LTW

Cisza i milczenie panowały przy samotnym ognisku na martwej płaszczyźnie Al-Hamady. Od czasu do czasu wzdychały niewidoczne w mroku wielbłądy, zgrzytał piasek pod ich szerokimi kopytami, coś szeleściło nad ziemią spowitą zwojami ciemności. 
Przy ognisku, wśród Arabów, siedział biały człowiek, niskiego wzrostu, szczupły, o chudej, gładko ogolonej, ascetycznej twarzy i dużych, bladych i zimnych oczach. Był to Thomas Edward Lawrence, archeolog, zakochany w Arabii i jej mieszkańcach, uwielbiany przez nich do tego stopnia, że obdarzyli go przydomkiem „Lawrence’a z Arabii”. 

Książka Krzysztofa Wyszkowskiego Głową w mur jest w przeważającej części wyborem najważniejszych tekstów publikowanych na łamach „Gazety Polskiej” w latach 2007–2011. Jednak wybór ten został uzupełniony o najważniejsze teksty Wyszkowskiego publikowane po 1989 r. m.in. na łamach paryskiej „Kultury”.

Książka Sergiusza Piaseckiego jest wymyślonym i zapisanym przez autora, dziennikiem porucznika Michaiła Zubowa, tytułowego oficera Armii Czerwonej. Dziennik rozpoczyna się 22.09.1939 r., czyli pięć dni po rozpoczęciu przez wojska radzieckie działań przeciwko państwu polskiemu i jest relacją jego "przygód" na Wileńszczyźnie. Jest także próbą przybliżenia w jaki sposób może myśleć niewykształcony, indoktrynowany przez całe życie człowiek, któremu propaganda komunistyczna wbijała do głowy idiotyzmy o polskim kapitalizmie i ucisku mas pracujących w zachodniej Europie i Ameryce.

Książka Sergiusza Piaseckiego jest wymyślonym i zapisanym przez autora, dziennikiem porucznika Michaiła Zubowa, tytułowego oficera Armii Czerwonej. Dziennik rozpoczyna się 22.09.1939 r., czyli pięć dni po rozpoczęciu przez wojska radzieckie działań przeciwko państwu polskiemu i jest relacją jego "przygód" na Wileńszczyźnie. Jest także próbą przybliżenia w jaki sposób może myśleć niewykształcony, indoktrynowany przez całe życie człowiek, któremu propaganda komunistyczna wbijała do głowy idiotyzmy o polskim kapitalizmie i ucisku mas pracujących w zachodniej Europie i Ameryce.

Na ten portret Drohobycza składa się moc szczegółów, kolorów, a nawet zapachów. Tu słychać głosy dawnych jego mieszkańców. Tu tamten Drohobycz nadal tętni życiem.

Bogom nocy równi jest kontynuacją Piątego etapu. Powieść ta napisana i wydana w rok po opuszczeniu więzienia przez Piaseckiego (1938) opowiada o przygodach pracowników i współpracowników polskiego wywiadu.

Jej akcja rozgrywa się na pograniczu polsko-sowieckim i w Rosji sowieckiej w latach dwudziestych. Przebywając na emigracji autor wydał skróconą wersję książki (1950), łącząc niektóre wątki Piątego etapu i Bogom nocy równi w jeden tom. Edycja niniejsza jest oparta na ostatnim pełnym wydaniu książkowym z 1938 roku.

Bohaterem tej satyry jest - jak twierdzi autor - Marek, autentyczny diabeł dziewiątej kategorii. Swego bohatera umieszcza Piasecki w Polsce w latach 1945-1946. Dla podkreślenia "autentyczności" przygód Marka, "dokumentuje" je wycinkami z ówczesnej prasy krajowej. Pierwsze wydanie tej powieści zostało opublikowane w 1948 roku w Londynie i spotkało się z dużym zainteresowaniem czytelników. Jak pisał na łamach londyńskich "Wiadomości" Ferdynand Goetel: jako lektura książka bawi, zajmuje i śmieszy.

Dla honoru organizacji to druga część cyklu "Wieża Babel". Akcja tej pełnej wątków autobiograficznych powieści rozgrywa się na Wileńszczyźnie w latach 1942-1943. Józef, znany w pewnych kręgach jako Kondor, rozpoczyna współpracę z wileńską AK, a dokładnie z komórką dokonującą zamachów na zbrodniarzy skazanych na śmierć przez "górę". Szybko jednak wychodzi na jaw, że tylko nieliczni członkowie AK są prawdziwymi bojownikami o wolność ojczyzny. Mimo że bohater obejmuje kierownictwo nad niesprawnie działającą placówką, planowane są zamachy i giną kolejni skazani. Honor organizacji zostaje więc ocalony, ale Józef dobrze wie, że to zbyt mało.

Tematem książki jest publicystyka Józefa Mackiewicza, profetycznego pisarza-intelektualisty.

Jego myśl – równie wartościowa jak jego twórczość literacka – pozostaje wciąż aktualna, długo jednak znajdowała się na marginesie zainteresowań badawczych historyków, zwłaszcza historyków myśli politycznej. Był Mackiewicz wyjątkowym znawcą problematyki rosyjskiej, bolszewickiej i sowieckiej oraz niemieckiej. Konsekwentnym, ideowym antykomunistą. Nade wszystko był jednak świadkiem epoki i znawcą spraw polskich w okresie historycznych przemian w połowie XX wieku.

Według Mariana Hemara: Uderzająca to rzecz, jak spowinowaceni są ze sobą Józef, bohater Sergiusza Piaseckiego, i James Bond, bohater dreszczowców Fleminga, obaj z dwóch różnych światów, obaj stworzeni dla innych celów i dla innego rodzaju czytelników, ale według podobnej, chyba tej samej "archetypalnej" recepty. Józef też jest "specjalnym agentem" upoważnionym do zabijania ludzi. Józef też, jak James Bond, wypełnia swoje funkcje samopas, on też jest panem każdej sytuacji, z każdego niebezpieczeństwa wychodzi obronną ręką, wszystko mu się udaje, każda napotkana przezeń kobieta spieszy z nim do łóżka i gorąco mu dziękuje.

Wątki powieści Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego prowadzą w stronę upadku zarówno twardego i zaradnego mężczyznę, jak i wrażliwą i delikatną kobietę. Nie poddają się jednak, a ich losy przecinają się niczym tytułowe zygzaki. Czy uda im się dotrzeć do szczęśliwego finału?

Dwa tomy publicystyki historycznej poświęconej agenturze okresu PRL oraz tzw. transformacji ustrojowej z PRL do III RP.