Znaleziono produktów: 85

147 numer dwumiesięcznika o kulturze, historii i polityce. 

148 numer dwumiesięcznika o kulturze, historii i polityce.

155 numer dwumiesięcznika o kulturze, historii i polityce.

156 numer dwumiesięcznika Arcana.

Dawne historie miłosne mają dla wielu urok suszonych bukietów i starych koronek. lch barwa zblakła już, ale kształt pozostał... Podziwia się je, lecz z dystansu... Podobnie i cudze emocje sprzed lat nie budzą już sensacji, zdumienia, straciły posmak skandalu.

Debiut poetycki Reynka, który zajmował się równocześnie malarstwem i grafiką, nastąpił w 1918 roku. Cała jego twórczość, na którą składa się kilkanaście tomów poezji oraz setki prac graficznych, przeniknięta jest duchem chrześcijańskim, bliskim mistycyzmowi. Widać w niej też wyraźne wpływy pieśni ludowej i poezji barokowej.

Ta książka nie może pozostać obojętna. Obojętna dla historii literatury, a także dla krytyki i wiedzy historycznej. Aby rozumieć sytuację powojennej Polski, trzeba czytać źródła z epoki, źródła powstałe w tak zwanym wolnym świecie, poza krajami Układu Warszawskiego. (…) Drugi tom oprócz par utworów fikcjonalnych (proza narracyjna, dramat) koncentruje się na formach publicystycznych.

„Pierwszy tom Pism zawiera niedrukowane od ponad 80 lat, często nieznane opowiadania, krytykę literacką oraz publicystykę Czesława Straszewicza. Jest próbą zapełnienia swego rodzaju białej plamy w obrazie autora Turystów z bocianich gniazd, ale także literatury międzywojennej. Jest to również próba weryfikacji tej twórczości, kiedyś budzącej wielkie zainteresowanie i równie wielkie nadzieje, a czasem też spory, a potem zapomnianej.”

(ze wstępu Macieja Urbanowskiego)

Zrozumieć zesłańca nigdy nie było łatwo. Doświadczył tego i Maurycy Beniowski, i Józef Kopeć, i Bronisław Piłsudski, którzy powrócili do Polski po latach spędzonych na zauralskich terenach. Ich relacje przyjmowane były często z niedowierzaniem. (...) Zrozumieć, to znaczy otworzyć się na wrażenia autorów wspomnień i dowiedzieć się, kiedy mogli się cieszyć życiem, a kiedy przytłaczała ich tęsknota i warunki zewnętrzne.

Elżbieta Morawiec zapisuje dzieje oblężenia. Nie podaje, kiedy zaczął się najazd. Jest przywiązana do miejsca, którego broni swoim słowem. Reprezentuje stronnictwo niezłomnych. Patrzy w twarz zdrady i opisuje ją z pasją. Nie trzyma emocji w karbach. Nie skrywa ich, kiedy próbuje się upokorzyć jej sny. Sny o Polsce wiernej swej politycznej i duchowej tradycji. Sny o tej Europie, której dziedzictwo wyrażali Gustaw Herling-Grudziński, Zbigniew Herbert, Jan Paweł II.

Jesteśmy świadkami, a nawet uczestnikami – końca III RP jako systemu przedłużenia PRL. Ale cywilizacyjny kryzys, któremu Autorka tego tomu poświęca szczególnie baczne spojrzenie, nie ustępuje tak łatwo.

Cóż, w każdej epoce spora część ludzkości mogła stwierdzić/stwierdzała przynajmniej raz, że „młodość nie radość”, a w każdym razie nie „sama radość” od świtu do nocy, problemów nie brak, dorosłym też nielekko, co zauważa się najpóźniej pod koniec podstawówki, jeśli nie jest się tępakiem albo księciem z bajki wyrosłym w luksusie.