Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.
Najczęściej kupowane książki w ostatnich 90 dniach:
- Mój Niedzielny Mszalik
- Św. Józef Sebastian Pelczar - Religia katolicka + Obrona religii katolickiej KOMPLET
- Pietro kard. Gasparri - Katechizm katolicki
- Ks. Michał Poradowski - Neokatechumenat
- Grzegorz Osiński - Cyfrowi niewolnicy. Transhumanizm w praktyce
- Jerzy Szczepkowski - Katechizm antykultury AUTOGRAF
- Ks. Stanisław Trzeciak - Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce
- Krzysztof Karoń - Historia antykultury 1.0.
- Paweł Lisicki - Prawdziwie zmartwychwstał
- Ks. Mateusz Szerszeń CSMA - Wielkie Zawierzenie Świętemu Michałowi Archaniołowi
Ks. Wiktor Cathrein SI - Po co katolikowi Kościół?
Książka ta w sposób przystępny ma wskazać katolikom świeckim, co zawdzięczają Kościołowi katolickiemu, a do czego względem niego są obowiązani, aby ich w ten sposób wprowadzić w głębsze zrozumienie świętego naszego Kościoła.
Ks. William Doyle SI - Pójdź za mną
„Nauczycielu dobry! Co dobrego mam czynić, abym miał życie wieczne?” (Mt 19, 16). Było to pytanie młodzieńca,
którego los obdarzył bogactwami tego świata, a który zauważył, że życie wieczne jest o wiele większym skarbem.
Przyszedł do Boskiego Nauczyciela, aby dowiedzieć się, co jeszcze musi zrobić, aby zapewnić sobie tak wielką nagrodę.
Był młodym i bogatym właścicielem ziemskim, który prowadził życie bez skazy.
„Przestrzegałem wszystkich przykazań od młodości – powiedział – co jeszcze powinienem uczynić?” Jezus spojrzał na młodzieńca z miłością, ponieważ taka dusza była droga Jego Najświętszemu Sercu i powiedział: „Jeśli chcesz być doskonałym, idź, sprzedaj co masz, i daj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie; i przyjdź, pójdź za mną” (Mt 19, 21).
Minęło dwa tysiące lat od tamtej chwili, ale bez wątpienia ten sam głos wciąż szepce w uszach wielu chłopców i dziewcząt: „Jest jeszcze jedna rzecz, której chcę od ciebie: i przyjdź, pójdź za mną”.
fragment książki
Leon XIII - Diuturnum illud - O władzy politycznej
Leon XIII zachęcał panujących, aby w tamtych krytycznych czasach nie odrzucali pomocy podawanej im przez Kościół. Te same napomnienia powtórzył znowu z wielką siłą w tej encyklice (dziękując też za okazane mu dowody czci z okazji jego biskupiego jubileuszu), wykazując, że religia chrześcijańska swymi ustawami kładzie niespożyty fundament trwałości i porządku w społeczeństwach ludzkich oraz jasno i zrozumiale wykłada o stosunku władzy duchownej do władzy świeckiej.
Leon XIII - Immortale Dei (O państwie chrześcijańskim)
Nie piętnowanie poszczególnych objawów, niezgodnych z nauka Kościoła i przeciwnych tradycyjnym poglądom na państwo, wyrażanym przez Stolicę Apostolską, ale nauczanie oparte na głębokim poznaniu nauki Chrystusa, na jej żywym odczuciu i zrozumieniu tych niewyczerpanych etycznych zdrojów, jakie wlewała w dawny i nowożytny organizm państwa, było zadaniem tej encykliki. Leon XIII nie napiętnował żadnego kierunku w prawie państwowym, w życiu politycznym, społecznym i naukowym, ale wskazał zakażone źródła, grożące klęskami i katastrofami nowożytnemu państwu.
Leon XIII - Libertas (O wolności człowieka)
W encyklice Ojciec Święty unika wszelkiej „politycznej mądrości”, opierając się jedynie na etyce Chrystusowej. Uważając wolność za jeden z najwspanialszych darów, jakie ludzkość otrzymała od Stwórcy, poucza zarazem, że w żadnej dziedzinie życia społecznego nie ma absolutnej wolności, oprócz jednej — czynienia dobrze, czyli zasługiwania się dobru publicznemu. Wolność zatem — naucza papież Leon XIII — zawsze i wszędzie powinna dążyć do wyżyn obywatelskich, do poświęcenia pracy swego życia i własnych interesów na rzecz chwały Bożej i dobra bliźnich.
Leon XIII - Quod apostolici muneris. O sekcie socjalistów, komunistów i nihilistów
"Bez trudu domyślacie się, drodzy Bracia, że mówimy o tej sekcie ludzi, którzy są określani różnymi i prawie barbarzyńskimi nazwami – socjaliści, komuniści a nawet nihiliści, a którzy rozproszeni po całym świecie i związani między sobą najściślej nieprawym przymierzem już nie kryją się pod osłoną ciemności tajemnych zebrań, lecz otwarcie i pewni siebie wychodzą na światło dzienne z zamiarem przyjętym już wcześniej, rozbicia fundamentów społeczeństwa cywilizowanego."
Fragment wstępu
Leon XIII – Satis Cognitum
W przeciwieństwie do współczesnych ekumenistów papież Leon XIII powiada, że jego troska zmierza ku przywołaniu zbłąkanych do owczarni powierzonej pieczy najwyższego pasterza dusz Jezusa Chrystusa. Celem encykliki jest przedstawienie prawdy o Kościele, aby w ten sposób usunąć uprzedzenia tych, którzy tkwią w błędzie dotyczącym boskiej natury Kościoła. Albowiem prawowity Kościół Chrystusowy jest oczywiście jeden, ale tylko ten, który został założony przez Jezusa Chrystusa.
Leon XIII – Rerum Novarum
W tej jednej z najsłynniejszych encyklik „ekonomicznych” papież Leon XIII odrzuca zasadę socjalistyczną, wedle której państwo powinno zagarnąć wszelką własność prywatną i zamienić ją w dobra publiczne, gdyż sprzeciwia się ona naturalnym prawom każdego człowieka, wykrzywia powołanie państwa i godzi w spokój i bezpieczeństwo publiczne. Postuluje, aby podstawą, na której należy oprzeć dobrobyt ludu, była nietykalność własności osobistej, a także by zaradzać złu przez pomoc i współdziałanie Kościoła.
Ludwik Maria Grignion de Montfort - Przedziwny sekret Różańca świętego
Jednym z największych czcicieli i propagatorów Różańca św. był św. Ludwik Maria Grignion de Montfort. Kapłan ten na początku XVIII w. w książeczce pod tytułem Przedziwny sekret Różańca świętego przypomniał lub uświadomił niezliczonym rzeszom katolików na całym świecie ogromną ważność tej modlitwy.
Michael Davies - O Komunii na rękę i podobnych nadużyciach
Argumenty na rzecz wprowadzenia praktyki Komunii świętej „na rękę” oparte są na fałszywych przesłankach historycznych i stoją w sprzeczności z wytycznymi Stolicy Apostolskiej.
Autor dowodzi, iż świętokradcza praktyka jest teologicznie błędna i nielegalna, oparta na sztucznie stworzonym konsensusie, manipulacji umysłami, nieposłuszeństwie i wielkim oszustwie. Analizuje znaczenie i praktykę Komunii na rękę, omawia starożytne ryty i zwyczaje, ukazuje przyczyny postępowania i cele protestanckich reformatorów działających w łonie Kościoła katolickiego.
Michael Davies – Święty Atanazy. Obrońca wiary
Już za życia nazywano go „Ojcem prawowierności”, po śmierci – „Kolumną Kościoła” (określenie św. Grzegorza z Nazjanzu). Historyk Cornelius Clifford napisał w Encyklopedii katolickiej, że św. Atanazy był „największym głosicielem myśli katolickiej dotyczącej wcielenia Chrystusa, jakiego kiedykolwiek miał Kościół”, a kard. Newman nazwał go „główną – po apostołach – postacią, przez którą święte prawdy chrześcijaństwa zostały przekazane światu”.
Nauki przedślubne
Małżeństwo zostało ustanowione przez Boga w momencie stworzenia pierwszych ludzi, a uświęcone (odrodzone) przez Chrystusa, gdy Zbawiciel podniósł je do godności sakramentu.
Zasady, według których ma funkcjonować małżeństwo podyktował sam Bóg, a najważniejszymi z nich są: nierozerwalność i monogamiczność.