Historia PRL (1945-1989)

To biografia najważniejszej postaci Peerelu, człowieka, który utrzymywał się na szczytach władzy dłużej niż jakakolwiek inna postać komunistycznego establishmentu. Zawdzięczał to inteligencji, sprytowi, bezwzględności wobec wrogów i przyjaciół oraz posłuszeństwu wobec Moskwy.

Filmy Barei czy Chmielewskiego ukształtowały w nas sentymentalny obraz PRL-u.

Cenzura i jeden oficjalny punkt widzenia starannie zaciemniały rzeczywisty obraz „najweselszego baraku w obozie socjalistycznym”. Jednak i w tamtych czasach nie wszystko udawało się zamieść pod dywan. Były afery, które dotykały sfer szczególnie wrażliwych i wymykały się spod kontroli władzy. Okoliczności wielu z nich do dziś nie udało się wyjaśnić.

Album składa się ze zdjęć śląskich fotoreporterów: m.in. Marka Dworaczyka, Bogdana Kułakowskiego, Stanisława Jakubowskiego, Władysława Morawskiego. Rozdziały poświęcone Dziewięciu Górnikom zostały zilustrowane zdjęciami ze zbiorów rodzinnych, większość z nich po raz pierwszy zostało opublikowanych.

W 2005 r. książka ta została wyróżniona w Konkursie Literackim im. Józefa Mackiewicza oraz w Konkursie Literackim im. Brutusa.

Była wówczas jedną z pierwszych prac poświęconych aktywności komunistycznych tajnych służb w różnych obszarach i okresach dziejów Polski Ludowej. Przez swą pionierskość i swego rodzaju syntetyczność książka Oczami bezpieki stała się do pewnego stopnia pracą klasyczną.

Praga i jej bazary to zbiorek opowiadań i anegdot warszawsko-praskich pisany w gwarze warszawskiej i praskiej z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, przywracający niepowtarzalną już dzisiaj atmosferę Bazaru Różyckiego i Pragi, oddający nastrój panujący w Warszawie w pierwszych latach władzy ludowej. Opowiadania Autora — wesołe i ponure, trywialne i sentymentalne oraz pełne uczuciowego przywiązania do stolicy — są to po prostu „przed zapomnieniem uratowane w sercu dawne czasy", to, o czym wtedy Praga mówiła i z czego się śmiała. Starego Wiecha już nie ma, ale Stach Tomczak godnie kontynuuje jego styl przy opiewaniu warszawskiej Pragi.

Postać ppłk. Bolesława Ziemiańskiego zasługuje ze wszech miar na poznanie jej z uwagi na położone dla Rzeczypospolitej zasługi i niepospolity życiorys. Zapoczątkowało to wstąpienie 17-letniego ochotnika do WP i udział w walkach latach 1918–1921 z kilkukrotnym odznaczeniem Krzyżem Walecznych i wnioskiem o Order Virtuti Militari. Tadeusz Dubicki przybliża nam życiorys tego niezwykłego człowieka.

Nakreślenie możliwie pełnej sylwetki Juliana Polan-Haraschina, zwanego „krwawym Julkiem”, jest z kilku powodów niezbędne. Po pierwsze, należy się to jego ofiarom i ich rodzinom.

Po drugie, jego biografia w jaskrawy sposób ukazuje fałsz, zakłamanie, ohydę systemu politycznego, dzięki któremu mógł funkcjonować. Po trzecie, ta wielowymiarowa postać: stalinowski sędzia, „producent” fałszywych dyplomów na Wydziale Prawa UJ, wreszcie wieloletni tajny współpracownik SB, to swoisty fenomen psychologiczny.

Dyktaturze komunistów nad narodami Europy Środkowo-Wschodniej towarzyszyła dyktatura Stalina nad nimi samymi. W Polsce w październiku 1948 r. spośród oficerów Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego wyłoniono tajną grupę, której celem było demaskowanie rzekomych szpiegów umiejscowionych na kierowniczych szczeblach partii i administracji państwowej. W kręgu oskarżonych i aresztowanych znaleźli się posłowie, członkowie rządu, oficerowie wojska, a także niedawny szef Polskiej Partii Robotniczej i przywódca polskich komunistów Władysław Gomułka oraz jeden z jego najbliższych współpracowników politycznych, były wiceminister obrony narodowej Marian Spychalski.

Bohaterkami tej książki są działaczki polskiej opozycji demokratycznej. Przedstawiamy niezwykłe kobiety reprezentujące „Solidarność” i inne organizacje, dzięki którym dokonała się w Polsce przemiana ustrojowa.

Dziś po ponad pół wieku, nikt nie pamięta prawdziwych nazwisk morderców narodu polskiego, działających w okresie stalinowskiego terroru. W czasie wojny za wydanie Żyda w ręce Niemców, Polakowi, który to zrobił, groziła kula w łeb. Takie wyroki zapadły i były wykonywane. Za współpracę z rosyjskimi okupantami, za współudział w zbrodniach przeciwko narodowi polskiemu, pomocnicy NKWD pochodzenia żydowskiego nigdy nie odpowiedzieli.

Droga do suwerenności i niepodległości od walk o Lwów do czasów współczesnych.