Biografie papieży

"(Według autora książki) prawdziwy Franciszek jest całkiem inny niż jego wizerunek stworzony na potrzeby postępowej opinii publicznej. (...) Cóż, pseudosensacji na temat Watykanu pojawiło się wiele, jednak książka Colonny to dla obrazu papieża poważne wyzwanie. (...) Częste cytaty z oficjalnych wywiadów i źródeł dają spójny opis bohatera. Z całej masy faktów, dokumentów i nazwisk wyłania się obraz całkiem inny od tego, jaki lansują liberalne media." 

Pius XII to postać niezwykła, jednak w świadomości współczesnego człowieka spowita mgłą czarnej legendy – oszczerstw i kłamstw związanych z postawą i czynami tego papieża wobec zagłady Żydów podczas drugiej wojny światowej. Andrea Tornielli, znakomity dziennikarz, pisarz, watykanista rozprawia się z tym wszystkim w tej pasjonującej książce, opartej o materiały źródłowe – niepodważalne dokumenty i relacje wiarygodnych świadków.

Mimo że za pontyfikatu Piusa X nastąpiły bolesne zdarzenia w życiu Kościoła, prawdziwe klęski, mimo, że widział on dokonanie się rozdziału Kościoła i państwa we Francji i Portugalii oraz był świadkiem dechrystianizacji narodowej i społecznej, to właśnie jemu Kościół katolicki przypisuje w długim szeregu papieży rzymskich miejsce wybitne.

To, co uczyniono z Piusem XII, stanowi jeden z najgorszych przypadków zamachu na dobre imię człowieka w historii. Postawa i działalność papieża podczas drugiej wojny światowej zasługuje na najwyższe uznanie. Ojciec Święty bezpośrednio i pośrednio przyczynił się do ocalenia kilkuset tysięcy Żydów.

Jan XXIII całe życie był zupełnie normalnym człowiekiem, pochodził z przeciętnej rodziny, prowadził zwykłe życie kapłana i biskupa, w którym jednak musiał czasem rozwiązywać trudne, choć skądinąd całkiem prozaiczne problemy. Nie spotkamy u niego mistycznych przeżyć, nie był cudotwórcą, nie spędzał długich godzin w konfesjonale i nie miał stygmatów, nie nawrócił w swym życiu setek tysięcy pogan, ateistów i innowierców, wreszcie nie zginął męczeńską śmiercią, lecz umarł we własnym łóżku.

A i teraz wielu z przekąsem zauważa, że cudami też się specjalnie nie popisał, skoro papież Franciszek zwolnił go z tego wymogu w trakcie procesu kanonizacji. A zatem po co nam taki święty? I skąd się nagle wzięło aż tylu ludzi żywiących do niego tak głęboką cześć, że Kościół zdecydował się obdarzyć go chwałą ołtarzy?...

Niezaprzeczenie Leona XIII zaliczyć należy do najwybitniejszych, dodatnich postaci XIX wieku. Jego panowanie pozostanie znaczące i zapamiętane w historii Kościoła i świata.

Arcybiskup Karol Wojtyła należał do tych, których wkład w Sobór był wyjątkowy, bogaty w sensie ilościowym oraz szczególnie bogaty i różnorodny na poziomie doktrynalnym. Ojcowie soborowi mogli poznać teologiczną syntezę ujawniającą się w jego wypowiedziach. Sami biskupi polscy, zwłaszcza w drugiej części prac soborowych, uznali go za swego oficjalnego reprezentanta, o ile nie lidera, powierzając mu prawo do zabierania głosu w imieniu ich wszystkich. Nie ma wielu ojców soborowych, którzy by zabierali głos na Zgromadzeniu Ogólnym z równą częstotliwością, co ów krakowski biskup.

Kim był Paweł VI? Pamiętamy go jako papieża Soboru Watykańskiego II, który konsekwentnie wprowadzał reformy w Kościele, ale jaki był prywatnie, jakim był człowiekiem na co dzień? Dlaczego podjęto decyzję o jego beatyfikacji?

Papież Franciszek podpisał w maju 2014 r. dekret o beatyfikacji sługi Bożego papieża Pawła VI, która odbędzie się już 19 października. To doskonała okazja, aby poznać tę postać bliżej.

Książka Petera Seewalda to jedna z najlepszych biografii Josepha Ratzingera, dokładnie udokumentowana, pisana z wrażliwością na treść jego nauczania. To portret kompetentny i wartościowy, zdradzający przy tym zupełnie dotychczas nieznane szczegóły życiorysu, pozwalające lepiej i głębiej poznać duchowość Ojca Świętego Benedykta XVI.