Historia państw i narodów

Wznowienie wydanego w Polsce przed wojną tłumaczenia książki Roberta Archibalda Wiltona Ostatnie dni Romanowów, to kolejna próba przywrócenia właściwego obrazu wydarzeniom rewolucji bolszewickiej, które po upływie stu lat okazują się być ciągle zafałszowywane.

Historycy II wojny światowej piszą przede wszystkim o obozach, walkach, śmierci. W centrum zaś uwagi Ewy Kurek, historyka i publicysty, jest wojenne dobro. Książka Żydzi, Polacy czy po prostu ludzie to zapis osobistych doświadczeń i próba zrozumienia tego wszystkiego, co łączy i dzieli skazanych na siebie przez wieki Polaków i Żydów, których rozdzieliło morze cierpień, morze łez i po obu stronach miliony grobów, jakie na polskich ziemiach zostawiła druga wojna. To zapis doświadczeń historyka, który po ludzku doświadcza ludzkie losy po to, by jeszcze raz stwierdzić, że to co człowieka stanowi, to przede wszystkim dobro i miłość bliźniego. Wartości — fundamenty pomostów między narodami wtedy, gdy wszystko inne leży w gruzach.

Jakie są czynniki, które od wieków warunkują myślenie Rosjan. Jakie są wnioski z porównania chrześcijaństwa zachodniego z prawosławiem? Czym jest zjawisko przebóstwienia, kluczowe dla zrozumienia mentalności Rosjan? Odpowiedzi na te wszystkie pytania w książce dr Ewy Kurek.

Tytułowy znak zapytania „Rosji rozumem nie pojmiesz?” sugeruje możliwość zgłębienia tematu uwieńczonego zrozumieniem Rosji. „Da się pojąć, tylko to jest straszne” – pisze dr Kurek. Wskazując na antidotum przeciw rosyjskiej imperialnej irracjonalności, Kurek mówi, że jedyną siłą jakiej boi się Putin jest jedność i solidarność narodów I Rzeczpospolitej oraz rządów mocnej ręki.
Dr Ewa Kurek prezentuje szkicowe pojęcie o Rosji.

Tragedia Aleppo podkreśla dramatyczną konieczność pomagania tam na miejscu, bowiem mimo kuszenia luksusem i zasiłkami socjalnymi przez kraje zachodnie, większość tamtejszych ludzi nie chce nigdzie emigrować. W Europie trzeba zachęcać nie do uzupełniania rynku pracy na Zachodzie tzw. uchodźcami, ale do odbudowy takich starożytnych miast jak Aleppo i ratowania jego mieszkańców, dzieci, kobiet, starców, rodzin – to jest postawa chrześcijańska.

Wciągnięcie Polski do koalicji nie wystarczy Brytyjczykom, którzy będą działać na rzecz pozyskania Rosji. Ta pozostanie początkowo na uboczu konfliktu, korzystając być może z okazji do zagarnięcia państw bałtyckich. Stany Zjednoczone wejdą do wojny w jej trzecim lub czwartym roku. Dla Polski konflikt będzie ciężki, przyjdzie okupacja niemiecka i sowiecka, a na koniec kosztem wyczerpanego państwa wynagrodzony zostanie właściwy zwycięzca - Związek Sowiecki, któremu Zachód odda polskie Kresy. Studnicki przewidywał nawet, że generał Sikorski, za swą profrancuską postawę, dzięki protekcji Paryża zostanie w czasie wojny naczelnym wodzem. 

Tych przestróg i przewidywań nikt nie miał już jednak okazji przeczytać. Cały nakład ostatniej książki Studnickiego został bowiem skonfiskowany 21 czerwca 1939 roku. 

Jan Sadkiewicz

Hajle Syllasje. Ostatni cesarz Etiopii to pierwsza dostępna na polskim rynku biografia ostatniego cesarza Etiopii Hajle Syllasje I, który rządził państwem od 1916  do 1974 roku (najpierw jako regent, później, od 1930 roku jako cesarz). Władca tego jedynego nieskolonizowanego, a przy tym chrześcijańskiego państwa afrykańskiego był postacią wielce intrygującą, o niezmiernie ciekawej biografii, naznaczonej i wielkością, i tragedią, niestety w Polsce na ogół znaną tylko z książki Ryszarda Kapuścińskiego „Cesarz”.

Niniejsze drugie wydanie zostało poszerzone o nowe, uzupełniające teksty autora napisane po publikacji wydania pierwszego.

W ostatnich trzech dziesięcioleciach polityka Republiki Federalnej Niemiec wobec wolnej już Polski była tyleż bezwzględna, co cyniczna. Prezydent prosi, co prawda, o wybaczenie, ale niemieckie mass media od dawna szydzą z Polaków, zakłamują prawdę o wojnie, relatywizują winę albo w ogóle zwalają ją na ofiary swej agresji. 

Książka niezwykle aktualna, opierająca się na dokumentach z rosyjskich archiwów, zadaje kłam najnowszej propagandzie historycznej Putina, która powiela stalinowskie fałszerstwa, a której ostrze skierowane jest głównie przeciwko Polsce. Pokazuje historię przygotowań sowieckich do wojny napastniczej, szczególnie intensywnych od przełomu roku 1929/30. Koncepcja wojenna którą rozwinął Michaił Tuchaczewski w styczniu 1930 przewidywała zmasowane użycie czołgów, samolotów oraz gazów bojowych. Głównym celem tego zmasowanego ataku miała być Polska, która w przekonaniu Stalina i jego towarzyszy była barierą w drodze na Zachód, do Niemiec, do serca Europy.

Gdy chrześcijanie mają w świadomości zdobycie Grenady (1492), które to zakończyło rekonkwistę, wielkie zwycięstwo w Bitwie pod Lepanto w 1571 roku, czy wcześniej bolesny upadek Konstantynopola (1453), zupełnie na uboczu tych dat jest wielkie oblężenie Malty. Osamotnieni joannicy bronili heroicznie niewielkiej wyspy na środku morza Śródziemnego przez niemal 4 miesiące. Mimo że teoretycznie nie mieli żadnych szans na zwycięstwo, Bóg był z nimi. Antoine de la Roche, jeden z dowódców szpitalników tak odpisał w liście królowej Katarzynie Medycejskiej, która dopytywała, czy było to największe w dziejach świata oblężenie: "Tak, pani. Większe nawet od oblężenie Rodos. Było to największe oblężenia w dziejach". Książka przypomina o tym wielkim zwycięstwie chrześcijan nad Imperium Osmańskim. 

Książka, która tak obszernie przedstawia historyczne kulisy potęgi i upadku III Rzeszy, stawia pytania o dużym znaczeniu moralnym i cywilizacyjnym: Jak to możliwe, że nowoczesne i kulturalne społeczeństwo w sercu Europy ogarnęło zbiorowe szaleństwo? Dlaczego odrzucono człowieczeństwo? Dlaczego Europa nie rozliczyła sprawiedliwie nazistowskich zbrodni? Dlaczego wciąż lekceważy płynące z przeszłości ostrzeżenia? I jakie konsekwencje może mieć fakt, że w istocie popełnione zbrodnie pozostały bez kary…?

Niniejsze wydanie skrócone nie posiada całkiem tzw. aparatu naukowego; to pozostawione jest wydaniu obszerniejszemu, w którym utrzymaną będzie nadal metoda ta sama jak w tomie I. Kto ciekaw szczegółów, wywodów, dowodów, kto lubi zadawać pytanie: dlaczego? i żąda na nie odpowiedzi uzasadnionych, sięgnie do wydania głównego, a odczytanie niniejszego tomu zechce zapewne uważać za lekturę wstępną.

prof. Feliks Koneczny