Promocje

Monumentalny album (296 stron, ponad 300 fotografii) wydany w roku 600-lecia bitwy pod Grunwaldem. Zwycięstwo grunwaldzkie zajmuje niezwykłe miejsce w tradycji historycznej i świadomości Polaków, po czasy współczesne kształtuje naszą dumę narodową.

Tragedia Aleppo podkreśla dramatyczną konieczność pomagania tam na miejscu, bowiem mimo kuszenia luksusem i zasiłkami socjalnymi przez kraje zachodnie, większość tamtejszych ludzi nie chce nigdzie emigrować. W Europie trzeba zachęcać nie do uzupełniania rynku pracy na Zachodzie tzw. uchodźcami, ale do odbudowy takich starożytnych miast jak Aleppo i ratowania jego mieszkańców, dzieci, kobiet, starców, rodzin – to jest postawa chrześcijańska.

Powoli wracamy do korzeni narodowej tożsamości, do normalności. O tym jest ta książka.

Warszawa – dumna stolica naszego narodu nie miała łatwej historii, zwłaszcza w XX w. Równocześnie jednak Warszawa stała się symbolem niezłomnej polskiej niepodległości. Tu w 1918 r. siedzibę znalazły najwyższe polskie władze. Stąd grzmiały w 1939 r. słowa, że polski honor jest bezcenny, a mieszkańcy naszej stolicy powstali w 1944 r. przeciw okupantom, nie mogąc dłużej znieść zniewolenia. Zemsta wroga była okrutna – Niemcy mordowali zarówno polskich żołnierzy, jak i ludność cywilną, a miasto zamienili w morze gruzów.

Książka zawiera kilkadziesiąt niepublikowanych nigdy, poza drukami wewnątrzpartyjnymi, najważniejszych dokumentów programowych Porozumienia Centrum, pierwszej partii Jarosława Kaczyńskiego, poprzedzonych wstępem autora. Choć trudno w to uwierzyć, to pierwsza publikacja książkowa poświęcona w całości PC, jeśli nie liczyć wydanych wcześniej wspomnień niektórych polityków tej partii.

Reprint oryginału z 1921 r. Opis zwyczajów pogrzebowych polskich i słowiańskich.

Cud Wisły jest zbiorem relacji o wydarzeniach wojny polski-bolszewickiej spisywanych na gorąco przez świadka i uczestnika tych wydarzeń. 

Adam Gurowski (1805-1866) był w XIX wieku jednym z najlepiej znanych polskich myślicieli i publicystów. Jego książki i artykuły czytano szczególnie chętnie we Francji, Anglii i Stanach Zjednoczonych.

Miłość aż po grób – opowieść o niezwykłych losach Krzysztofa Grabowskiego, którego fascynacja morzem zapoczątkowana w dzieciństwie, doprowadziła w wieku dorosłym do osiągnięcia historycznego wyczynu żeglarskiego - pierwszego samotnego rejsu Polaka przez Atlantyk, ale też do przedwczesnej śmierci w owianych złą sławą wodach Trójkąta Bermudzkiego.

Najnowsza publikacja Instytutu Misesa — Dzieła zebrane Adama Heydla — powinna się przyczynić do głębszego zrozumienia tego, że prawda się nie starzeje. Ponadto pomoże nam, Polakom, uświadomić sobie, że ową prawdę mamy pod ręką, nie musimy jej szukać daleko ani odkrywać. Polski naukowiec Adam Heydel pisał po polsku i odnosił się do lokalnych problemów, ale dysponował talentem analitycznym Misesa i rozmachem intelektualnym Hayeka.

Pisał o błędach polskiej polityki gospodarczej okresu międzywojennego, przywołując cytaty z Saya i Misesa, ale także z Norwida i Wyspiańskiego. Jeśli uzmysłowimy sobie, że Heydel (1893–1941) mógłby żyć i tworzyć tak długo jak Mises (1881–1973) lub Hayek (1899–1992), to zrozumiemy, że właściwie był polskim Misesem i Hayekiem w jednej osobie.

Gdyby jego życia nie przecięła salwa egzekucji zarządzonej przez tępych zbrodniarzy niemieckich, być może odegrałby jeszcze ważną rolę w polskim życiu politycznym początku lat osiemdziesiątych.

Idźkowski był przedstawicielem eklektyzmu w architekturze z wyraźną predylekcją do stylu gotyckiego, co potwierdza restauracja katedry św. Jana i dworzec w Skierniewicach. I. nie porzucił także swoich zainteresowań teoretycznych. W rezultacie w r. 1832, a więc w cztery lata po wydaniu cieszącego się dużą popularnością dzieła Marconiego ,,O porządkach architektonicznych” (1828), ukazały się Idźkowskiego Kroje architektury, obejmujące rozmaite jej kształty, uważane jako przedmiot piękności.

Książka Wieża w Bazylei: Tajemnicza historia banku, który rządzi światem Adama LeBora przedstawia mocne argumenty wymierzone w osoby kierujące bankami centralnymi. Ludzie ci nie są bowiem, jak twierdzi autor, bezstronnymi herosami dobrego zarządzania. Są raczej tym, czego demokracja powinna najbardziej się obawiać: tyranami, sprawującymi kontrolę dzięki wykorzystaniu przepisów finansowych, bez konieczności uciekania się do pomocy wojska lub podporządkowania sobie parlamentów. To bardzo nieładny obraz, a pan LeBor dobrze go namalował.

Wall Street Journal