Magna Polonia

Stefania Laudyn-Chrzanowska to kolejna postać wymazana całkowicie z pamięci powojennych pokoleń Polaków. Książki autorki wciągnięte były na cenzorski indeks PRL (w 1951 roku), a “Sprawa światowa” bojkotowana przez licznych księgarzy w USA. Trzeba bowiem wiedzieć, że dzieło, które trzymacie Państwo w rękach, było jedną z nielicznych prac ideologicznych na temat stosunków polsko-żydowskich — a na pewno jedyną, napisaną ręką kobiety i przetłumaczoną na język angielski. 

Niektórzy żądali ode mnie, abym napisał książkę o rozmyślaniach nad prawdami odwiecznymi dla dusz, ku ich lepszemu w nich ugruntowaniu i ku ich postępowi w życiu duchowym. Inni znowu prosili mnie, abym przygotował zbiór przedmiotów i treści, mogących być pożytecznymi dla nauczania podczas misji i podczas rekolekcji duchowych. Aby nie powiększać pracy i kosztów, uważałem za stosowne opracować dzieło niniejsze, aby tak pierwszemu, jak i drugiemu żądaniu służyć mogło.

Niniejsza książeczka jest wyjątkiem z pism św. Franciszka Salezego. Dostosowana jest do potrzeb każdej świeckiej osoby, czy ona jest uczoną, czy prostaczkiem; słowem, dla każdego stanu i wieku podaje w niewielu wyrazach rady świętego Biskupa, ucząc w sposób przystępny tego, czego każdemu potrzeba, aby żył prawdziwie po chrześcijańsku.

Jeżeli chcesz umieć znosić cierpliwie przeciwności i troski doczesnego życia, bądź pobożnym; jeżeli pragniesz mieć siłę do zwalczenia nieprzyjaciela duszy i natarczywości ducha, pokochaj modlitwę; jeżeli chcesz umartwić wolę własną z jej skłonnościami i pożądliwościami, pokochaj modlitwę....

“Więc cóż ma uczynić chrześcijanin-katolik, jeśli jakaś cząsteczka Kościoła oderwie się od wspólności powszechnej wiary? Nic innego, jeno przełoży zdrowie całego ciała nad członek zakaźny i zepsuty. Jak ma postąpić, jeśliby jakaś nowa zaraza już nie cząstkę tylko, lecz cały naraz Kościół usiłowała zakazić? Wtedy całym sercem przylgnąć winien do starożytności: tej już chyba żadna nowość nie zdoła podstępnie podejść.

Teodor Jeske-Choiński po mistrzowsku kreśli obraz starożytnego Rzymu za panowania cesarza Marka Aureliusza i Lucjusza Werusa. Rzymu, którego świetność widoczna jest już tylko w architekturze pustych świątyń, w monumentalności pomników i w opowieściach o czynach przodków.

W tych niespokojnych czasach, targanych namiętnościami dorobkiewiczów i hedonizmem patrycjuszy, buntami barbarzyńców, plagami głodu i dżumy, przyszło żyć Publiuszowi Kwintyliuszowi Warusowi, patrycjuszowi “Drewnianego Rzymu”, dla którego jedyną powinnością jest służba ojczyźnie. Przyszło również żyć Mucji Kornelii, która, tak jak Publiusz, z nie przystaje do swych czasów… Bohaterowie ci nie zdają sobie sprawy, na jak wielką próbę zostanie wystawiona rodząca się między nimi miłość.

Teodor Jeske-Choiński, pisarz skazany przez komunistów na zapomnienie, kreśli w swojej powieści utopijną wizję Warszawy i Polski po zwycięstwie "czerwonych".

Teodor Jeske-Choiński wspiął się na intelektualne wyżyny, aby pomóc Czytelnikowi poznać psychologię narodu żydowskiego, który jest – według autora – zastygły i stężały w swoim „wybraństwie”. Psychologia ta jest zupełnie odmienną od tej, którą zna przeciętny zjadacz polskiego chleba, podobnie jak separatyzm, dążenia i przeświadczenie o wyjątkowości własnego narodu i pogarda dla obcych.

Napisana w 1919 roku przez Paula Banga, pod pseudonimem Wilhelm Meister, Księga win Judy nie jest dla polskiego czytelnika lekturą łatwą, a to z kilku powodów. Została napisana przez Niemca i dla Niemców, w określonych realiach historycznych, tuż po klęsce wojennej i upokorzeniu Niemiec przez traktat pokojowy. Nie brakuje w niej typowo niemieckiego poczucia wyższości, chociaż dużo częściej czytamy o wielkim upokorzeniu i głupocie narodu niemieckiego. Przywoływane autorytety dla Polaka są często obce i nierzadko wręcz stojące w sprzeczności z naszym interesem narodowym i religią.