Capital

Władysław Kołaciński należy do najbardziej znienawidzonych antykomunistów. Poświęcono Mu wiele publikacji pseudonaukowych i publicystycznych. Do Jego adwersarzy należą nie tylko „utrwalacze władzy ludowej”, lecz również osoby, które w powszechnej opinii znacznie się od nich różnią.

Ireneusz Lisiak łamie cenzurę obowiązującą wśród historyków i porusza „zakazany” temat współpracy Żydów z Niemcami w czasie II wojny światowej. Niezwykle ciekawe, bogato udokumentowane opracowanie, ukazujące niechlubną stronę losów narodu żydowskiego.

Książka opowiada losy Wacława Stykowskiego, kapitana „Hala”, dowódcy batalionu AK im. gen. Józefa Sowińskiego oraz 2 Rejonu Obwodu Wola AK podczas Powstania Warszawskiego. W pierwszej części książki autor przybliża sylwetkę kapitana „Hala”, przedstawia obszerne relacje Stykowskiego z czasów Powstania i po Powstaniu, a także prezentuje nieznane dotąd dokumenty archiwalne. W drugiej części książki autor mierzy się z opinią – powstałą m.in. za sprawą artykułu Michała Cichego pt. Polacy — Żydzi: czarne karty Powstania, który został opublikowany w latach dziewięćdziesiątych w „Gazecie Wyborczej” – jakoby Stykowski w czasie Powstania zgromadził wokół siebie niewielki oddział przyboczny złożony z wolskich kryminalistów, którzy mieli dopuścić się zbrodni na ludności cywilnej. Autor broni honoru kapitana „Hala”, wchodzi w polemikę także z innymi publikacjami, za każdym razem opierając się na wiarygodnych źródłach historycznych oraz rzetelnej analizie faktów.

Generał Rozwadowski padł ofiarą „bitwy o prawdę”. Zarówno przed wojną, jak i obecnie większość historyków uznaje, że to Piłsudski jest ojcem zwycięstwa, tak samo uważa ogół Polaków. Rozwadowski nigdy nie chciał pozbawiać Piłsudskiego wawrzynu zwycięzcy, ale jednocześnie uważał, że to zwycięstwo było rezultatem wysiłków całego  narodu, całej armii i generalicji. Sprzeciwił się dopiero wtedy, kiedy Piłsudski ogłosił, że wygrał sam. W tej walce o prawdę nie miał większych szans, bo przeciwko niemu zastosowano brutalną siłę i potwarz.Tylko niewielu wiedziało, jak wielka była jego rola w warszawskim zwycięstwie.

Ojciec Święty opisuje błędną doktrynę modernistów, którą nazywa „syntezą wszystkich herezji”. Wśród najbardziej niebezpiecznych zasad św. Pius X wymienia: immanentyzm życiowy, religię jako owoc przyrody, ewolucję dogmatów, doświadczenie religijne, negację Tradycji, symbolizm teologiczny, permanentyzm, agnostycyzm, ewolucjonizm oraz manię reformatorską we wszystkich dziedzinach życia kościelnego.

Książka powstała jako wyraz fascynacji autora dorobkiem wybitnego historyka, twórcy oryginalnej koncepcji cywilizacji – prof. Feliksa Konecznego. Autor zebrał w książce 25 felietonów, publikowanych w tygodniku „Nasza Polska” oraz w „Naszym Dzienniku”, napisanych w minionych siedmiu latach. Wszystkie teksty łączy postać Feliksa Konecznego. Dodatkowo w książce zamieszczono szczególnie ważny dla autora traktat Feliksa Konecznego zatytułowany Państwo a dekalog pochodzący z książki Państwo i prawo w cywilizacji łacińskiej.

Niniejsza publikacja przedstawia reakcję papieża Piusa X i Kościoła na teologiczne i filozoficzne poglądy nurtu „modernistów” w Kościele katolickim.

Przeżywamy trudne czasy. Skaczą na nas jak koza na pochyłe drzewo, rodzimi zaprzańcy wyją z radości, polskie ustawy pisze Mosad, a polskich ministrów zatwierdza ambasador Izraela. Dlaczego udostępniono Wawel na obrady Knesetu? Dlaczego prezydent nie ma czasu dla Kresowiaków, a nie wytrzyma dnia bez spotkania z rabinem Schudrichem? Gdzie jest ośrodek, w którym podejmuje się decyzje? Na Nowogrodzkiej czy na szabasowych kolacjach?

Ruch Narodowy to ponad stuletnia tradycja polityczna i ideowa, czerpiąca z najdawniejszych tradycji historycznych i politycznych Polski, począwszy od pierwszych Piastów, zakorzeniona w słowiańskim i chrześcijańskim dziedzictwie naszych przodków. To idea osadzona głęboko w tradycji antycznej Grecji, starożytnego Rzymu oraz pismach ojców Kościoła rzymskokatolickiego.

Od kilku lat w RPA na sile przybiera zjawisko plaasaanvalle, czyli niezwykle okrutnych ataków na farmy, głównie białych farmerów. Zdjęcia z miejsc zbrodni publikowane w mediach na długo zapadają w pamięć. Istnieją także poważne poszlaki świadczące o tym, że w przygotowanie części ataków zaangażowani są wpływowi czarni politycy.