Biografie, wspomnienia

Kim jest ten człowiek, który stał się legendą już za młodu?

Urodził się w 1920 r. w Wołkowysku niedaleko Grodna, od dziecka wyróżniał go talent przywódczy, a wojskowość miał we krwi dlatego wstąpił do szkoły podchorążych zaraz po maturze. W 1939 r. w wieku 19 lat aresztowany przez bolszewików, otrzymał wyrok śmierci. Był partyzantem „Zapory”, a do szkolenia żołnierzy z „Parasola” powołał go „Nil”. Ciężko ranny podczas walk na Woli trafił do obozu jenieckiego w Murnau gdzie poznał Rotmistrza Witolda Pileckiego. Z polecenia Gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego trafił do I Samodzielnej Brygady Spadochronowej, tak znalazł się w wojsku w Wielkiej Brytanii.

EGZEMPLARZE Z AUTOGRAFEM AUTORA!

W swojej książce, która jest zarazem poruszającymi wspomnieniami i próbą analizy najnowszej historii politycznej Niemiec, Gauck, którego ojca NKWD aresztowało w 1951 roku i wywiozło na Syberię, opisuje m.in. powstanie czerwcowe 1953 roku i budowę muru berlińskiego w 1961 roku; pisze o inwigilowaniu mieszkańców NRD, o Kościele ewangelickim, o rozwoju ruchu obywatelskiego, o okupowaniu siedzib Stasi w 1989 roku i o swojej pracy jako pełnomocnika ds. akt Stasi.

Z tego „wszystkiego, co Polskę stanowi" zostało wybranych kilkadziesiąt postaci, świadków naszych dziejów, tworzących łańcuch pokoleń, począwszy od Mieszka I do czasów współczesnych. Wśród nich są ci, którzy tworzyli fundamenty naszej tożsamości, ci, którzy w różnych czasach bronili wolności i walczyli o niepodległość Polski, ci, którzy rozwijali kulturę: naukę, język i sztukę, ci, którzy swoją pracą budowali gospodarczą pomyślność naszej ziemi, a także ci, którzy ofiarowali Ojczyźnie swoje cierpienie i przeszli przez życie dobrze czyniąc. Dzieje Polski od zarania jej państwowości są związane z dziejami Kościoła. Tę chrześcijańską tożsamość ukazują biografie bohaterów książki. Wartości, które przyjęli i którym służyli są tym, „co Polskę stanowi".

Książka jest świadectwem piekła, jakie ludzie są w stanie zgotować ludziom na ziemi. W Rwandzie w ciągu 100 dni, od kwietnia do lipca 1994 roku mordercy z plemienia Hutu zabili milion osób z plemienia Tutsi, nie oszczędzając nikogo, bez względu na wiek czy pleć. Koszmar i potworność tego ludobójstwa ukazuje człowiek, który był w samym środku tego pieklą na ziemi: wioski misjonarz, ks. Vito Misuraca, prowadzący w Rwandzie ośrodki opieki nad dziećmi i młodymi ludźmi.

Błyskotliwy sukces dzieli życie Chopina we Francji na dwie, odmienne epoki. Późniejszą znamy dobrze. Od kiedy stał się bogaty i sławny jego występy publiczne były zapowiadane na afiszach, relacjonowane i komentowane przez prasę; każdy gest, każde słowo notowali uczniowie, pamiętnikarze, diaryści.

Czytelnicy pokochali Stanisława Grzesiuka - autora kultowej trylogii - za humor, honor i prawdę. Nikt poza najbliższymi nie wiedział jednak, że pisał on także inne teksty. Zebrane po raz pierwszy w tym tomie niepublikowane opowiadania, felietony o ukochanej Warszawie i wybrane piosenki pokazują niepospolity talent i charakter króla szemranych ulic. Czyli wszystko to, co w pisarstwie Stanisława Grzesiuka najlepsze.
Czytelnicy po raz pierwszy będą mogli też zajrzeć do rękopisów, niepublikowanych zdjęć i rodzinnych pamiątek. 
No i klawo, jadziem!

Stanisław Grzesiuk z właściwym sobie humorem, szczerością i bezpośredniością portretuje niemiecką machinę pracy i śmierci. I próbuje opowiedzieć o cenie człowieczeństwa w miejscu, które z niego odzierało.

W maju 1958 roku książka trafiła do księgarń i natychmiast zniknęła z półek. W bibliotekach czekało się w kolejce nawet rok. Czytelnicy pisali do autora z prośbą o interwencję. O książce dyskutowali szeroko byli więźniowie, a Grzesiukowi wytoczono proces o zniesławienie, który zakończył się ugodą.

Po latach tekst porównano z rękopisem i przywrócono wszystkie fragmenty usunięte przez cenzurę i wydawcę przy pierwszej publikacji.
Wydanie zawiera fragmenty najważniejszych recenzji oraz wypowiedzi samego autora o książce.

To głośne, klasyczne już dzieło zostało okrzyknięte najbardziej wymowną ze wszystkich książek Fultona J. Sheena. Będąc owocem wielu lat refleksji, modlitwy i badań, ta dramatyczna i poruszająca opowieść o narodzinach, życiu, ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu Chrystusa jest zarazem pełnym żarliwości, fascynującym portretem Boga-człowieka, nauczyciela, uzdrowiciela, a nade wszystko Zbawiciela, którego obietnica podtrzymywała w ludzkości nadzieję przez tysiąclecia.

Książkę tę bezwzględnie powinni przeczytać wszyscy polscy kandydaci na prawicowych polityków. Zwłaszcza, że czyta się ją bardzo przyjemnie. Jej autora nie od dziś znamy jako niestrudzonego wydawcę, który wierny konstatacji Józefa Mackiewicza, iż jedynie prawda jest ciekawa, publikuje swoiste "prohibita" - książki łamiące kanony politycznej poprawności. De Valera udowadnia, że potrafi on również ciekawie opowiadać.

Jerzy Wolak, "Polonia Christiana", nr 43 (luty-marzec 2015).

Biografia znanego pisarza napisana przez będącego jego wielbicielem recenzenta literackiego. Pełna pasjonujących anegdot z życia Łysiaka i cytowanych komentarzy na temat jego twórczości.

Zapomniana praca wielkiego polskiego historiozofa napisana w 1901 roku i opublikowana jako cykl artykułów w "Przeglądzie Powszechnym" za sprawą Wydawnictwa Prohibita ukazuje się po raz pierwszy w formie książki.

Profesor Feliks Koneczny w swoim wspaniałym, dociekliwym ale zarazem przystępnym i wciągającym stylu, prezentuje panoramę historyczną XVI-wiecznej Szwecji, zaś szczególnie sytuację religijną. Na podstawie Archiwum Watykańskiego oraz innych materiałów źródłowych dochodzi do odmiennych wniosków, niż powszechnie przyjęte. 

Monumentalna praca na temat największego polskiego prozaika XX wieku. Kto chce poznać i zrozumieć Józefa Mackiewicza, a przy okazji również współczesną Polskę i kondycję polskich elit, musi sięgnąć po tę, wyróżnioną w Literackiej Nagrodzie im. Józefa Mackiewicza, pracę Grzegorza Eberhardta. 

Zdumiało mnie, jak wiele osób występujących w tej książce poznałem osobiście. Przeraziło, jak mało o nich wiedziałem i jak powierzchowne miałem opinie. To, że skłaniam się raczej, by wierzyć świadectwom przytaczanym przez Eberhardta niż własnym opiniom towarzyskim, jest chyba największym komplementem, jakim można obdarzyć twórcę literatury faktu.

Maciej Rybiński

(wydanie trzecie, znacznie poszerzone i uzupełnione)