Jędrzej Giertych - Ojciec Kolbe a sprawa żydowska

Książka powstała w oparciu o odczyty wygłoszone przez autora w październiku 1884 r. w Edynburgu, w sześć miesięcy po ukazaniu się encykliki papieża Leona XIII Humanum Genus (O masonerii).

Publikacja stanowi kwintesencję spostrzeżeń ojca Kolbego na temat związku Żydów i masonerii wraz z odniesieniem do ich relacji do Kościoła katolickiego i Rzeczpospolitej okresu międzywojennego. W wyborze tekstów znajdują się także artykuły poruszające zagadnienia teologiczne. Sprawy proste i jasne dla ojca Kolbego są dzisiaj tymi, które politycznie poprawni „postępowi Europejczycy” obowiązkowo wyszydzają i cenzurują. Mimo upływu kilkudziesięciu lat należałoby zastanowić się nad wyjątkowo aktualnością spostrzeżeń św. Maksymiliana także i dziś.

„Cały chciał być dla Boga i cały dla ludzi, a wszystko czynił przez Niepokalaną. Dlaczego? Bo Ona niczego nie zatrzymywała dla siebie, ale wszystkim się dzieliła – najpierw z Bogiem, a później z innymi. Kolbe pragnął Ją w tym dawaniu naśladować.”
Fragment wstępu

Po świętach wielkanocnych przywieźliśmy sześciomiesięczną córeczkę ze szpitala. Znajdowała się w bardzo ciężkim, wręcz nieuleczalnym stanie, jednak za sprawą o. Maksymiliana Kolbego została uzdrowiona.

Mój mąż zachorował bardzo poważnie na serce. W dniu Trzech Króli przechodził w szpitalu ciężki atak, występowały poty, silne osłabienie, utraty przytomności. W tych chwilach zwróciłam się do o. Kolbego z pełnym spokojem: „Ojcze Kolbe, przyjdź tu, do łóżka męża, a on nie umrze”. Atak szczęśliwie minął.

W książce znajdziesz świadectwa cudów, chronologię życia ojca Maksymiliana Marii Kolbego, a także przejmujące nabożeństwa drogi krzyżowej.

Współczesność zdominowana jest przez fałszywą narrację historyczną serwowaną nam, co najmniej od XVIII w., zarówno przez wpływowy obóz protestancki, jak i kręgi masońskie, wrogie Kościołowi katolickiemu i zastanemu porządkowi świata. Mamy więc dwie całkowicie sprzeczne ze sobą wizje. Polska inteligencja niestety ulega zakłamanej narracji obozu wrogiemu Polsce i katolicyzmowi, a mianowicie środowiskom anty-chrześcijańskim różnej maści. Początku tragedii, a wręcz kataklizmu dziejowego, szukać należy jeszcze wcześniej – w rewolucji protestanckiej, która doprowadziła do trwałego rozbicia Europy na dwa zwalczające się obozy, o czym nadmieniliśmy powyżej. Kluczowym dla nas, jako Polaków, jest okres tzw. Potopu (1655-1660). W tym to czasie chciano narzucić Rzeczpospolitej obcy porządek, który miał być oczywiście protestancki. Wrogom zarówno zewnętrznym jak i wewnętrznym chodziło o zniszczenie Polski, twierdzy i mocnego ogniwa porządku katolickiego w Europie.

Skromna objętościowo, ale ważna broszurka Jędrzeja Giertycha przybliża Polakom to czym był, jest i będzie Ruch Narodowy w Polsce. Autor pokazuje jak rodziła się nowoczesna idea narodowa, gdzie tkwią jej korzenie, pisze o osiągnięciach narodowców w dziele odbudowy Państwa Polskiego po I wojnie światowej. Pisze także o tragedii Narodu po 1945 r. Broszurę należy traktować jako przewodnik po najnowszej historii Ruchu Narodowego i najnowszej historii Polski.

 Każdy członek narodu powinien, i w istocie chce, znać przeszłość swojego narodu. To znaczy wiedzieć, jakie były losy tego narodu — dobre i złe, radosne i smutne — w czasach minionych, pokolenie za pokoleniem, stulecie za stuleciem. Wiedzieć, co przeżywali jego dziadowie i pradziadowie, i pra–pra, wiele razy powtarzając to słówko pra–, praojcowie w dawnych wiekach.

Jędrzej Giertych (z Przedmowy)

Podróżuje statkiem napadniętym przez piratów

i trafia do niewoli, z której ucieka.

Wychowuje prawdziwe małe demony...

ze znamienitej arystokratycznej rodziny.

Nawraca łajdaków i grzeszników

oraz opiekuje się więźniami na galerach.

W książce tej poznajemy losy wybranych, niezłomnych Anglików, którzy – mimo powszechnej apostazji w ich ojczyźnie – pozostali wierni prawdziwej religii i za tę wierność ponieśli śmierć męczeńską. Beatyfikował ich papież Leon XIII, współczesny autorowi, stąd w tekście nazywani są błogosławionymi.
25 października 1970 roku papież Paweł VI kanonizował czterdziestu męczenników Anglii i Walii, którzy ponieśli śmierć za wiarę katolicką w latach 1535-1679. Wśród ogłoszonych wówczas świętymi jest Edmund Campion, główny bohater tej opowieści oraz dziesięciu innych jezuitów, którzy w XVI i XVII wieku oddali życie za posłuszeństwo Chrystusowi, dogmatom i Ojcu Świętemu, a także – co warto podkreślić – w intencji nawrócenia Anglii. Są wśród nich także inni kapłani, zakonnicy oraz bohaterscy świeccy, którzy kierowali się w życiu ewangeliczną zasadą, iż kiedy chodzi o rzeczy najważniejsze – „trzeba bardziej słuchać Boga, niż ludzi”.

Nowe wydanie książki świętego biskupa z 1920 roku. Mimo upływu niemal 100 lat od jej ukazania się, nic nie straciła na aktualności, a wręcz stała się – niestety – jeszcze bardziej aktualna niż w czasach, gdy była pisana przez biskupa przemyskiego.