Eric Zemmour - Francuskie samobójstwo

Książka analizuje przypadek „najstarszej córy Kościoła”, ale bez trudu odnajdziemy w niej symptomy zaraźliwej choroby, która toczy dziś także Polskę i całą cywilizację Zachodu. Zaraza rozprzestrzenia się od lat i zatruła struktury państwa oraz jego elit. W Polsce co najmniej od roku 1989, kiedy przeszliśmy tzw. transformacji ustrojową, powielamy z uporem maniaka wszystkie zgubne błędy Zachodu. Błędy, które się nawarstwiają w zastraszającym tempie. Warto porównać nasze doświadczenia z francuskimi, by jeszcze zatrzymać się nad przepaścią – uniknąć tytułowego samobójstwa. Bardzo ciekawą postacią jest autor tej wartko napisanej publikacji. To obecny kandydat prawicy na prezydenta Francji w kwietniowych wyborach w 2022 r. – wg sondaży z dużymi szansami co najmniej na drugą turę. To Éric Zemmour, który do tej pory zajmował się polityką tylko jako autor książek i publicysta (świetny!). Widząc bezsilność, ale i nieudolność polityków prawicy postanowił sam stanąć do pojedynku o najwyższą władzę.

Éric Zemmour błyskotliwym i ciętym językiem nazywa po imieniu znamiona dzisiejszej katastrofy. W książce śledzimy jego poparte wiedzą historyczną wnikliwe rozważania z lat 1970–2008 dotyczące bieżącej polityki i jej konsekwencji. Ważne jest to, że autor dostrzega i opisuje korzenie dzisiejszych zagrożeń naszej cywilizacji. Sięga do wielorakich spustoszeń, które poczyniła najpierw rewolucja francuska z jej złudnymi i z gruntu fałszywymi hasłami oraz z jej okrucieństwem, a dopełniła potem rewolucja seksualna roku 1968. Także tych po prawej stronie, którzy zamiast bronić odwiecznych wartości woleli dla tzw. świętego spokoju i ze strachu przed utratą głosów wyborczych ulec marksistowskiej argumentacji. Chrześcijaństwo zostało wyrugowane z polityki – pisze Zemmour – łapami chrześcijańskich demokratów, którzy już bardzo daleko odeszli od pierwotnych ideałów swojego ugrupowania. Tak stało się we Francji i innych krajach,  tak dzieje się również w Unii Europejskiej. A w Polsce? Tekst Zemmoura skłania do refleksji, gdzie jest polska chadecja, dlaczego nie rozwinęła się w kraju zdawałoby się do tego szczególnie predestynowanym?

Obserwujemy niemal bezradnie dominację liberalnej ideologii w każdej jej postaci i w niemal każdej dziedzinie życia. Na jej straży stoją poprawność polityczna, mass media i wszechwładztwo sędziów, którzy zamieniają się w proroków; dotychczasowe miejsce Biblii zajęła konstytucja, zresztą dowolnie interpretowana. „Polityka została przechwycona przez prawo, które już jej nie wypuści” – pisze Éric Zemmour. I w Polsce nowe prawo, tzw. europejskie, stało się narzędziem bezpardonowe walki politycznej przeciwko prawicy – a dokładnie – przeciwko prawicowej większości oraz przeciwko polskości. I u nas sędziowie od najniższej do najwyższej instancji aspirują do bycia „kapłanami prawa”.

Wspólnoty całej Europy cierpią na utratę lub poważny uszczerbek narodowej tożsamości. Autor książki uważa, że Francja jednak cierpi najbardziej. Éric Zemmour prorokuje, że „Ideologia globalizacji, antynarodowa i wielokulturowa, będzie w XXI wieku tym, czym był nacjonalizm w XIX, a totalitaryzm w XX wieku: mesjanistycznym progresywizmem, podżegającym do wojny. Cały Zachód podlega temu gigantycznemu przemieszczaniu się świata, między utratą odniesień, tożsamości i pewników”. Czy się komuś to podoba, czy nie, ale Zachód to od przeszło tysiąca lat także Polska. Zapoznajmy się więc z wielkimi zagrożeniami, póki jeszcze można (chyba) przeciwdziałać im kartką wyborczą. Aby tak kartka skutkowała, trzeba jednak mieć mocne rozeznanie, kto jest kto i za czym naprawdę optuje – Éric Zemmour nam w tym bardzo pomaga, podobnie zresztą jak inni autorzy Białego Kruka.