofil Teodorowicz (1864-1938) – arcybiskup lwowski obrządku ormiańskiego, teolog, polityk. W latach 1902-1918 zasiadał w Sejmie Krajowym we Lwowie i w Izbie Panów w Wiedniu, gdzie bronił spraw polskich. Poseł na Sejm Ustawodawczy, a następnie senator I kadencji w II RP. Zaangażowany w sprawę powrotu Śląska w granice Polski. Gorący patriota oraz słynny mówca i kaznodzieja, a także działacz społeczny. Widomym znakiem jego zasług była ogłoszona po śmierci żałoba narodowa. Pochowany na Cmentarzu Orląt Lwowskich, a jego pogrzeb był ostatnią wielką manifestacją patriotyczną w przedwojennym Lwowie.

SPIS RZECZY:

Przedmowa / 9

Słowo wstępne Autora do wydania I / 11

Dwie epoki / 13

W archikatedrze lwowskiej w roku 1913 w 50. rocznicę powstania 1963 roku

Naród a Eucharystia / 47

Podczas nabożeństwa zamykającego w sekcji polskiej światowego kongresu eucharystycznego w Wiedniu w 1912 roku

O miłości Ojczyzny / 79

W Warszawie w roku 1916

Rządy Boże w narodach / 107

W archikatedrze lwowskiej obrządku ormiańskiego w roku 1916

Kara i odrodzenie świata / 125

Trzy konferencje

wygłoszone Warszawie w roku 1916

1. Bóstwienie wiedzy
2. Fałszywy ideał doskonałości

III. Pokusa władzy

Myśl religijna w narodzie / 177

W katedrze św. Jana w Warszawie, podczas jubileuszu archidiecezji warszawskiej w roku 1917, w czasie okupacji niemieckiej

Ufanie przeciw nadziei / 197

W bazylice lwowskiej w uroczystość Królowej Korony Polskiej w roku 1918, po układzie brzeskim

Programy narodowe / 217

W katedrze krakowskiej w czasie nabożeństwa dziękczynnego po uwolnieniu Krakowa z rąk austriackich w roku 1918

Cud wskrzeszenia Polski / 235

Lwów, 1919

Kazanie sejmowe / 251

W katedrze św. Jana w Warszawie z okazji otwarcia pierwszego sejmu polskiego

Obrona Lwowa / 265

W katedrze ormiańskiej we Lwowie w roku 1919, w czasie nabożeństwa dziękczynnego za oswobodzenie miasta od Ukraińców

O kształceniu narodowej myśli / 281

W katedrze wileńskiej z okazji otwarcia uniwersytetu wileńskiego w roku 1919

Sztandar narodowy / 303

Sierpień 1920

Cud nad Wisłą / 319

W katedrze warszawskiej w roku 1920 podczas nabożeństwa dziękczynnego za oswobodzenie stolicy i kraju od najazdu bolszewickiego

Misja Kościoła w Polsce / 337

W katedrze na Wawelu w czasie zjazdu biskupów w Krakowie, 29 maja 1921 roku

Robotnik polski / 361

W kościele garnizonowym na Placu Saskim w Warszawie, w roku 1921, podczas nabożeństwa urządzonego staraniem Polskiego Związku Kolejarzy

Duch polskiego żołnierza / 375

W katedrze warszawskiej, w roku 1922, w czasie nabożeństwa żałobnego za poległych żołnierzy z pułku gen. Dowbór-Muśnickiego

Zjednoczenie ziem polskich / 391

W kościele św. Aleksandra w Warszawie, podczas nabożeństwa dziękczynnego za zjednoczenie Litwy z Polską, 4 marca 1922 roku

Odrodzenie / 405

W kościele SS. Wizytek w Warszawie, w grudniu 1922 roku, z okazji otwarcia kongresu stowarzyszenia akademickiej młodzieży „Odrodzenie”

Nie takiej Polski myśmy się spodziewali / 421

W ormiańskiej archikatedrze lwowskiej na zakończenie roku 1922