Fijorr Publishing

Legendarna, wybitna książka, legendarnego autora, George’a Gildera w nowym wydaniu. Socjolog z wykształcenia, ekonomista z przekonania, Gilder obala mity związane z tzw. bogactwem, ukazując źródła nędzy i sposoby jej pokonania.

Pierwsza i jedyna jak dotąd w języku polskim biografia wielkiego myśliciela. Na dodatek Autobiografia. Wydana z okazji 125. rocznicy Jego urodzin. Mam nadzieję, że ta cienka praca będzie czytana przez wielu myślących mężczyzn i kobiet. Złe skutki inflacji oraz socjalizmu-komunizmu staną się dla nich jasne i ogarnie ich uczucie lęku - Margarit von Mises.

Jest to jedna z najciekawszych książek zajmujących się omówieniem zasad i konsekwencji istnienia państwa opiekuńczego, czyli tego, co w języku codziennym nazywamy socjalem, albo państwem socjalnym.

Autorem kilku tekstów, a zarazem całego wyboru, jest Tom G. Palmer, na co dzień wiceprezes Instytutu Katona z Waszyngtonu. Palmer wybrał kilka esejów napisanych przez siebie, oraz kilku wybitnych współczesnych ekonomistów wolnorynkowych, próbujących odbrązowić mitologię towarzyszącą państwu opiekuńczemu i ukazać prawdziwe oblicze tej szarlatanerii. Książka zawiera empiryczne i teoretyczne argumenty przeciwko absurdalnej koncepcji państwa opartego na manipulacji władzy i marnotrawstwie wysiłku obywateli.

No, przecież nie napiszę, że jest to od dawna oczekiwana książka.

Że takich książek, podobnie jak dobrej pracy, na rynku brakuje, albo że autor jest znanym propagatorem przedsiębiorczości, który w każdym człowieku dostrzega potencjalnego Gatesa, Waltona czy Della. Napiszę więc tylko, że po przeczytaniu Licz na siebie zniknie cała masa pytań związanych z założeniem własnej firmy, a równocześnie pojawi się kilka razy więcej innych problemów. Różnica tkwi w tym, że posiadając swój biznes łatwiej się je rozwiązuje. Dlaczego? Bo innego wyjścia nie ma. Powodzenia!

Odda­jemy w Pań­stwa ręce książkę, a wła­ści­wie ksią­żeczkę, któ­rej zna­cze­nie trudno prze­ce­nić. Oma­wia ona jedno z naj­waż­niej­szych, a zara­zem naj­groź­niej­szych zja­wisk współ­cze­sno­ści. Redy­stry­bu­cja może dopro­wa­dzić naszą cywi­li­za­cję do upadku. Ona nie tylko demo­ra­li­zuje spo­łe­czeń­stwo, wzmac­nia pań­stwo, jako apa­rat uci­sku, nie tylko ogra­ni­cza wol­ność jed­nostki, ale osła­bia­jąc jej moty­wa­cję i chęć do dzia­ła­nia nisz­czy wysi­łek pro­duk­cyjny, mar­no­trawi rzad­kie zasoby, wywo­łu­jąc kry­zysy, któ­rych skutki mogą być dla współ­cze­snego świata prze­ra­ża­jące. Obecny kry­zys, to kry­zys tzw. pań­stwa opie­kuń­czego, któ­rego fun­da­men­tem jest wła­śnie redy­stry­bu­cja.

Jest to dzieło jednego z najwybitniejszych umysłów europejskich, francuskiego politologa i ekonomisty, Bertranda de Jouvenel. Autora wydanej przed dwoma laty „Redystrybucji”.

W tomie spisano dzieje władzy politycznej – od jej powstania poprzez monarchię, feudalizmy, do  kapitalizmu i faszyzmu sprzed i z czasu II wojny światowej.

(…) Tymczasem Polska ma wszelkie zasoby, które pozwalają jej stać się bogatym regionem. Mamy więcej inżynierów niż Francja i Niemcy razem wzięte. Jesteśmy jednym z nielicznych krajów świata, gdzie liczba informatyków przewyższa możliwości ich zatrudnienia. Ludzie są pracowici, ambitni i zmotywowani do pracy. W przeciwieństwie do mieszkańców zachodnich krajów Europy, Polacy są ambitni i nie przyzwyczaili się do życia na koszt państwa. Nie liczą na pomoc społeczną, a gdy nie mogą znaleźć pracy w kraju, wtedy szukają jej za granicą. Wyż demograficzny stanu wojennego jest w najbardziej produktywnym okresie swojego życia. Mamy dobre położenie, blisko do rozwiniętych gospodarek, dostęp do morza oraz duże zasoby naturalne.

Dużo mówi się w polityce o budowaniu tak zwanego państwa dobrobytu, tudzież państwa opiekuńczego. Czy na pewno warto iść w tę stronę?

Mamy co do tego poważne i uzasadnione wątpliwości. Budowanie państwa dobrobytu prowadzi bowiem obywateli do zrzucania odpowiedzialności za własny dobrobyt na instytucję państwa, zamiast brania tej odpowiedzialności na siebie. Z historycznej perspektywy dobrobyt społeczny jest tym wyższy, im większa odpowiedzialność jednostki za własne życie.

Ludzie to istoty społeczne. Ich unikalnym mechanizmem przetrwania jest zdolność do współpracy. Najbardziej fundamentalną relacją na rynku jest współpraca, a nie konkurencja. Podstawowa relacja rynkowa to relacja handlowa – wymienianie się dobrami lub usługami na wzajemnie uzgodnionych warunkach.

Niewielu dzisiejszych ekonomistów jest zaznajomionych z systemami monetarnymi pozbawionymi banku centralnego funkcjonującymi w przeszłości. W swej ignorancji są przekonani, że systemy takie nie mogły działać prawidłowo. Nie powinno zatem zaskakiwać to, że mało który z nich poważnie traktuje możliwość, by takie alternatywy mogły zapewnić większą stabilność systemu monetarnego, niż robi to Fed i pozostałe banki centralne.

Hans Her­mann Hoppe, to jeden z naj­wy­bit­niej­szych współ­cze­snych przed­sta­wi­cieli liber­ta­ria­ni­zmu oraz Austriac­kiej Szkoły Eko­no­micz­nej, a zara­zem naj­wy­bit­niej­szy uczeń jed­nego z lide­rów ASE, Mur­raya N. Roth­barda. Eko­no­mia i etyka wła­sno­ści pry­wat­nej, to druga już – po Demo­kra­cja, bóg który zawiódł — pozy­cja tego autora wydana przez Fijorr Publi­shing. W Eko­no­mii i etyce…prze­szedł samego sie­bie. Roz­pra­wia się z socjal­de­mo­kra­cją, inter­wen­cjo­ni­zmem, pań­stwem opie­kuń­czym i teo­riami eko­no­mii dobro­bytu, wyka­zu­jąc ich miał­kość inte­lek­tu­alną, żeby nie powie­dzieć uto­pię, a nawet fałsz. Pra­wie 450 stron inte­lek­tu­al­nej rozkoszy!

Książka niezwykła, bo i niezwykłe jest zjawisko, które opisuje. W światowej literaturze drugiej takiej pracy na temat zawiści nie ma. Na ponad 400 stronach tej wielkiej (zarówno rozmiarem, jak i znaczeniem) pracy Schoeck rozprawia się z zawiścią, czyniąc ją odpowiedzialną za większość trapiących nas bolączek; od opresyjnych podatków, poprzez socjalizmy i inne systemy kolektywne, po wojny i globalne kryzysy.