Pardwa

"Gdyby zatem zapytać autora co jest receptą na chorobę współczesności, odparłby zapewne, że powrót do średniowiecza, albo też, używając frazy Mikołaja Bierdiajewa, nowe średniowiecze. Pewne jest, że pierwszą przeszkodą na tej drodze są nowoczesne pokusy: przekonanie o autonomii, arogancja wobec wcześniejszych pokoleń, przeświadczenie, że dojrzałość polega na życiu tak, jakby Boga nie było."

Ojca Fabera, słynnego konwertytę z anglikanizmu, cechuje głęboka bezkompromisowość sądów oraz mistrzowska precyzja w odsłanianiu tajemnic ludzkiej duszy. Książka nie jest pozbawiona swoistego angielskiego humoru, co – przy poruszaniu spraw o doniosłym znaczeniu – czyni ją wolną od sztywnego moralizatorstwa. Wszystko to sprawia, że treść prezentowanego dzieła z pewnością zainteresuje i zaskoczy wielu spośród tych, którzy sądzą, że o życiu duchowym wiedzą już wszystko.

Autorem dziełka o pokorze jest Dom Sans od św. Katarzyny, Francuz, generał zakonu Cystersów, który żył przy końcu XVI wieku i ułożył je dla swoich braci zakonnych. Wkrótce jednak około roku 1626 wydano je z małymi zmianami dla użytku wiernych, a dzisiaj liczy już do 140 wydań w różnych językach.

Ilu z nas, śpiewając Mazurka Dąbrowskiego, zastanawia się, skąd w ziemi włoskiej wzięli się Polacy i co tam robili? Jeszcze mniej z nas przejmuje się rolą naszych rodaków na Półwyspie Iberyjskim, gdy mowa o słynnej szarży pod Somosierrą - kto i w jakim celu ich tam „zaprosił"? A już zupełnie nielicznych zajmuje pobyt polskich wojaków w XIX wieku na wyspach po drugiej stronie Atlantyku...

Współczesność zdominowana jest przez fałszywą narrację historyczną serwowaną nam, co najmniej od XVIII w., zarówno przez wpływowy obóz protestancki, jak i kręgi masońskie, wrogie Kościołowi katolickiemu i zastanemu porządkowi świata. Mamy więc dwie całkowicie sprzeczne ze sobą wizje. Polska inteligencja niestety ulega zakłamanej narracji obozu wrogiemu Polsce i katolicyzmowi, a mianowicie środowiskom anty-chrześcijańskim różnej maści. Początku tragedii, a wręcz kataklizmu dziejowego, szukać należy jeszcze wcześniej – w rewolucji protestanckiej, która doprowadziła do trwałego rozbicia Europy na dwa zwalczające się obozy, o czym nadmieniliśmy powyżej. Kluczowym dla nas, jako Polaków, jest okres tzw. Potopu (1655-1660). W tym to czasie chciano narzucić Rzeczpospolitej obcy porządek, który miał być oczywiście protestancki. Wrogom zarówno zewnętrznym jak i wewnętrznym chodziło o zniszczenie Polski, twierdzy i mocnego ogniwa porządku katolickiego w Europie.

W książeczce Kazimierza Rosinkiewicza, zwierzęta mają instynkt, polują, są poddane człowiekowi. Bywają niebezpieczne, co niesie z sobą poważne konsekwencje. Znają swoje miejsce w świecie. Są zwierzętami. Nie ludźmi.
Tak kiedyś pisano i opowiadano. Dzieci prowadziło się do dorosłości a nie infantylizowano.
"Bohater Cis", to powrót dobrej literatury dla chłopców.

W religii chrześcijańskiej przedmiotem wiary są prawdy, objawione przez samego Bo­ga. Kto wierzy w Objawienie Boskie, musi oczy­wiście przyjąć naukę objawioną jako bezwzględnie pewną i obowiązującą prawdę. Niewiara byłaby nieufnością i nieposłuszeństwem wobec Boga. Prze­jęty właśnie tą pewnością, że dogmaty co do treści swej są prawdą objawioną, uważa Kościół kato­licki zachowanie i obronę wiary dogmatycznej za swój święty obowiązek.
Stąd się też tłumaczy, dlaczego Kościół nie to­leruje nieuznania nawet jednego dogmatu. 

"Po śmierci małej Nelli wydał Ojciec św. swój dekret o wczesnej Komunii dzieci, a szkolne dziewczęta szkoły św. Finbara pisały w rzewnym liście do Piusa X: „Nam się zdaje – ale może jesteśmy w błędzie – że to za jej przyczyną dekret został wydany, że tej naszej ukochanej małej Nelli i my i wszystkie dzieci na całym świecie zawdzięczają tę niezmierną, wielką łaskę. Bardzo byś nas uszczęśliwił, Kochany Ojcze Św., gdybyś ten nasz kwiatek niebieski uświęcił. Byłaby mała święta od Komunii dzieci".

Książeczka stanowi podstawę do przygotowania się do aktu ofiarowania się Jezusowi Chrystusowi przez Maryję. Opracowana jest na podstawie ćwiczeń duchownych Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny św. Ludwika Marii Grignon de Montfort.

Gdyby ci Bóg objawił, że w ten dom, w którym mieszkasz, uderzy piorun i zabije połowę ludzi co w nim mieszkają, czy nie miałbyś powodu lękać się o siebie? A kiedy Chrystus Pan, On, co jest tak łagodny i łaskawy, tak cichy i uprzejmy, że nikogo bez potrzeby nie chciałby zasmucić, kiedy On, Prawda odwieczna, wyraźnie twierdzi, że większa część ludzi idzie na potępienie, z jaką bojaźnią powinieneś pracować około zbawienia własnego? Rozważ to dobrze.

[…] Chrystus Pan podnosi niewiastę w Boskim macierzyństwie. O, jak cudna, urocza scena zapoczątkuje 
dzieło odkupienia! 
Anioł zstępuje z nieba, wysłany do niewiasty; przychodzi z nią się umawiać o największe Boże dzieło, 
które ma odrodzić i zbawić ród ludzki; ogłasza uroczyście, że ona łask pełna; u jej stóp składa hołd,  
niebo i ziemia czeka na jej przyzwolenie na dzieło, które przez nią ma się dokonać, a w którym Ona
najistotniejszą odgrywa rolę. Jakiż to zdumiewający, przecudny przewrót!