Historia PRL (1945-1989)

Pisma rozproszone prof. Pawła P. Wieczorkiewicza w opracowaniu Justyny Błażejowskiej to blisko 600 stron fascynującej lektury najnowszej historii Polski i świata. Jeden z największych polskich historyków odsłania kulisy tajnych służb, tajemnic Kremla, Ludowego Wojska Polskiego i dyplomacji.

Tak, profesor Wieczorkiewicz był nonkonformistą. Szedł swoją drogą narażając się obu potężnym obozom, na które dzieli się Polska.

Piotr Zychowicz

Profesor Paweł Wieczorkiewicz był głuchy na głosy naukowych oportunistów i rzeczników uzależnienia nauki od tzw. polityki historycznej.

Sławomir Cenckiewicz

To biografia najważniejszej postaci Peerelu, człowieka, który utrzymywał się na szczytach władzy dłużej niż jakakolwiek inna postać komunistycznego establishmentu. Zawdzięczał to inteligencji, sprytowi, bezwzględności wobec wrogów i przyjaciół oraz posłuszeństwu wobec Moskwy.

Pytań, fundamentalnych, zasadniczych dla przyszłości naszego kraju, jest zresztą więcej. Stawia je wybitny historyk i pisarz prof. Andrzej Nowak. Stawia je zasłużonym patriotom polskim, prezydentom, premierom, ministrom, ludziom, którzy mieli i mają wpływ na bieg historii. A przede wszystkim ludziom, którym sprawa niepodległości i suwerenności Ojczyzny leży głęboko na sercu, którym hasło „Bóg, Honor, Ojczyzna” wyznacza kierunki myślenia i działania. Niezwykle ciekawym zabiegiem autora jest zestawienie prognoz sprzed kilku, a nawet kilkunastu lat – zaprezentowanych w przeprowadzonych dawniej przez niego rozmowach – z obecną rzeczywistością.

Filmy Barei czy Chmielewskiego ukształtowały w nas sentymentalny obraz PRL-u.

Cenzura i jeden oficjalny punkt widzenia starannie zaciemniały rzeczywisty obraz „najweselszego baraku w obozie socjalistycznym”. Jednak i w tamtych czasach nie wszystko udawało się zamieść pod dywan. Były afery, które dotykały sfer szczególnie wrażliwych i wymykały się spod kontroli władzy. Okoliczności wielu z nich do dziś nie udało się wyjaśnić.

Album składa się ze zdjęć śląskich fotoreporterów: m.in. Marka Dworaczyka, Bogdana Kułakowskiego, Stanisława Jakubowskiego, Władysława Morawskiego. Rozdziały poświęcone Dziewięciu Górnikom zostały zilustrowane zdjęciami ze zbiorów rodzinnych, większość z nich po raz pierwszy zostało opublikowanych.

W 2005 r. książka ta została wyróżniona w Konkursie Literackim im. Józefa Mackiewicza oraz w Konkursie Literackim im. Brutusa.

Była wówczas jedną z pierwszych prac poświęconych aktywności komunistycznych tajnych służb w różnych obszarach i okresach dziejów Polski Ludowej. Przez swą pionierskość i swego rodzaju syntetyczność książka Oczami bezpieki stała się do pewnego stopnia pracą klasyczną.

Postać ppłk. Bolesława Ziemiańskiego zasługuje ze wszech miar na poznanie jej z uwagi na położone dla Rzeczypospolitej zasługi i niepospolity życiorys. Zapoczątkowało to wstąpienie 17-letniego ochotnika do WP i udział w walkach latach 1918–1921 z kilkukrotnym odznaczeniem Krzyżem Walecznych i wnioskiem o Order Virtuti Militari. Tadeusz Dubicki przybliża nam życiorys tego niezwykłego człowieka.

Bohaterkami tej książki są działaczki polskiej opozycji demokratycznej. Przedstawiamy niezwykłe kobiety reprezentujące „Solidarność” i inne organizacje, dzięki którym dokonała się w Polsce przemiana ustrojowa.

Dziś po ponad pół wieku, nikt nie pamięta prawdziwych nazwisk morderców narodu polskiego, działających w okresie stalinowskiego terroru. W czasie wojny za wydanie Żyda w ręce Niemców, Polakowi, który to zrobił, groziła kula w łeb. Takie wyroki zapadły i były wykonywane. Za współpracę z rosyjskimi okupantami, za współudział w zbrodniach przeciwko narodowi polskiemu, pomocnicy NKWD pochodzenia żydowskiego nigdy nie odpowiedzieli.

Droga do suwerenności i niepodległości od walk o Lwów do czasów współczesnych.

Głównym przedmiotem zainteresowania Autora, a tym samym zagadnieniem sygnalizowanej publikacji jest próba odpowiedzi na pytanie: jaką rolę odegrał Kościół w formowaniu społeczeństwa obywatelskiego w Polsce w latach 1976-1981. W tym miejscu godzi się przypomnieć, że Kościół po protestach środowisk głownie inteligenckich przeciwko zmianom w Konstytucji oraz po wydarzeniach czerwca 1976 roku związanych głównie z protestem robotników coraz bardziej odchodził od swej typowo politycznej funkcji.