Zbigniew Krasnowski - Socjalizm, komunizm, anarchizm

Autor — podobnie jak w poprzednim dziele — oparł się tu wyłącznie na informacjach żydowskich, wyciągach z pism, odczytów, przemówień, artykułów dziennikarskich najwybitniejszych przedstawicieli żydostwa światowego, zawsze z najdokładniejszym wskazaniem źródła, skąd wzięte są poszczególne cytaty. Nadaje to pracy niniejszej — tak cenny i pożądany w tym wypadku — charakter naukowej, po prostu, ścisłości i obiektywizmu.

Życzliwość, z jaką „Światowa polityka żydowska” spotkała się pośród licznych rzesz czytelniczych, pozwala nam żywić nadzieję, że i ta następna książka Z. Krasnowskiego spełni swoje zadanie, informując i oświecając opinię polską w tych tak doniosłych dla narodu naszego sprawach. (od wydawcy, 1936 r.)

Zbigniew Krasnowski to pseudonim Tadeusza Gluzińskiego - narodowca, głównego teoretyka ONR ABC.

Był to jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy politycznych okresu międzywojennego. Urodził się w 1888 r. w patriotycznej rodzinie inteligenckiej. Po I wojnie światowej wstąpił do Związku Ludowo–Narodowego. Na początku lat dwudziestych opublikował w „Gazecie Warszawskiej” cykl artykułów pod wspólnym tytułem „Zmierzch liberalizmu”, w których atakował parlamentarne metody działania ZL–N. W latach dwudziestych napisał prace opublikowane pod pseudonimem Henryk Rolicki — Drogi i cele propagandy wywrotowej oraz Zmierzch Izraela. W końcu 1933 roku należał już do kierownictwa tajnej organizacji wewnątrz Stronnictwa Narodowego — Straży. Po nieudanej próbie zreformowania i zradykalizowania SN wystąpił wraz z szeregiem młodych rewolucyjnie nastawionych działaczy 14 kwietnia 1934 r., podpisując deklarację Obozu Narodowo–Radykalnego. Włączył się wówczas do pracy w zespole redakcyjnym „Sztafety” — głównego organu ONR. W tym okresie powstało jedno z podstawowych dzieł polskiej myśli narodowo–radykalnej, a także największa praca Gluzińskiego — Odrodzenie idealizmu politycznego. Kiedy w czerwcu 1934 r. rząd sanacyjny zakazał wydawania „Sztafety”, próbował interweniować w tej sprawie u Ministra Spraw Wewnętrznych, Pierackiego. Bezpodstawnie oskarżony o współudział w zabójstwie Pierackiego został na kilka tygodni aresztowany. Po rozłamie wewnątrz ONR został jednym z głównych ideologów grupy ABC. Swoje artykuły publikował w pismach „Nowy Ład” i „ABC”. Od października 1937 r. bezskutecznie apelował o utworzenie Konfederacji Polskiej — organizacji jednoczącej narodowych radykałów z ONR Falanga, ONR ABC i Sekcji Młodych Stronnictwa Narodowego. W 1939 r., po wybuchu wojny, próbował dostać się do Francji jako przedstawiciel ONR. Udało mu się przedostać na Węgry, gdzie zmarł w 1940 r.

Spis treści:

Od wydawcy

Do Czytelnika

WYTWARZANIE WARUNKÓW UŁATWIAJĄCYCH ŻYDOSTWU AKCJĘ WYWROTOWĄ WŚRÓD NARODÓW RDZENNYCH

NARUSZENIE PRAW GOSPODARZA

Przyrodzone prawo gospodarza kraju. — Naruszenie prawa gospodarza. — Opinia Br. Hubermana. — Opinia W. Żabotyńskiego. — L. Montefiore. — Wnioski.

WYWARZANIE TARĆ I NIEPOROZUMIEŃ

Krytyka oparta na złej woli. — Hasła ułatwiające krytykę: 1. „Wolność”. — 2. „Wspólnota”.

TEORIA „WALKI KLAS” I JEJ PRZEŁOMOWE ZNACZENIE DLA AKCJI WYWROTOWEJ ŻYDOSTWA

ISTOTA TEORII „WALKI KLAS” I JEJ ROZKŁADOWY CHARAKTER

Świadectwo S. Hirschhorna. — A. Steinman.

TEORIA „WALKI KLAS” — WYRAZEM NARODOWEJ POLITYKI ŻYDOWSKIEJ

Świadectwa żydów: N. Szwalbe, A. Hartglas, J. Izbicki, Dr J. Gotlib, prof. J. Hirsch, dr J. Gotlib, dr Ch. Żytłowski.

PODWÓJNA MIARA ŻYDÓW WZGLĘDEM „WALKI KLAS” W DIASPORZE I W EREC ISRAEL

STOSUNEK DO WALKI KLAS W EREC ISRAEL

Opinia Grinbauma. — W. Żabotyński. — Opinia przywódcy robotników Ben Guriona. — Stosunek do strajków w Erec Israel. — Uchwała „Asifath hanawharim”. — Dr L. Frenkel. — I. Wohlman. — W. Żabotyński. — P. Rutenberg. — Stosunek żydów do dyktatury proletariatu w Erec Israel. — Stanowisko „Asifath hanawharim”. — Stanowisko przywódców robotniczych: Świadectwo I. Grinbauma. — Stosunek do święta robotniczego w dniu 1 maja. — I. Wohlman. — S. Pietruszka. — Podział ról: żywioł twórczy dla Erec Israel, a niszczycielski — dla diaspory. — I. Grinbaum. — S. Pietruszka. — Wyrzucanie komunistów z „Asifath hanawharim”. — Wnioski. — Unikanie przez żydów zamętu w Erec Israel.

STOSUNEK ŻYDÓW DO WALKI KLAS W DIASPORZE

Polska. A Hartglas — jego groźby. — Kierowanie sił niszczących do diaspory. — We Francji. — W Anglii. — Świadectwo H. Samuela. — B. Baron — jego stosunek do organizacji robotniczych. — Dr Herc — rabin naczelny — jego świadectwo. — H. Złatopolski — jego groźby. — W Stanach Zjednoczonych. — W Niemczech. H. Swet — jego świadectwo. — G. Bernhard. — Wniosek.

STRAJK GÓRNIKÓW W ANGLII W 1926 r.

POTRZEBA WYWOŁANIA ZAMĘTU W ANGLII

Znaczenie tego strajku dla żydostwa światowego. — L. Lipski — jego świadectwo.

AKCJA STRAJKOWA

Hartglas — jego świadectwo. — Warunki, które ułatwiły wywołanie strajku. — Depesza przywódcy Bundu. — Poparcie strajku przez kapitał. — Poparcie strajku przez robotników w Erec Israel. — Przygotowania do nowego strajku. — Rewizja w „Arkos” w Londynie. — Wnioski.

KORZYŚCI DLA ŻYDOSTWA ZE STRAJKU W ANGLII

Korzyści gospodarcze: Zniesienie ceł i ułatwienia dla przemysłu w Erec Israel. — 2. Korzyści polityczne: Upadek konserwatystów. — Rządy w rękach judofila. — Roza Rosenberg — sekretarką R. MacDonalda. — Żyd Laski intelektualnym kierownikiem rządzącego stronnictwa. — Końcowa uwaga.

ISTOTA NIEPODLEGłOŚCI NARODOWEJ

Istota tego pojęcia. — Trzy dziedziny życia narodowego

ZWIERZCHNICTWO NARODOWE W DZIEDZINIE GOSPODARCZEJ

Jego treść. — Pięć czynności dziedziny gospodarczej

ZWIERZCHNICTWO NARODOWE W DZIEDZINIE KULTURALNEJ

Jego treść. — Pięć czynności dziedziny kulturalnej.

ZWIERZCHNICTWO NARODOWE W DZIEDZINIE POLITYCZNEJ

Jego treść. — Trzy składniki dziedziny politycznej. — Swoja władza.

ISTOTA DYKTATURY PROLETARIATU

Władza żydostwa. Jej treść. — Rosja, jako przykład dyktatury proletariatu.

ŻYDOWSKI ZESPÓŁ OSOBOWY

Wpływ żydów na rządy w okresie Kiereńskiego. — Prof. B. Bruckus: Komisarze żydowscy. — Urzędy dla żydów stoją otworem. Świadectwa żydów: dr Paul Natan, dr A. Singalewski, M. Turkow. — Przykłady: 1. Komisariat spraw skarbowych i Sowbank. — 2. Komisariat spraw handlu zagranicznego. — 3. Handlowe placówki zagraniczne: — Londyn. — Paryż. — Warszawa. — Berlin. — Rzym. — 4. Komisariat spraw rolnictwa. — Po likwidacji komisariatu aprowizacji. — 5. Przemysł. — Plan gospodarczy I-go pięciolecia. — Plan gospodarczy II-go pięciolecia. — 6. Komisariat spraw kultury. — 7. Komisariat spraw wewnętrznych. — 8. Komisariat spraw wojskowych. — 9. Komisariat spraw zagranicznych. — Placówki dyplomatyczne. — Londyn. — Paryż. — Rzym. — Berlin. — Sztokholm. — Oslo. — Ankara. — Berno. — Praga Czeska. — Bukareszt. — Gdańsk. — Tokio. — Waszyngton. — Paradoksy w nominacji żydów na stanowiska kierownicze.

ŻYDOWSKA TREŚĆ DZIAŁALNOŚCI WŁADZY

Dziedzina polityczna: a. Swoja ziemia. — b. Swoja ludność. — 2. Dziedzina kulturalna: a) Rodzina: — Przepisy ślubne. — Przykłady z życia rodzinnego. — Z. Wendraf — jego świadectwo o obyczajności. — Talmud, jako źródło ślubnego i rozwodowego prawodawstwa. — Przykłady z życia dzieci. — Z. Wendraf — jego świadectwo. — H. D. Nomberg — jego świadectwo. — Wpływ literatury na dzieci. J. Klinow — jego świadectwo. — „Dni wychodne”. — M. Suric — jego świadectwo. — Istotny cel „pięciodniówki”. — b) Szkolnictwo: — M. Suric — jego świadectwo.

WNIOSKI

Proletariat, jako narzędzie żydostwa. — Robotnicy o swojej władzy. — M. Turkow.

CZYNNIKI POMOCNICZE

ORGANIZOWANIE CZYNNIKÓW POMOCNICZYCH

Wpływ przez kulturę żydowską: Dr J. Gotlib. — 2. Wytwarzanie organizacji pomocniczych: Główniejsze cechy organizacji dla gojów. — Organizacyjne nadbudówki żydowskie. — Nazwy nadbudówek. — Cechy międzynarodowości i uniwersalizmu. — Łatwość dla żydostwa tworzenia organizacji dla gojów. — 3. Opinia publiczna: W. Żabotyński. — A. Hartglas. — 4. Wpływ za pośrednictwem kobiet; małżeństwa mieszane: Tow. Stalin. — Tow. Rykow. — Pożyteczność małżeństw mieszanych na dalszą przyszłość. — Przykład ze stosunków w Niemczech. — Opinia Bismarcka. — 5. Zjednywanie pomocników przez zyski materialne.

PODSTAWOWE CECHY POMOCNIKÓW ŻYDOWSKICH

KORZYŚCI DLA ŻYDOSTWA Z CZYNNIKÓW POMOCNICZYCH

Świadectwa żydów: Dr Paul Natan. — H. D. Nomberg. — W. Żabotyński. — Dr J. Thon — jego świadectwo. — Kabała o „zapachu” żydostwa. — Alfred Mond.

WSPÓLNOTA, JAKO HASŁO UMOŻLIWIAJACE ŻYDOSTWU OPANOWANIE DÓBR MATERIALNYCH NARODÓW RDZENNYCH

Zwalczanie światopoglądu indywidualistycznego. — Treść teorii wspólnoty.

REALIZACJA HASŁA WSPÓLNOTY W ROSJI SOWIECKIEJ

Charakterystyczne polemiki. Rosyjski „październik” i w przyszłości „światowy październik”, a nie Palestyna. — I Zjazd „Gezerd” w 1926 r. — Opinia Mereżina. — Opinia i żądania. Welnstein. — Depesza J. Bekera do „Joint”. — Rokowania z „Agrojointem”. — Hasło — do „Kraju żydowskiego”.

Kolonizacja rolna w ZSSR: I-szy autonomiczny okręg żydowski na Ukrainie. — Sprawozdanie Komzetu z prac przeprowadzonych do XI 1928 r. — Współdziałanie „Ikor” w Ameryce. — Nowe tereny na Krymie. — Opieka nad kolonistami w Chersońszczyznie. — Autonomiczny okręg żydowski na Krymie. — Umowa kolonizacyjna z towarzystwem amerykańsko-żydowskim. — Nowe tereny na Krymie (w okolicy Kercza i inne). — Plan „Komzetu” na 1929–1934 r. — Na północy Krymu jeszcze 15 sowietów żydowskich. — Osuszenie okręgu „Siwasz” na Krymie (200 tys. ha). — II-gi okręg autonomiczny żydowski na Ukrainie. — III-ci autonomiczny okręg żydowski na Ukrainie: pow. krzyworoski. — I-szy autonomiczny okręć żydowski na Krymie. — II-gi autonomiczny okręg żydowski na Krymie. — Autonomiczny okręg żydowski w Birobidżanie. — Tow. Smidowicz — jego świadectwo. — Zwalnianie terenów pod kolonizację żydowską. — Bela Kuhn. — Odbieranie ziemi chłopom. Świadectwo Ben Cion Kaca. — Rozpad kolektywów rolnych żydowskich; wprowadzenie gospodarki indywidualnej. — H. D. Nomberg — jego świadectwo. — Wnioski.

Opanowywanie innych dziedzin gospodarczych: Świadectwo H. D. Nomberga. — Wciąganie żydów do przemysłu. — Pomoc żydom małomiasteczkowym. — Ref. Singalewskiego. Uwarstwowienie ekonomiczne żydów w Rosji. — Pomoc żyd. rzemieślnikom. Świadectwo dr. H. Moskowitza. — Opieka nad kupiectwem. — Przenikanie do związków zawodowych.

Ciężkie położenie ludności rdzennej: a. Położenie robotników: Prof. B. Bruckus — jego świadectwo. — Dr J. Gotlib — jego świadectwo. — b. Położenie włościan: Socjalizacja wsi. — Łazarz Kaganowicz — jego świadectwo.

1934. BEZPOŚREDNIE ŚWIADECTWA Z ROSJI W R. 1934.

Inne „zdobycze” rewolucji. — Wzrost judofobii. — S. Dingol — jego świadectwo.

1. JAK WYGLĄDA „WSPÓLNOTA” W EREC ISRAEL?
2. Wspólnota w Erec Israel w oświetleniu propagandy żydowskiej: E. Wanderwelde. — Z. Kotler.
3. Wspólnota w Erec Israel w rzeczywistości: a. Istotne pobudki do utworzenia „kwuc”. b. Krytyczny stosunek żydów do hasła wspólnoty: P. Hirschbein. — Sz. Asz. — W. Żabotyński. — Krytyczna ocena komisji „agencji żydowskiej”. — Sprawozdanie komisji „agencji żydowskiej”. — Abr. Kahan. — H. Cajtlin. — J. Apenszlak. — Ocena tych poczynań komunistycznych. c. Unarodowienie ziemi — to postulat nacjonalizmu żydowskiego: M. Usiszkin. — Wnioski.
   
   TOŻSAMOŚĆ SOCJALIZMU I KOMUNIZMU ORAZ ICH CEL OSTATECZNY
   
   TOŻSAMOŚĆ SOCJALIZMU I KOMUNIZMU

Otto Bauer — jego świadectwo. — Nieustająca rewolucja. — Pogląd Bernsteina. — Pogląd Trockiego.

OSTATECZNY CEL SOCJALIZMU

Dr Ch. Żytłowski. — Dr I. Szechtman: Dwa „państwa przyszłości”.

ANARCHIZM, JAKO KONIECZNY WYRAZ WALKI ŻYDOSTWA Z POZOSTAŁĄ RODZINĄ NARODÓW

Niedostateczność idei socjalizmu dla podboju narodów rdzennych. A. Idelson — jego świadectwo. — Dr A. Karlebach — jego opinia.

Konieczność walki z wszelką władzą. Anarchizm: G. Biestedowski.

Związek organizacji anarchistycznych ze społeczeństwem żydowskim: Ab. Goldberg. — Odezwa atamana Machno. — Szalom Szwarcbard anarchistą. — Federacja anarchistów „polskich”.

Rozwijanie anarchizmu w skali światowej. a. Światowy kongres włóczęgów w Stuttgarcie. Wnioski. — b. Proces Sacca i Vanzettiego: 1) Tło sprawy. — 2) Akcja przeciwko wykonaniu wyroku śmierci: Akcja protestacyjna w Ameryce. — Akcja protestacyjna w Europie: — W Polsce. — W Anglii. — Wystąpienie R.MacDonalda. — We Francji. — W Niemczech. — Dr Nansen. — T. Masaryk. — A. Einstein. — K. Michelis. — „Vossische Zeitung”. — W Erec Israel. — 3) Goje jako narzędzie. 4) Przyczyny akcji żydowskiej w sprawie Sacca i Vanzettiego: Dr J. Thon — jego świadectwo.