Filozofia

Voegelin kontynuuje w tej książce badania, które podjął we wcześniejszych tomach, doprowadzając narrację do czasów upadku cesarstwa rzymskiego. Można w niej znaleźć także obszerne odwołania do paralelnych fenomenów w kulturach azjatyckich, szczególnie do cywilizacji chińskiej.

W światowej humanistyce myśl Voegelina stanowi niezmiennie ważny punkt odniesienia w debatach i dyskusjach; komentarze i omówienia dzieł Voegelina zostały zebrane na 305 stronach bibliografii międzynarodowej. Mimo to recepcja Voegelina w Polsce wciąż znajduje się zaledwie na poziomie fragmentarycznym.

„Poszukiwanie ładu” to ostatni, piąty tom studium „Order and History”, będącego opus magnum w dorobku Erica Voegelina, jednego z najwybitniejszych dwudziestowiecznych filozofów polityki.

Tak jak niegdyś Kant obwieszczał, iż dumna nazwa ontologii musi ustąpić miejsca skromnemu mianu samej tylko analityki czystego intelektu, tak teraz Cassirer pokazuje, że nie tylko czysty intelekt jest siedzibą rzeczywistości i znaczenia, lecz są nią wszystkie osiągnięcia ludzkiego ducha.

Monografia poświęcona angielskiemu uczonemu Arnoldowi Josephowi Toynbee’emu (1889-1975), jednemu z najciekawszych i najważniejszych myślicieli XX wieku. Światową sławę i uznanie przyniosło mu dwunastotomowe Studium historii, w którym podjął próbę stworzenia typologii cywilizacji oraz wskazania mechanizmów ich ewolucji (wzrostu i upadku). Dzieło to stanowi istotny punkt odniesienia w dyskusjach o historii i kulturze, inspirując i prowokując intelektualnie kolejne pokolenia ich uczestników.

Książka niezwykła, bo i niezwykłe jest zjawisko, które opisuje. W światowej literaturze drugiej takiej pracy na temat zawiści nie ma. Na ponad 400 stronach tej wielkiej (zarówno rozmiarem, jak i znaczeniem) pracy Schoeck rozprawia się z zawiścią, czyniąc ją odpowiedzialną za większość trapiących nas bolączek; od opresyjnych podatków, poprzez socjalizmy i inne systemy kolektywne, po wojny i globalne kryzysy.

[...] To niewielkie dzieło liczy blisko osiemdziesiąt lat, jednak ze względu na zawarte w nim treści, powinien je przeczytać każdy prawdziwy katolik. Jest ono w całości poświęcone charakterystyce zagrożeń cywilizacji chrześcijańskiej, płynących ze strony wrogich doktryn Wschodu, stojących w sprzeczności z doktryną Kościoła katolickiego i cywilizacją łacińską.

Idąc od starożytnej filozofii śmierci do współczesnej śmierci filozofii, autor raz jeszcze rozważa historię, która nie łudzi nadzieją stojącego za rogiem happy endu. Zamknięci w pułapce języka i czasu musimy podjąć trud myślenia od początku – wziąć do rąk Fedona, wejść do celi Boecjusza, rozsupłać dystynkcje scholastyków, posłuchać współczesnych.

„Raport niebieski” ojca Jacka Woronieckiego stanowi nie tylko doskonały przewodnik po żołnierskim honorze i cnotach rycerskich, ale i głęboką refleksję nad ludzkim powołaniem i charakterem moralnym.

Publikacja Jana Galarowicza – kontynuatora antropologiczno-etycznego myślenia Romana Ingardena, Karola Wojtyły i Józefa Tischnera – jest w pewnym sensie dalszym ciągiem Nowego elementarza etycznego i stanowi zachętę do zakorzeniania się w fundamentalnych wartościach, takich jak m.in. uczciwość, poszanowanie prawdy, mądrość, miłość i odpowiedzialność oraz do budowania jednego z najpiękniejszych „miejsc” na ziemi – domu jako przestrzeni duchowej.

Max Scheler, "największy moralista nowożytności" (o. J. M. Bocheński), jest twórcą fenomenologicznej etyki wartości. Na pytanie: "Co to znaczy żyć dobrze?", etyka ta odpowiada: życie dobre polega na udzielaniu w sposób wolny adekwatnej odpowiedzi na wartości.

Książka jest odpowiedzią na pytanie: czy polityka, jako ważna dziedzina ludzkiego życia, wymaga jakiejś szczególnej duchowości, jakiejś szczególnej relacji z Bogiem, a jeżeli tak, to jakiej duchowości, jakiej relacji? Kto jest powołany do tej duchowości, i jak powinna ona przejawiać się oraz owocować w życiu wspólnotowym? W konsekwencji rodzi się pytanie o postawę całej wspólnoty politycznej wobec Boga: jak o tej relacji świadczą obyczaje, prawa i przeróżne instytucje organizujące życie społeczne, jak o tej relacji świadczą kultura i czyny?